René Weterings – Fotoduikje bij de Bergse Diepsluis

Het weekend zat redelijk vol met activiteiten en dan zou je denken dat ik wel eens op de bank wil ploffen. Maar het tegendeel is waar, ik wil het water in! Ondanks de watertemperatuur die momenteel keldert. 

Ik doe een oproepje op Facebook en Goof reageert zeer snel met “Buddy gevonden…!”. Top, het weekend wordt dus afgesloten met een verfrissende nachtduik.
Afgelopen vrijdagavond ben ik als afgevaardigde van Aquashot Regio Brabant-Oost naar een vergadering van het bestuur van Aquashot geweest, waarbij de diverse afgevaardigden van alle regio’s kennis hebben kunnen maken het het bestuur en de andere regio’s. Diverse zaken zijn besproken om van elkaar te leren en de eventuele knelpunten boven water te krijgen. Aangezien ik zowel naar de regio Zeeland ga als de regio Brabant-Oost, voel ik me zeer betrokken bij Aquashot en de gedachte er achter.
Met het “huiswerk” dat we bij regio Zeeland mee kregen moest ik dringend nog aan de slag en door de vergadering van afgelopen vrijdag had ik het idee om er maar een hele duik aan te gaan spenderen.

Goof vond een fotoduik ook een prima plan en dus was dat ook een van de gespreksonderwerpen onderweg naar de duikstek. Ik had van te voren al aangegeven dat ik graag bij de Bergse Diepsluis wilde gaan duiken, want het zou hoogwater zijn en dan kun je daar heerlijk rondscharrelen op het vlakke ondiepe gedeelte van de duikstek. Daar krioelt het altijd van het kleine spul en dus ook van mijn hoofdonderwerp voor deze avond, de Heremietkreeft.

Voor de duik vulde ik eerst nog even mijn duikfles af bij de vulautomaat en daarna reden we een donkere parkeerplaats op. Geen levende ziel te bekennen….ook geen Dixies meer trouwens! Toch jammer voor de dames, of de heren met hoge nood. Wij maakten dus nog maar even dankbaar gebruik van de berm, voordat we te water zouden gaan.
Goof ontdekte al vrij snel dat hij zijn droogpak handschoenen vergeten was mee te nemen, dus dat was even vloeken. Gelukkig had ik wel een setje 5mm natte handschoenen meegenomen, dus we konden gewoon gaan duiken. Tijdens het aankleden begon het even een klein beetje te regenen, dus helemaal droog gingen we niet in ons droogpak. Snel de boel de dichtritsen en gaan met die banaan.
Bij het water aangekomen, keken we naar mooi helder water wat boven de anti-sliptreden van de trap stond. Heerlijk makkelijk te water gaan dus en het vooruitzicht van goed zicht is natuurlijk ook een lekker begin. We besloten om lekker op ons gemak rechtsaf te gaan en ieder ons eigen ding te gaan doen. Beiden duiken we zeer regelmatig solo, dus we weten precies wat we aan elkaar hebben.

Ik stak mijn hoofd onder water en meteen voelde ik al dat het water weer flink was afgekoeld. Mijn duikcomputer gaf 7 slechts graden Celsius aan, vorige week was het nog 10…brrr. Het is weer even wennen zeg maar. Op de bodem vond ik de verwachte diersoorten, vele alikruiken kropen op de stenen, vergezeld door steurgarnalen en krabben. Op het zand zag ik gewone garnalen van een flink formaat en her en der kropen de Millenium wratslakken. Ik geloof niet dat ik er ooit zoveel gezien heb bij deze duikstek. Wel leuk om te zien, maar er is nagenoeg geen fatsoenlijke foto van te maken. Zo saai zijn ze eigenlijk.
Ook vielen me de vele hooiwagenkrabbetjes op en natuurlijk vond ik weer wat platvisjes. Een van deze platvisjes wilde wel even poseren en dat leverde wel een aardig plaatje op. Maar ik moest me gaan bezig houden met mijn hoofdonderwerp van vanavond, de heremietkreeft. Er wandelden tientallen exemplaren rond in huisjes van de alikruiken, maar eigenlijk had ik voor mijn plan een wat groter exemplaar nodig. Dat kostte best wat moeite om ze te vinden, want zoveel grotere exemplaren lopen er gewoon niet rond.

Ik probeerde van alles om ze rustig te benaderen voor een close up van hun kopje, maar dat viel nog niet mee. Ze leken vanavond erg zenuwachtig en ik moest dus echt goed zoeken voor een heremietkreeftje die er goed voor zat en zo ook bleef zitten. Meestal kreeg ik maar 2, maximaal 3 kansen voor een foto en moest ik weer verder gaan zoeken. Heel frustrerend, maar tegelijkertijd ook best grappig eigenlijk. Het zijn zeer vermakelijke diertjes. Ze laten zich op een zeer grappige manier van een steen of oester rollen, waarbij ze zich kortstondig in hun huisje terugtrekken en dan naar voren rollen. Eenmaal terug op het zand, komen ze vliegensvlug weer tevoorschijn en wandelen ze verder.
Uiteindelijk heb ik flink wat foto’s gemaakt van de heremietkreeft, tot ik er genoeg van kreeg. Ondertussen was Goof ook weer bij mij in de buurt gekomen en gaf hij het signaal dat we maar eens naar boven moesten. Ik seinde OK, maar meteen leek Goof zich weer te gaan storten op een nieuw foto onderwerp. Ik deed dus maar hetzelfde en vond nog een mooi gekleurde Weduweroos die met een groot diafragma mooi uit de verf kwam vond ik zelf. Intussen begon ik het wel een beetje fris te krijgen….

Uiteindelijk kwamen we na 78minuten pas weer boven water, dus we mogen niet klagen met deze watertemperatuur. Beiden waren we tevreden over de duik en we waren het er dan ook over eens dat het beter is dan een beetje bank hangen. Met een stuk appeltaart in de hand, vulden we onze duikflessen nog even af en keken we al weer uit naar de volgende duik. Beetje bij beetje wordt het winter….maar de zin in het duiken neemt daarmee niet af!

Max. diepte 6.4m, gem. diepte 4.0m, temp. 7gr.C., zicht 3-5m, duikduur 78min.