Carla van Westing – Missie geslaagd

Carla van Westing maakt een duik met een missie! Het is even zoeken, maar dan…

Datum: 4 juni 2016
Duiklocatie: Zeelandbrug

Harry is naar een festival met een goeie vriend, dus ik ben alleen in Zeeland. Ik heb afgesproken met Lilian om bij de brug te gaan duiken. We willen er vroeg in, om de drukte voor te zijn. Zij heeft 2 dagen eerder 2 zeepaardjes ontdekt en wil ze aan mij laten zien. René is er ook. Gezellig allemaal. We kletsen al heel wat af en tot onze verbazing blijft het erg rustig. De voorspellingen waren inderdaad niet zo goed, maar het weer valt reuze mee gelukkig.

We gaan met z’n drietjes te water en zwemmen een eindje uit. Volgens Lilian moesten we best een stuk zwemmen. Als we ruim 20 minuten hebben gezocht met z’n drieën besluiten we terug te draaien. Daar raken we René kwijt, maar die komen we zo wel weer tegen. We zwemmen een stuk terug en Lilian twijfelt nog een keer om te draaien en vraagt of ik dat ook wil of dat we nog even naar de pijler zullen gaan. Ik twijfel even, maar vond het eigenlijk niet zo interessant dus besluit voor de pijler. Op dat moment zie ik een sepia. Ik sein Lilian, die rechts van me zwemt. Als ik nog een keer kijk zie ik achter haar een sepiatentje en wijs die ook aan. Ze knikt meteen en we gaan er op af. Na even speuren heeft ze er eentje gevonden, een dotje van een zeepaardje. Echt een lieffie. Ik zoek verder en vind de andere! Wat een heerlijke duik toch weer. Als er een ander buddypaar aankomt zwemmen we verder richting pijler en dobberen daar nog wat rond.
Deze pakken ze ons niet meer af, wat is het toch een prachtstukje natuur, de Oosterschelde.

Als we even later René weer tegen komen laat hij weten dat hij geen zeepaardje heeft gevonden. Jammer voor hem.
We gaan het water uit en drinken lekker een bakkie en kletsen volop met nog wat andere mensen ook. Lilian en René gaan er zo nog een keer in, proberen René toch ook wat plaatjes van de zeepaardjes te laten maken. Ik zeg in eerste instantie dat ik niet mee ga. Maar als we nog even zitten te kletsen besluit ik toch nog een keertje mee te gaan. Wel zeg ik dat als de stroming me te hard is, ik er uit ga. Lilian zegt dat ook.
We kleden ons nog een keer aan en stappen nogmaals richting de trap. Lilian en ik denken nu beter te weten waar we naar toe moeten en vol goede moed starten we onze speurtocht. En inderdaad, we weten het nu een stuk beter en zwemmen er eigenlijk zo op af.
We speuren en speuren, maar met moeite vinden we 1 zeepaardje. Natuurlijk ontzettend leuk en nu kan René er ook foto’s van maken, maar vreemd dat je 2 uur later maar 1 van de 2 exemplaren vindt. Lilian en ik gaan lekker rondsnuffelen om de fotograaf even zijn gang te laten gaan. Hij komt zo achter ons aan richting de pijler. We brengen weer een tijdje rond de pijler door, maar vinden niet echt spectaculaire beestjes. Maar dat mag de pret niet drukken, onze duiken voor vandaag zijn geslaagd!