Mieke Noordanus – Van K#% kabouter naar hobbelpaard

Even geen wedstrijd en ook even geen zoet water – Duikreporter Mieke gaat voor de fun duiken in zout water. Op naar het hobbelpaard dit keer!

Datum: 11-9-2021
Duiklocatie: Oosterschelde

Het zoetwater en een ontmoeting met de K#% Kabouters en wipkippen van een aantal weken geleden ingeruild voor de zoute Zeeuwse wateren. Eerst een weekend besteed aan het ONK bij Geersdijk. Ik zou ik niet zijn als ik nog niet weet of ik wel of niet in ga leveren. Helemaal tevreden ben ik niet, maar aan de andere kant is het ook weer een leermoment. Maar dat besluit neem ik pas op het laatste moment. Ik heb nog een paar dagen. Maar ik ga liever voor het “funduiken”, daar beleef ik meer plezier aan. Zou het daarom “fun” heten.

Het tweede weekend voor dag en dauw in de auto gestapt met mijn buddy, omdat we bij de gekozen duiklocatie mogelijk enige drukte zouden kunnen verwachten. Maar het tegendeel was waar. De weergoden waren die dag ook niet echt positief gestemd en hadden regen voorspeld. De neerslag viel alles mee en doorgaans valt de meeste regen naast je en onderwater word je sowieso nat. Dus geen reden om niet te gaan.

De dijk over sjouwen is altijd weer een uitdaging, maar eenmaal onderwater ben ik dat gelukkig snel vergeten. Heerlijk gaan struinen en we werden blij verrast met een paardje. We genoten van het schouwspel, het paardje hobbelde van het ene stokje naar het andere. Dan besef je hoe groot en log je cameraset is, want met geen mogelijkheid konden we bij het beestje. Maar zowaar verliet hij/zij* het stokje om naar een gunstiger stokje te zwemmen. Zijn/haar staartje krullend om het stokje zat het heen en weer te hobbelen. Het moment waargenomen, maar wat was het lastig. Mijn buddy in de gelegenheid gesteld om ook haar plaatjes te schieten, waarna het beestje weer losliet en koos voor een onbereikbaar stokje. Maar gelijk had het, genoeg aandacht voor dat moment.

(*het geslacht van het beestje laat ik aan de kenners over).

Na een tweede duik op een ander deel van de duiklocatie te hebben gemaakt, toch besloten om voor de derde keer het water in te gaan. Een bijzonder moment. Doorgaans vind ik één lange duik per dag wel genoeg. Dat gesjouw over de dijk word ik niet wijzer van. Maar toch weer richting de stallen van het paardje. Het had net zijn/haar span weer voor om van stokje naar stokje te hobbelen en PATS! Daar kronkelde hij/zij het staartje om een stokje pal voor mijn lens. Het moment gelijk waargenomen, maar stil zitten, ho ho ho maar! Snel wat foto’s geschoten voor het weer naar de welbekende onmogelijke plek verstrok. Maar zowel mijn buddy als ik hadden allebei een brede greins op ons gezicht. Wat was dat genieten. Maar ook de terugweg naar de uitstap (voor mensen die het water ingaan de instap) genoten van alle andere dingen die we tegen zijn gekomen.

De volgende dag een andere duikstek uitgekozen. Ook daar was het niet druk. Slechts 2 auto’s stonden op de parkeerplaats. Weer zo’n ellendige dijk over geklommen. In het water aangekomen gaf mijn camera de melding “low battery”. Nou niks geen “low battery”, gewoon helemaal geen prut, nada, noppes, leeg! Maar toch een heerlijke duik gehad van meer dan een uur. De tweede duik bij hoogwater pakte een beetje anders uit. De stroming was zo heftig dat onze automaten klapperden in onze mond en onze camera’s nog net niet uit onze handen werd gerukt. Uiteraard had ik deze duik mijn camera wel voorzien van een nieuwe volle batterij, anders zou het wel heel blond geweest zijn. Geprobeerd wat foto’s te maken. Maar al snel onze verantwoording genomen en de duik vroegtijdig afgebroken.

Een weekend met heerlijke duiken gehad en het zoete water was weer volledig van mijn pak gespoeld.