René Weterings – Nog maar een keertje naar de Nieuwe Kerkweg met Gijs

Duikreporter René gaat eindelijk weer met één van zijn ‘vaste’ buddy’s duiken. De keuze valt op de Nieuwe Kerkweg.

Het was weer even geleden, maar deze zondagavond had ik weer eens een duik gepland met Gijs Doornbusch. Het initiële plan was om te gaan driften richting de Zeelandbrug, maar door de vele slecht zicht berichten leek het ons beter op safe te spelen en lekker een simpel duikje te maken bij de Nieuwe Kerkweg. Het zou voorlopig wel eens de laatste duik samen kunnen zijn, aangezien Gijs gaat studeren in het Noorden van Nederland en dan is de zondagavond waarschijnlijk geen optie meer. Toch jammer!

Maar vanavond zouden we dus een relaxt Grevelingenduikje maken en spraken we weer rond 19.30u af. Ik kon toch wat vroeger vertrekken dan verwacht en dus was ik al om iets over 19.00u op de parkeerplaats aanwezig, waar het rustig was. Slechts een paar auto’s waren aanwezig. We kletsten even lekker bij en maakten ons klaar voor de duik. Ook vanavond moest ik weer in mijn natpak, want mijn droogpak ondergaat een aanpassing en 2 kleine reparaties bij Dive Repairs in Maasbracht. Alvast wat voorbereidingen voor het najaar en de winter die onherroepelijk gaan komen. Dat duurt gelukkig nog wel even, maar het comfort van een droogpak wil ik niet missen als de avonden al wat kouder gaan worden.

We liepen als enige richting de steiger en bij het ondergaan hebben we verder ook niemand gezien. Het zicht was best aardig en werd richting de oude dijk nog beter. Sommige stukken waren echt kraakhelder en op andere stukken toch weer ietsje minder. Maar over het algemeen goed zicht. Het ondiepe gedeelte tot 6m diep is kleurrijk en er is veel klein spul te vinden, zoals gebruikelijk. Ik had deze duik bewust weer mijn macrolens meegenomen en speurde iedere vierkante meter af naar interessante onderwerpen.

Op een metertje afstand zwommen steeds wat koornaarvissen in een klein schooltje langs ons. Met onze lampen lieten we deze visjes mooi oplichten en zag je pas hoeveel het er waren. Een foto maken lukte niet, daar waren ze te schichtig voor. De verschillende soorten zakpijpjes vallen erg op de laatste tijd en ook nu weer trok het mijn aandacht. Een paarse soort lag er zo mooi bij dat ik besloot er een beeldvullende foto van wilde maken en dat lukte aardig vond ik. Gijs dook inmiddels een stukje verder en ik moest even moeite doen om zijn silhouet te ontdekken. Gelukkig heeft Gijs een erg sterke HID lamp en had ik hem weer zo gevonden.
Een stukje verder viel mijn oog op een oester vanwege een wit vlekje erop. Gek eigenlijk, want je praat over een doodsimpel vlekje van een paar millimeter. Toch had ik al snel het gevoel dat het om een slakje ging en probeerde er dan ook een foto van te maken. Hier had ik ook de Subsee +10 diopter voor nodig en nog kreeg ik het onderwerp er maar heel klein op. Nu vond ik dat niet zo heel erg, want dit soort foto’s lenen zich toch niet echt voor goede composities, maar zijn gewoon leuk om een diertje te determineren. Op het display zag ik dat het om een knotsslakje ging, maar de precieze soort zou ik thuis moeten gaan opzoeken.

Eenmaal over het oude dijkje was het zicht heerlijk helder en we doken dan ook richting reefballs om die nog maar eens te bekijken. Daar kwamen we na korte tijd aan en bekeken ze op ons gemak, stuk voor stuk. Op of in bijna iedere reefball kon je wel een noordzeekrab vinden en bij een van deze krabben probeerde ik zijn oog er zodanig op te zetten dat alleen zijn oog scherp zou zijn en de rest van de foto niet. Ook dit lukte aardig en voldaan dook ik weer verder richting Gijs, want die was al weer wat vooruit gegaan.

Tussen de reefballs zag ik af en toe een enkel steenbolkje en mijn oog viel ook op een mooi klein platvisje. Die vissen lenen zich altijd erg goed voor portretjes van de ogen, dus ik dook er achter aan. Ook van deze vis wilde ik met een kleine scherptediepte werken, maar hij/zij had er niet heel veel zin in. Om de 5 seconden zwom het visje zo’n 30cm verder en dus had ik de grootste moeite om mijn positie te kiezen. Na wat pogingen en een paar redelijke foto’s gaf ik het maar op. Volgende keer hoop ik weer een wat gewilliger slachtoffer te vinden.

Op de reefball met de ketting voor de oppervlakteboei bekeken we nog even de zeedahlia, die er op het eerste gezicht niet echt heel mooi uitziet. Zijn tentakels zijn erg grauw van kleur, maar als je wat beter kijkt, zie je ook bij dit exemplaar de fraaie rode lijnen tussen de tentakels. Met wat moeite kreeg ik een detail ervan op de foto, want deze zeedahlia heeft een wat krappe behuizing uitgekozen. Het is in ieder geval een zeer makkelijk te vinden zeedahlia, dus voor degenen die nog nooit een zeedahlia hebben gezien is dit een makkie. Afdalen bij de rode boei en op 8m diepte ligt de reefball en bingo!

Inmiddels waren we zo’n 75minuten onderweg en seinde Gijs dat we maar weer richting de steiger moesten. Niet dat hij zonder lucht zat, want meneer had zijn D12 set bij zich. Voor mij was het wel weer tijd geworden en daarnaast hadden we van tevoren al afgesproken dat we nog even de zogenaamde “S-drill” zouden oefenen. Gijs heeft recentelijk zijn GUE Fundamentals afgerond, dus vonden we het wel leuk om dit nog even te oefenen. Zelf heb ik sinds kort ook een andere ademautomatenset met een longhose en dan is het wel zo handig dat je er mee overweg kunt. Zeker als onderwaterfotograaf heb je een extra onhandigheid, namelijk de cameraset die aan je vest of wing hangt en zo een obstakel kan vormen bij het doneren van je primaire 2e trap. Gelukkig had ik de longhose goed laten lopen en kon ik vrijwel probleemloos van ademautomaat wisselen en Gijs mijn longhose geven. Ik moest hierbij wel op mijn trim letten, want ik ging wel iets van mijn plaats, richting oppervlak. Dit was vrij snel weer gecorrigeerd, maar toch…blijft een puntje van aandacht. Gijs volgde hierna en zoals verwacht deed hij dit perfect. Mooie oefening dus aan het einde van een relaxte duik. Het nuttige met het aangename gecombineerd zullen we maar zeggen.

Op de parkeerplaats praatten we nog wat na en spraken af dat we elkaar snel weer zouden spreken. Wanneer en waar is nog maar de vraag, want zijn studie gaat voor en zal planningstechnisch niet heel handig gaan zijn om samen te duiken. Maar goed, we zien wel hoe het loopt.

Op de terugweg vulde ik mijn fles weer even af bij DC de Grevelingen en kon ik tijdens de terugreis naar huis terugkijken op een mooi weekend!

Maximale diepte 9,5m, temp. 20gr.C., zicht 2-5m, duikduur 88min.