René Weterings – Nog een keertje La Bombilla!

Het zeepaardje laat zich niet zien, maar de octopus is thuis en René Weterings ontdekt nog iets wat lijkt op het onderwaterleven van ’thuis’.

Duik 631
De lunch zit er in, Cindy en de kids zijn na onze eerste duik hier terug naar het hotel gebracht met onze huurauto. Tijd voor mijn tweede duik van vandaag bij duikstek La Bombilla. De condities zijn gewoonweg te goed vandaag om niet nog een duik te maken!

De cursisten krijgen weer hun briefing en ik sluit aan als vierde van het groepje. Joost leidt de duik weer. Dat wordt dus weer lekker relaxt duiken en fotografen, dat is een ding wat zeker is! We gaan weer te water via de trap, de deining is nu best sterk….even oppassen dus. Vest vol en dan zorgen dat je niet te dicht bij de steiger terecht komt. Vinnen trekken we pas in het water aan, want als je per ongeluk ondersteboven aan de trap blijft hangen, dan heb je een ander probleem…haha. Gelukkig is het allemaal niet zo spannend als het nu misschien klinkt. Na een paar minuten liggen we er alle vier in en beginnen we de duik.

We dalen rustig af en ik ben als eerste bij de bodem. Ik blijf netjes hangen naast de helling van grote rotsblokken, die op oversized kiezels lijken. Deze zijn heel kenmerkend voor La Bombilla en liggen zover ik weet nergens in deze aantallen en grootte. Het is hier op het zand zo’n zes meter diep en een mooi startpunt van de duik. De anderen komen er ook aan, dus we zetten koers richting het rif. Wederom nemen we de gebruikelijke route over het zand en de losse “eilandjes” van rotsen die in de zandbodem lijken te zijn weggezakt.

Vergeefs zoeken we nog even naar een zeepaardje, maar het vijlvisje bij de touwen slaan we over. Begrijpelijk, want met cursisten erbij is het toch net even anders duiken. Overigens doen ze het meer dan prima, die komen er wel zodra ze hun brevet gehaald hebben! Het duurt niet lang of we zijn bij het rif. Ik snuffel met mijn lamp wat onder de overhangen en zie ineens een vreemde vorm. Ik moet twee keer kijken wat ik nu eigenlijk zie en besluit onder de overhang te kruipen om dichterbij te gaan kijken. Het blijkt een flinke huisjesslak te zien, die ondersteboven op het zand ligt. De schelp is zeker twintig tot dertig centimeter groot, een flinke jongen dus. Helaas komt het dier niet overeind. Ik maak wel wat foto’s, maar die zijn puur ter illustratie van wat ik gezien heb.

Ik struin op mijn gemak de rifwand af naar mooie dingen en merk dat ik vanmiddag wat minder zin heb om te fotograferen. Een keer gewoon op het gemakje duiken en genieten is ook wel eens lekker! We komen bij het boogje uit en duiken er onder door. De route is me bekend, dus ik weet waar we uit gaan komen. Het holletje van een octopus weet ik nog te vinden. Als Joost met de cursisten naar een egelvis kan kijken, neem ik de tijd om die octopus te bezoeken. Dat is maar een paar meter verderop. En inderdaad, het mooie dier zit er nog en ligt er weer prachtig bij. Ik maak wat foto’s en zorg dat zijn sierlijk gekrulde tentakel er goed op staat, dit geeft de foto net wat meer uitstraling vind ik.

Een meter verder waag ik nog een poging om die platte krabben te fotograferen. Ik vind er één die mooi blijft zitten en eindelijk krijg ik het diertje er voor mijn gevoel goed op. Dat lucht op, dit krabje stond toch wel op mijn verlanglijstje en ik ga voor de rest van de duiken toch overschakelen op groothoek denk ik. Maar voor nu kan ik mezelf goed bezig houden met macrofotografie, er zijn genoeg onderwerpen te vinden hier. We duiken weer verder en ik geniet van de scholen vis die aan me voorbij trekken. Trompetvissen vergezellen ons ook aan alle kanten in het kraakheldere water.

Tussen de rotsen door duiken we het hoekje om en ineens zie ik een garnaaltje. Die zie je hier niet veel, dus ik moet echt even een poging wagen om deze kleurrijke garnaal erop te zetten. Het diertje is rood, wit en oranje gekleurd en heeft prachtige lange witte voelsprieten. Ze passen maar nauwelijks op de foto! Het groene alg waar hij op staat steekt mooi af en de achtergrond valt mooi onscherp weg. Ik ben tevreden, zeker ook omdat we weer richting de instap terug gaan.

Als we over de zandbodem terug naar de instap zwemmen, probeer ik nog wat los zwemmende visjes te fotograferen, maar dat wordt vandaag niets. Het wil me maar niet lukken. We zijn bijna bij de instap, Joost en de cursisten gaan alvast naar boven. Ik mag nog even onder blijven omdat ik nog redelijk veel lucht over heb. Zo kan ik op mijn gemak de laatste foto’s maken. Al snel spot ik nog een mooie witte zee-egel. Deze zee-egel lijkt eigenlijk nog het meeste op onze Zeeuwse zeeappeltjes, maar dan in een andere kleur. Hij zit prachtig vrij, boven op een steen beter kan gewoon niet. Ik maak de gewenste foto’s en tevreden beëindig ik de duik.

Gezamenlijk helpen we om de boel op te ruimen en in de auto te laden. We drinken nog even een drankje bij een lokaal barretje en praten nog wat na. Daarna rijd ik met de huurauto terug naar het hotel en daar vertoeven we de rest van de middag nog even met het hele gezin bij het zwembad. Onze waterratjes zijn weer in het water te vinden, compleet met masker en snorkel…oefenen voor het snorkelen in de oceaan, want dat staat nog op hun verlanglijstje!

Max. diepte 10m, temp. 24gr.C., zicht 20-30m, duiktijd 70min.