Leendert Smit – Terug naar Zeeland

Een herfstachtige duikdag in Zeeland! Duikreporter Leendert Smit duikt de Oosterschelde én het Grevelingenmeer in. Is het onder water net zo grijs?

Datum: 7 juli 2020
Duiklocatie: Zeelandbrug + Nieuwe Kerkweg – Zeeland

Het lijkt er wel op dat de zomer ten einde is voor hij echt is begonnen. Maar gelukkig, op deze dinsdag is de wind wat geluwd en schijnt het zonnetje. We kunnen weer naar Zeeland en zelfs naar de Zeelandbrug.

Ik ben benieuwd hoe druk het nu is. Een paar weken geleden, de lockdown in België was net opgeheven, stond de hele parking vol. Op een maandagmorgen! Het moet niet gekker worden.

Vandaag valt het mee. Opnieuw naar verhouding veel Belgisch kentekens. Ik blijk naast Luc Roomans te staan. Hij staat met Marleen te kletsen terwijl de eerste duikers te water gaan.

Ik volg even later en er staat nog een zwak ebstroompje dat nog aardig wat vuil meevoert. Geleidelijk knapt het echter helemaal op en ik heb wel een meter of 3 zicht. Er is niet zo heel veel te zien (het zeepaardje bezoeken we nog wel eens een andere keer) maar de temperatuur is aangenaam en overal scharrelt wel leven rond. Een grote heremietkreeft staart me nieuwsgierig aan. ik probeer hem met mijn snoots nu eens helemaal uit te lichten wat nog lastig is omdat hij voortdurend beweegt en zich zo nu en dan in zijn schelp gedeeltelijk terugtrekt. Vervolgens probeer ik hetzelfde met 2 viltkokerwormen. de snoots moeten ieder dus 1 anemoon belichten. Dat lijkt makkelijk maar toch gaat het steeds mis. Ik besteed er bijna de gehele duik aan. Het resultaat is nog niet perfect maar het kan er mee door.

Na de lunch wil ik de Grevelingen weer eens aandoen. Dreischor ligt dan voor de hand maar daar ben ik de laatste tijd al vaak geweest dus op naar de Nieuwe Kerkweg. De parkeerplaats staat aardig vol maar dat zijn voor het merendeel geen duikers. Er komen er net wel 4 het water uit. Oei, de inmiddels wat toegenomen wind staat schuin op de kant maar aan de lijzijde van de steiger gaat het. In het ondiepe deel rond de steiger is het zicht geweldig maar eenmaal over de “muur” richting reefballs wordt het snel minder. ik volg de wand zo’n beetje naar het oosten en kom dan ineens die ene kleurige dahlia tegen. Een heel vreemd gezicht tussen al het bruin en grauw. Omdat dit het enige leuke onderwerp in de wijde omgeving is ga ik terstond aan de slag.

Helaas spoelt er even later een grote wolk stof over me heen. Ik kijk in het rond maar zie geen andere duikers. Als ik mijn spullen sta de spoelen lopen 2 duikers langs en een van hen vraagt of ik de Dahlia nog heb gefotografeerd. Aha, stofmakers betrapt!