Jeanette Kamphuis – De vangst

Onderwater kan ik niet altijd goed zien of de opnames gelukt zijn. Thuis op de Mac bekijk ik de vangst. Dat is soms een spannend moment. Zoals bij deze sepia die kleiner is dan een postzegel.

Drie duiken geleden bedacht ik dat het leuk zou zijn om een sepia die net uit het ei is, te filmen tijdens het jagen.

“De truc is om te ontspannen”, spreek ik mezelf toe, “het oefenen is de lol”. De eerste opnames keur ik af, maar de oefening zie ik als een noodzakelijke eerste stap. De tweede duik heb ik scherpe opnames, maar het sepiaatje verdwijnt in het beeld. Zou het me lukken met een grotere close-up? Dat is het doel voor de derde duik.

Duikmaatje vindt er één, wijst me die aan en zwaait voor hij wegzwemt. Hij kent me. Hier ben ik wel even mee bezig. Eerst maar eens rustig kijken. Het dier moet wennen aan mij en aan mijn lampen. Als ik me ontspan en rustig afwacht, gaat hij weer door met zijn zoektocht naar eten.

Ik film een aantal aanvallen – en wacht weer – en film weer – en wacht weer. Na een half uur bedank ik de sepia en zwem terug. Zou het gelukt zijn? Yes! Er zijn een paar scherpe opnames. Een nieuw onderwaterverhaal is geboren.