Jeanette Kamphuis – Zeekreeft

Zo vaak neem ik iets voor zeker aan. En pas als die zekerheid onder druk komt te staan, realiseer ik me hoeveel ik erom geef. Jarenlang zag ik bijna elke duik wel een paar zeekreeften. Imposante dieren die vooral ‘s nachts uit hun hol komen om op jacht te gaan.

Soms maakte ik een opname, maar vaak dacht ik: ‘dat komt later wel’. Tot deze zomer. De ene na de andere dode zeekreeft zien we op de bodem liggen. Niemand weet wat de oorzaak is, ook de marien biologen niet. Klimaatverandering? Ziekte?

Ik besluit een dode kreeft die op haar rug ligt te filmen en zie opeens de eitjes tussen de flappen op haar buik. Zouden die nog uitkomen? Geen idee of dat nog mogelijk is voordat de krabben ze vinden en opeten. Een vrouwtjes kreeft draagt de eieren wel negen maanden bij zich onder haar staart, dus ik vrees dat de kans heel klein is dat deze larven nog uitkomen.

Is dit het einde van de Europese zeekreeft? Nee, besluit ik hoopvol. Misschien zien wij ze steeds minder in Zeeland, maar ergens op de wereld zullen er altijd weer jonge kreeften opgroeien. Laat dit mijn ode zijn aan een van onze mooie onderwaterbewoners.