Dirk Van den Bergh – Op verkenning in het Veerse Meer
Duikreporter Dirk gaat op ontdekking op een nieuwe duikplaats: Geersdijk.
Datum: 7 oktober 2016
Duiklocatie: Geersdijk en Tetjes
Ik heb afgesproken met buddy Pierre Spirlet op de parking aan Markizaat om 08.30 uur, maar om 06.45 uur krijg ik al een seintje dat hij gaat vertrekken … er is een staking aangekondigd en hij wil wil niet het risico lopen om in de file geblokkeerd te staan! Gelukkig heb ik gisteren alles al in de auto geladen … Vlug een boterhammetje naar binnen spelen en ook weg!
Om 07.30 uur staan we op de parking. Over de tweede duik waren we het al eens: de laag water kentering bij Wemeldinge De Tetjes en voor de eerste duik gingen we nog kiezen tussen Strijenham of op verkenning gaan naar een nieuwe duikstek, Geersdijk, aan het Veerse Meer. We kiezen beiden voor deze laatste.
In de duikgids staat dat we aan het steigertje in het water kunnen, maar we wandelen eerst even tot aan de spuisluis. Het lijkt ons beter om daar te water te gaan. Veel parking is er niet en gelukkig heeft Pierre zijn set nog niet aangedaan, want hij moet zijn auto verzetten zodat een grote tractor met aanhangwagen de bocht kan nemen om het landweggetje in te rijden!
Iets voor 10 uur gaan we in het water. Het is even oppassen op de glibberige stenen! Het blijft een hele tijd ondiep, maar dat verveelt ons niet: het zicht is super! Het wemelt er van de gekromde aasgarnaaltjes, gewone garnalen en we zien enkele bruine wierslakjes. Daarna daalt het af. De Oesters staan hier gewoon recht in de zandbodem. Niet aanraken of ze vallen om! We dalen af tot er geen oesters meer staan en gaan dan naar rechts. Hier staan de oesters wel vast, want er liggen blokken. In het water zweven veel Amerikaanse ribkwallen en één oorkwal. We zien enkele kreeften, veel zwarte en ruthenspars grondels, hooiwagenkrabben en vooral heel veel jonge krabbetjes. We volgen de ronding van de blokken op een meter of zeven diepte en wanneer ik op 95 bar zit geef ik teken om terug te draaien. Dat doen we ondieper. We zijn 45 minuten onderweg en ik moet teken doen dat ik het koud krijg. Ik duik nat en het water is nog maar 14°C! Pierre heeft wijselijk zijn droogpak aangetrokken. Gedaan met filmen en fotograferen: bewegen! Op 15 minuten zijn we terug aan de kant.
Daar is het nog kouder: 11°C! Vlug omkleden en de auto in naar Wemeldinge. De verwarming zet ik op 25°C …
Gelukkig heb ik deze week een nieuw (nat)pak gekocht. Dat voelt bij het aantrekken al een stuk warmer aan! We liggen mooi een half uur voor de kentering in het water. Het zicht is hier veel slechter dan in het Veerse Meer, het waar 1 graad warmer. Er staan veel slib- en andere anemoontjes, hopen brokkelsterren, we zien kreeften, krabben, grondels, een platvis en dan kan ik een galatheakreeftje in beeld nemen. Weeral tevreden! Op 20,5 meter gaan we langzaam terug naar boven.
Pierre doet teken dat hij nog maar 80 bar heeft. Oeps! Hoe kan dat nu … ik heb nog 130 bar … Ah ja, hij heeft dezelfde fles van daarstraks genomen, een 300 liter fles waar nog 150 liter in zat. Daar! Een sepia! Ik film eerst en doe dan teken met mijn lamp naar Pierre. Hij heeft duidelijk problemen met zijn fototoestel … ja, batterij leeg! Geen sepia voor hem dus …
We houden een stop van 1 minuut op 10,2 meter en een veiligheidsstop van 3 minuten op 5 meter. Na 40 minuten komen we mooi ter hoogte van het strandje boven.
Pierre vraagt mij: ” Welke slak was dat die je aanwees? Euh slak, ik heb geen slak gezien! ” Wel ja, toen mijn batterij leeg was”. Ik krijg bijna de slappe lach! “Die sepia bedoel je!” Pierre was zo druk met zijn camera die het niet meer deed bezig geweest dat hij het onderwerp niet goed bekeken had! Hij is juist terug van Egypte en daar had hij ook slakken van dat formaat gezien, vandaar … Dat zou nog eens een primeur voor de Oosterschelde geweest zijn!
Dank zij mijn nieuw pak heb ik nu niet koud gehad, maar het is duidelijk dat de tijd van lange duiken nu voorbij is!
