René Weterings – Last-minute wijziging van het duikplan

Best handig, dat Facebook, merkte René toen hij op het laatste moment een andere buddy nodig had. Zo kon zijn duik bij Dreischor toch doorgaan.

Woensdagavond, tijd voor de wekelijkse duik met buddy Frank. Helaas is hij verhinderd en moest ik last-minute een andere buddy zien te vinden. Ondanks dat het de hele dag al regent, heb ik toch zin om te duiken en plaats dus weer een oproepje op Facebook. Gelukkig reageert Harro dat hij met Mike gaat duiken bij Dreischor Reefballs, dus ik kan bij hen aansluiten.
Het is niet mijn idee om echt met hen samen te duiken, maar een solo duik met hun in de buurt is in ieder geval al een fijner gevoel. Om nu helemaal alleen op een duikstek in het pikkedonker te gaan staan, vind ik ook zo wat. Gezien het weer van vandaag verwachtte ik toch al geen topdrukte, dus ik was al lang blij dat ik toch kon duiken. We spraken zo rond 20.00u af.
Onderweg regende het nog steeds een beetje, maar toen ik bij Bruinisse was hield de regen op! Wat een geluk zeg, dat wordt in ieder geval gewoon droog omkleden. Ook de buitentemperatuur steeg 2 graden, precies zoals men had voorspeld als gevolg van een naderend warmtefront. Best prettig dus, hoewel de wind wel erg sterk was toen ik uit de auto stapte op de duikstek.

Ik was zeker een half uur te vroeg en ging nog maar even op mijn gemak bij het water kijken. Dat lag wederom mooi in de luwte en het wateroppervlak was weer mooi vlak. Met mijn lamp scheen ik even in het water en zag dat het met het zicht ook wel goed zat. Na deze korte inspectie ben ik nog even in de auto gaan zitten, want met die wind was het toch net even te fris om nog 20minuten te moeten wachten.
Iets vroeger dan verwacht arriveerde Harro en Mike en we maakten voor het eerst persoonlijk kennis, na veel contact via Facebook. Het is altijd leuk om mensen eindelijk eens in het echt te zien en spreken in plaats van alleen maar via Facebook. Wat een heerlijk medium is het toch…als je het nuttig weet te gebruiken.
Harro en Mike hadden beiden een droogpak te leen van een duikwinkel in Rotterdam en gingen dus voor de testduik vandaag. Ik sprak met ze af dat ze lekker hun eigen duik moesten maken, ik zou gewoon een beetje in de buurt blijven, maar vooral een echte soloduik maken. Met mij hoefden ze dus geen rekening te houden.

Na de duik van afgelopen zondag, had ik een stuk minder lood bij me. Ik hoopte zo optimaal mogelijk te zijn uitgelood en een lekker rustig duikje bij Dreischor is dan een perfecte testlocatie. Nadat ik met wat meer handigheid in mijn wing had gewurmd wachtte ik nog even op Harro en Mike, waarna we gezamenlijk naar het water liepen. Ik ging als eerste te water en we wensten elkaar een prettige duik.
Het onder gaan ging prima, dus het is in ieder geval genoeg lood om de duik te beginnen. Dan hoop ik dat het na de duik met nog zo’n 50bar in de fles ook goed zit. Ik zakte meteen richting de reefballs en hoopte eigenlijk weer op een ontmoeting met een mooi zeedonderpad. Het is er nog vroeg voor, maar je weet nooit. Op de reefballs vind je momenteel veel kleine weduweroosjes en zeeanjeliertjes en die lenen zich uitermate goed om met een macrolens goed op de plaat te zetten.
Ik had al wat foto’s gemaakt en vroeg me af waar Harro en Mike bleven. Even zag ik hun lamplicht, maar dat verdween langzaam naar het westen. Ze gingen blijkbaar een duik langs de dijkwand maken en niet naar de reefballs. In mijn eentje dook ik verder en genoot van het goede zicht. Op de zandbodem naast de reefballs lagen ontzettend veel grondels in allerlei soorten en maten en ik probeerde nog maar eens een mooi visportret te maken. Dat lukte vandaag op de een of andere manier niet helemaal naar mijn zin.

In een gat onder een reefball zag een vorskwab rondjes draaien en boven op deze reefball vond ik een mooi glasgrondeltje wat net lang genoeg bleef hangen voor een foto. Helaas geen topfoto, maar hij staat er op! Erg lastige visjes om te fotograferen, maar ze zien er fantastisch uit met hun doorzichtige lichaam waarbij de zwemblaas goed zichtbaar is.
Inmiddels had ik er bijna een uur op zitten en kreeg het zelfs een beetje fris, mijn computer gaf aan dat het water 10 graden was op 9,5m diepte. Het begint nu dus echt af te koelen. Ik zwom weer richting de dijk en daar vond ik op een oester een grondel die erg mooi bleef liggen. Toen er een portretje van maakte viel het me op dat deze grondel erg dikke lippen had, niet echt mooi dus. Wat wel erg mooi aan deze grondel was, was de kleur van zijn rugvin. Omdat deze grondel zo goed bleef liggen, kon ik er een mooie macrofoto van maken.

Deze fotosessie vond ik goed om mee te eindigen en op mijn gemak liet ik mezelf naar boven drijven. Ik merkte dat ik goed was uitgelood of zelf misschien 1 kg te weinig bij me had. Maar dat kan ook een kwestie van wennen aan de wing zijn. Ik geef het eerst wat tijd, wellicht is het na een paar duiken beter. Het was in ieder geval een lekker soloduikje en de wing bevalt me uitermate goed.

Toen ik eenmaal terug op de steiger stond, zag ik dat Harro en Mike er nog in lagen. Ik liep alvast naar de auto om mijn spullen af te doen en mijn fles bij te vullen voor de volgende duik. Toen ik aan het vullen was, kwamen Harro en Mike al aanlopen. Ze hadden lekker gedoken, maar het was wel wennen met hun leen droogpakken. We dronken nog een bakkie koffie waar Harro voor had gezorgd en Mike bood een lekkere koek aan. Leuke ontmoeting met leuke mensen dus! Een prettig duikavondje weer…..

Maximale diepte 9.4m, temp. 10gr.C., zicht 3-5m, duikduur 65min.