René Weterings – Een duik als vanouds….

Als vanouds maakt René weer een duikje met Frank en deze avond springen ze er bij Zoetersbout in. Om wat tegen te komen….

Het was al weer 2 maanden geleden dat ik met mijn vaste buddy Frank op pad was gegaan, maar vanavond was het weer zover! We besloten geen poging te wagen om de zeehond te spotten, want daar ben ik toch anders over gaan denken. We kozen daarom voor een “veilig” alternatief in de Oosterschelde en reden naar Zoetersbout. Het voelde weer even onwennig, Frank thuis ophalen. Ondanks dat de tijd snel gaat, leek het toch best lang geleden. Maar het voelde ook weer wel lekker vertrouwd om met hem te gaan duiken. Onderweg bespraken we onze plannen om nog een keer overdag een poging te doen naar de zeehond, maar dan overdag. Daar waren we het gelukkig snel over eens, het blijft een unieke kans natuurlijk. Het was prachtig weer geweest vandaag en de wind was nauwelijks aanwezig. Stiekem hoopten we dus op redelijk tot goed zicht. De Oosterschelde lag er mooi rustig bij toen we Bruinisse naderden, dus we konden genieten van een mooi avond tafereel. De zon was al wel onder, maar toch was er nog een mooi rose lucht te zien.

Via Facebook had ik van Fred een oproepje gezien voor een buddy of iemand waar hij bij aan mocht sluiten. Ik had hem al laten weten dat hij van harte welkom was. Bij het naderen van de duikstek zag ik zijn auto al vanuit de verte staan. Mooi, Fred heeft dus niet te veel last van zijn hooikoorts. Frank en Fred maakten kennis met elkaar en we gingen heerlijk op ons gemak aankleden. Frank moest weer even in het ritme komen, maar na een paar minuten waren we klaar voor de actie! Fred liep voorop en ging als eerste te water, vanaf de dijk zagen we eigenlijk meteen dat het zicht niet best zou zijn. Het was net hoog water geweest, maar het zag er duidelijk zeer melkachtig uit. Jammer, dat belooft weinig goeds zeiden we nog. Fred beloofde met een geintje aan Frank om “de snotolf” (alsof hij er 1 wist te zitten) wel even aan te wijzen, gezamenlijk lachten we er om. Nadat Fred onder was gegaan, volgenden wij ook. Wij zouden linksaf gaan en Fred bleef een beetje bij de instap. Maar nog geen 2 minuten nadat we onder water waren gegaan, zag ik Fred zijn lamp op en neer bewegen om te seinen. We doken meteen naar hem toe en zag daar op zo’n 4,5m diepte een mooie snotolf van zo’n 30cm groot. Het diertje zat goed weggedoken tussen wat stenen, dus ik was echt verbaasd dat Fred hem zo gevonden had. Frank nam ook even een kijkje en ik deed hetzelfde. Foto’s maken was voor mij geen optie, want ik had de macrolens bij me. En dan nog….met deze mate van stof en de plek waar hij zat….

Leuk zo’n snotolf, maar je raakt verwend, dus doken we vrij snel door. Naar een stil liggende snotolf kijken is ook niet veel aan natuurlijk. Er stond wat stroming richting de kop van de dijk, dus het kostte weinig moeite om daar aan te komen. Ik speurde het zand af op zoek naar slakjes, we hadden immers in de Duikersgids app gezien dat er wat vlokslakken zouden moeten zitten. Dat leken me mooi onderwerpen om te fotograferen, maar ik vond er helaas geen.

Wel vielen me de galathea kreeftjes op die heel brutaal open en bloot op oesters of stenen zaten en zich verrassend genoeg ook nog eens goed lieten benaderen. Dus daar kon ik dit keer redelijke plaatjes van schieten. Een paar dan, want door het stof waren ze niet allemaal even aantrekkelijk om aan te zien. Onderweg passeerden we 2 fuiken, die altijd net even te snel opdoemen bij dit zicht. Ik schrik er toch altijd een beetje van. Maar even wat hoger gaan en je bent er overheen. Toen we de kop van de dijk naderden trok de stroming toch flink aan. Daar had ik eigenlijk helemaal geen zin in en ik zag dat Frank ook weer richting mij kwam. Die zat immers wat voor me. Ik seinde hem om terug te keren en dat vond hij best. Bij het te water gaan was Frank zijn rechter droogpakhandschoen los geschoten en was er wat water in gekomen. Dus ik had al zo’n idee dat hij een flink koude rechterhand zou moeten hebben. Echt heel lang zou de duik toch niet gaan duren.

Uiteindelijk zag ik nog diverse galathea kreeftjes en opvallend veel koornaarvissen. Op het zand vond ik nog een relatief grote zeedonderpad, maar het zicht was daar toch weer barslecht geworden. Het was echt met vlagen redelijk tot slecht deze duik. Na zo’n 52 minuten kwamen we boven water, maar we zaten wat te westelijk van de trap. We doken nog even onder en na 55 minuten stonden we weer op de kant.

Het zat er weer op, dat er nog maar veel woensdagavondduikjes mogen komen met Frank dit jaar! Duik 506 (Zoetersbout, woensdag 5-3-2014, 20.00u)
Max. diepte 8,1m, temp. 6gr.C., zicht 1-2m, duikduur 55min.