Petra Zondervan – IJsduikexpeditie 2015
LocatieUrisee, Reutte, Oostenrijk
In Nederland is het ijs (nog) ver te zoeken. Onze nieuwe Duikreporter Petra toog dan ook naar Oostenrijk voor het ijsduikavontuur.
Donderdag, 6 februari 2015, 6.00 uur. We staan voor de deur voor Luciënne om te beginnen aan ons ijsduikavontuur. Na een half jaar van voorbereiding zijn wij er klaar voor. Wij zijn in dit geval onze duikvereniging Argonauta uit Breda en de Tielse duikvereniging Gagnan. Gezamenlijk hebben we de theorie in ons clubhuis gehad en de praktijk in de Beldert geoefend. Een generale repetitie in de Nionplas leerde ons dat we er klaar voor waren. In dat afgelopen half jaar hebben we ook onze configuraties aangepast, warme kleding aangeschaft en sommigen zijn overgestapt op een droogpak. En dan heeft Luciënne ook nog geregeld dat we gesponsord werden door Schrobelär, dus voorzien van vier flessen gaan we op weg.
Na een voorspoedige reis arriveren we bij het Sporthotel in Reutte. Dit hotel staat bijna aan de rand van het meer maar het vergt toch nog een kleine 350 meter om bij het meer te komen. Gelukkig heeft Gagnan een schitterende slee en kar mee genomen. Want voor 9 buddyparen uitrusting, veiligheidsvoorzieningen en touwen is die afstand dan toch net even te ver.
Die middag wordt er meteen hard gewerkt om een bijt bij de steiger te maken. Dat gaat verbazingwekkend snel! Na het eten maken we een duikplanning. De eerste duik moet voor degene die voor het eerst gaan ijsduiken met een instructeur gemaakt worden dus dat vergt wat puzzelwerk.
De volgende ochtend worden de spullen naar het meer gebracht. Het is mistig. De bijt is inmiddels alweer een beetje dicht gevroren. Met de kriebels in mijn buik werk ik mijn ontbijt naar binnen. Niet om het duiken maar om wat de koude gaat doen met ons.
Op onze hotelkamer hijs ik mij in mijn natpak. Manlief en ik hebben ervoor gekozen om dit avontuur in ons natpak aan te gaan. We hebben wel beide daarvoor nieuwe pakken gekocht. Ik ben heel blij met mijn Fourth Element Proteus pak en mijn man met zijn Bare pak. Omdat wij nat duiken mogen wij bijna als een van de eersten te water.
Als eersten zijn Rob en Ria aan de beurt. Daarna ben ik aan de beurt om met Rob te gaan duiken. Mijn voeten zijn inmiddels al flink koud en ook mijn wijsvingers voelen niet fijn aan.
Via een glad trappetje ga ik het water in. Ik adem in, duik onder en blaas uit in mijn automaat. Pff.. geen blazende automaat. Het water is verbazingwekkend blauwgroen en het zicht is geweldig. Langzaam gaan we onder het ijs. Ik kijk omhoog en zie mijn bellen onder het ijs hangen en zich voortbewegen. Ik ga wat omhoog en stoot met mijn hoofd tegen het ijs. Hoe cool is dit!
De afspraak was max. 15 minuten en dan terug. Veel te snel krijgen we het seintje dat het kwartier om is. Met een grote grijns op mijn gezicht kom ik weer boven. WOW, wat een geweldige ervaring! Mijn voeten en handen zijn inmiddels warmer dan voordat ik het water in ging. Ik heb het geen moment koud gehad! Snel gaan we terug naar het hotel om ons om te kleden zodat we daarna nog als seinmeester kunnen fungeren. Alle buddyparen komen weer blij boven.
Zaterdag maken we nog 2 duiken. Dit keer ligt de Urisee de hele dag in de zon. Wat een genot! Vanwege het grote aantal duikers is er een 2e bijt bij gemaakt, in de vorm van een driehoek. Dat vergde wat meer gedoe met in- en uit het water komen maar dat ging uiteindelijk prima (met wat hulp uiteraard).
Mijn man heeft na het te water gaan bij de eerste duik een blazende automaat. Die werd snel vervangen door een andere. Dat vond ik niet zo heel erg want het gaf mij de kans om nog wat langer onder het ijs te mogen zijn.
Zondag is het nog mistiger dan vrijdag en sneeuwt het. Wij besluiten dat het genoeg geweest is en ik fungeer voor de 4 buddyparen die wel nog willen duiken als seinmeester. ’s Middags lopen wij nog “even” naar de Dürrenberger Alm en dan zit onze ijsduikexpeditie erop!
Watertemperatuur: 3 graden. Zicht: max. 10 meter. Max. duikduur 20 minuten.
Foto’s: Luciënne Flipsen en Petra Zondervan
