Jeanette Kamphuis – Grote zeenaald

Het is leuk om een spoor te volgen. In dit geval van de staart naar de kop. De grote zeenaald doet zijn naam eer aan en is vooral erg lang; zo’n halve meter. Zijn kraaloogjes kijken me nieuwsgierig aan en hij laat me mijn gang gaan om hem zo mooi mogelijk in beeld te krijgen.

Dat is even puzzelen. Hoe krijg ik die halve meter in zijn geheel erop? Ik houd de camera diagonaal en dan lukt het. Hij ligt daar erg relaxt en ik kan uitgebreid kijken en filmen. Ter hoogte van de rugvin zie ik een jong, klein harlekijntje oversteken. Dat is inderdaad een stuk sneller dan er helemaal omheen kruipen, grinnik ik.

Het is een hele klauterpartij voor het slakje, maar het lukt en hij vervolgt zijn weg. En ik ook, ik zwem door en kijk nog even achterom. De grote zeenaald blijft achter op dezelfde plek, in dezelfde houding. Alsof hij zeggen wil “ik ben groot en sterk en nergens bang voor”. Heerlijk gevoel lijkt me dat.