Koppeltje snotolven – Het verhaal achter de foto

Voorgaande jaren wisten we altijd wel een aantal snotolven op bekende duikplaatsen te vinden. De vroegste in december maar de meeste in februari en soms zelfs nog in mei.
Maar in 2020 worden heel weinig snotolven waargenomen. Ook op de bekende plaatsen. Maar wat schetst onze verbazing wel veel jonge snotolven. Waar komen al die jongen toch vandaan? Waar hebben de volwassen snotolven zich voort weten te planten in 2020?

Al een aantal jaar worden er veel jonge en halfwas snotolven waargenomen in de mosselhangcultuur bij Bruinisse. Zouden de snotolven hun nestplaatsen verlegd hebben? We hebben in het verleden wel eens een nest gevonden in een hangcultuur, dus besluit ik dit jaar extra aandacht aan de verschillende hangculturen te geven en minder aan de ondiepe stenen en oesterbedden.

Drie pogingen van elk ruim anderhalf uur in water van vier graden Celsius waren vol mooie mosselen, maar geen spoor van een snotolf. Inmiddels waren op de andere bekende stekken al vrouwtjes, mannetjes en nesten waargenomen. Moet ik dan toch maar weer aan de kant gaan zoeken?

Als het weer ineens mooi wordt en we samen een dag naar zee kunnen, spreek ik de wens uit om twee duiken te maken. Mirjam geeft aan de eerste over te slaan en dat ze bij een watertemperatuur van 2 graden alleen gemotiveerd raakt als ik haar een snotolf kan laten zien.

Ik gooi mijn plannen om, want eigenlijk wilde ik de oorkwalpoliepen nog bezoeken. Dus op naar de hangcultuur die ik inmiddels goed ken en waar ik een aantal plekken weet waar de kans op een nest groter zal zijn. Het voorwerk was niet voor niets. Binnen 20 minuten heb ik een snotolf gevonden. Goed verstopt in het Japanse bessenwier boven op een gezonken ton. Op de ton ernaast een mooi nest met 3 blaasgaten en al duidelijk oogjes. Deze jongen ben ik vast al eens voorbij gezwommen. Ik geniet, maak foto’s en besef me dat ik zo nog een keer zal gaan duiken. Voordat ik eruit ga, zwem ik de lijn nog een stukje af en binnen vijf meter vind ik nog een snotolf, nu zonder nest en prachtig in paaikleur. De kleurcombinatie van het wier met dit dier is prachtig en ik ben nu al blij dat ik er zo nog een duikje naar mag gaan maken. Twee uur na mijn eerste bezoek geniet ik samen met Mirjam van deze twee prachtige dieren.

Toppunt

Eenmaal thuis wil onze dochter Mees ook graag de snotolven zien. Het weer is prachtig en ik zie aan mijn foto’s waar ik nog wat kan verbeteren. Dus nu de kans daar is ga ik samen met mijn dochter naar de snotolven toe. Het is mijn 1750^e duik en doorgaans heeft onze dochter geluk met het vinden van mooie dingen. Maar dit was wel het toppunt, want als we aankomen, ligt er geen mannelijk snotolf op de ton maar een hele forse vrouw vol met kuit. De man zonder nest is nog kleurrijker dan de dag ervoor en doet zijn best om een plekje op de ton schoon te maken. Dat is de plek waar hij graag de eieren heeft liggen. We kijken rustig trimmend op ruim een meter afstand en genieten van het gedrag van deze mooie dieren.

Natuurlijk bezoeken we ook even de snotolf die al een nest heeft, maar dan besluiten we al snel om de dieren verder met rust te laten. De adrenaline giert door ons lijf en we raken er niet over uitgesproken. Helaas voor Mirjam die het ons zeker gunt maar ook heel graag had willen zien. Als troost besluiten we de dag erna nog eens te gaan kijken. Nu in de veronderstelling dat er een nest zou zijn.

Maar al het mooie komt dit weekend samen. Het vrouwtje heeft blijkbaar tijd nodig om tot ei-afzetting over te gaan. Ze is er nog en ook Mirjam is getuige van het bijzondere gedrag van deze dieren. Opnieuw genieten we kort maar intensief van het schouwspel. De foto’s en een kort filmpje zullen deze herinnering borgen voor de toekomst.