Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Koen Moons – Muckdiving Ambon: niets is wat het lijkt

LocatieGolf van Ambon, Molukken, Indonesie

Van Raja Ampat naar Ambon. Duikreporter Koen Moons gaat muckdiven.

Muckdiving, een paar weken geleden wist ik nog niet wat het was. Nu hang ik met mijn neus vlak boven een stenige zandbodem op geringe diepte en denk even ‘lijkt wel duiken in een Nederlandse plas!’. Maar als de eerste zeepaardjes en sierlijke ‘nudi’s’ worden gevonden, wordt duidelijk waar muckdiving om draait: op en in die grauwe bodem zitten de meest bizarre, kleurrijke of juist perfect gecamoufleerde kleine wezentjes. De hemel voor macro-fotografen.

 

We duiken met Blue Motion Divers, een Duits duikcentrum in het rustige dorpje Laha, met tevens een vestiging op de nabijgelegen Banda-eilanden. Laha is bij lange na niet het tropische paradijs wat Banda is, maar de eigenaar heeft er een sfeervolle relaxte plek van gemaakt, waar duikers van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat welkom zijn.

Bijna onzichtbaar
De eerste duik is even wennen. Waarschijnlijk zwem ik de meest bijzondere soorten voorbij zonder ze te zien. De gids wijst me op een stuk rood koraal, niets bijzonders. Maar op eens zie ik dat de helft ervan helemaal geen koraal is, maar een frogfish! Bijna onzichtbaar, in dezelfde kleur, tegen het koraal aan gedrukt. Na deze rode painted frogfish volgt een donkere variant, die ik ook pas na zo’n tien seconden kan onderscheiden van de steen waarop hij zit.

 

Alians
In volgende duiken ontdek ik zelf frogfishes in alle vormen en kleuren, aangepast aan hun omgeving. De leaf scorpionfish beweegt als een blad mee met de deining van de zee. Meer gekke wezens: een plantje blijkt de groengele thorny seahorse, bruinig zeewier een harige orang utang crab en een begroeide steen de onooglijke Papuan scorpionfish. Allemaal aliens die zich in deze stenige jungle met hun uiterlijk verbergen voor hun prooi of predator.

 

Vuilnisbelt
Als we op de laatste duikdag een duik maken in de haven van Laha, vraag ik me af wat ik er doe. De bodem is een vuilnisbelt; autobanden, verfemmers, verpakkingen, etensresten, batterijen, blikjes, flessen. Maar langzaam komen uit de verfblikken de kopjes van murenen tevoorschijn, in de autobanden huizen banded coral shrimps en nudibranches en tussen het afval vinden we zelfs de kleurrijke mandarijnvis! Zelfs het afval blijkt hier vol met leven te zitten.

 

Na een maand Indonesië loopt de vakantie ten einde, maar het avontuur nog lang niet! Volgende keer: op zoek naar werk als duikinstructeur in Maleisië!

Tekst: Koen Moons, foto’s: Laurien Holtjer

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief