De Zeeuwse duiken van 2021
Ook dit jaar heeft Jeroen Thoolen zijn mooiste beelden van de Zeeuwse onderwaterwereld verwerkt in één video. Hij noemt het vluchtgedrag, het meemeemaken, het nieuwe erbijzijn. Wij noemen het Zeeland op zijn mooist. Geniet!
En wéér hadden we een jaar vol versoepelingen en aanscherpingen van maatregelen. Coronamaatregelen, voor wie dit artikel in 2030 terugleest. Aangezien duiken redelijk coronaproof te doen is, was duiken in 2021 weer een prima vorm van vluchtgedrag.
Vluchtgedrag van je kroegmaten missen, een afbrokkelend sociaal leven en de muren die op je af komen indien je het geluk hebt thuis te kunnen werken. En dan heb je privé misschien nog wel veel meer meegemaakt. Sterkte.
De Zeeuwse duiken
Kijk, en dan is het fijn als Zeeland om de hoek ligt en je er tientallen duiken kunt maken in een jaar! Dan maak je nog eens wat mee. En omdat mijn camera er vaak bij is, mag je het ook meemeemaken! Meemeemaken is het nieuwe erbijzijn!
Zoals de verrassende slushpuppyduik nét na de jaarwisseling in het zoute water van de Bergse Diepsluis, de ontmoeting met de zeehond bij Dreischor. Maar ook de getuigenissen van de ontwikkeling en geboorte van de zeedonderpadjes bij Sint Annaland en Dreischor.
In april was daar de hype met de snotolven bij de Hangcultuur van de Bergse Diepsluis. Zelden is daar zo veel gedoken als in die periode. En dat leverde uiteraard weer een hoop nageslacht op. De kleine snotolfjes zijn dankbare objecten voor de camera.
Doorgaans mogen we in deze tijd ook de sepia’s verwelkomen in Zeeland. Dat was in 2021 maar zeer beperkt het geval; de pijlinktvissen bezetten de sepiarekken. Veel lastiger vast te leggen, maar bij de Zeelandbrug hebben we een prachtige ontmoeting in mei met eiafzettende pijlinktvissen. Die mag niet ontbreken in het jaaroverzicht!
En wat een mazzel tijdens het inktvissenweekend; wanneer ik voor het eerst van het bestaan van de dwergpijlinktvis hoor, ontmoet ik hem diezelfde avond nog!
Bij Strijenham is het altijd gezellig met de steenslijmvisjes langs de kant.
Dan breken wedstrijdperiodes aan voor het Open Nederlands Kampioenschap video- en fotografie. Mijn inzending My Sepiola Story wordt deels op een dag eind juni opgenomen, wanneer na zonsondergang bij ‘t Koepeltje de familie Sepiola tot leven komt en op jacht gaat naar voedsel.
Gedurende de zomermaanden volgen nog vele ontmoetingen met inktvisjes. En wie Facebook een beetje volgt, heeft het zeepaardje bij de Bergse Diepsluis einde zomer ook meer dan genoeg gezien. Om die reden heb ik mijn beelden van het beestje niet eerder gepubliceerd en zie je die in mijn jaaroverzicht dus voor het eerst!
In de herfst gaat de watertemperatuur snel omlaag. De sepiola’s op het einde van mijn video grijpen elkáár én hun laatste kans om zich voort te planten in 2021. Het was weer een bijzonder jaar.
Voor wie net als ik hunkert naar een mooi, versoepeld, liefdevol, duikend 2022 sluit ik af met een shotje van de regenboog bij Dreischor.
Tot ziens in 2022!
2 reacties
Josje
Prachtig!
Jeroen Thoolen
Dankjewel!