De laatste dag van onze vakantie in de Filipijnen… we kunnen nog één duikje maken. Om onze uitrusting droog in de koffer te krijgen doen we deze duik met uitrusting van het resort. Dus strak in pak de boot op en na een vaartocht van wel 5 minuten worden we gedropt bij de juiste plek.
Bij het ondergaan merk ik dat ik toch net wat lood te kort kom. Ik krijg een kilootje van Bart. We waren er al een beetje op voorbereid omdat we een andere uitrusting gebruiken. Maar ja, waar stop je dat lood even snel??? In het trimvest zou handig zijn maar de zakken zijn kapot. Tja, waar dan??? Nou dan maar in m’n pak, dan heb ik het in elk geval bij me.
Onder water moeten we zeker 10 minuten pittig tegen de stroming in zwemmen voor we bij het waaierkoraal zijn. Daar wacht onze ‘beloning’… een piepklein pigmeezeepaardje. In deze stroming is het een pittige opgave om een foto te maken, maar het is altijd een poging waard. Terwijl ik ermee bezig ben, voel ik het lood in m’n pak steeds een stukje verder zakken. Na 5 minuten bij het waaierkoraal hangt het lood inmiddels ter hoogte van mijn knie.
Terugzwemmen is dan ook best een ding… als het lood maar bij mijn knie blijft zitten. Maar nee, het zakt beetje bij beetje en als we vanaf het rif opstijgen, heeft het lood toch echt andere gedachten. Ik heb letterlijk het lood in m’n schoen zitten…
