Dirk Van den Bergh – Burenruzie
Een hooiwagenkrab en een zeepaardje ruziën om een plekje. Ook onder water is het gras groener bij de buren. Duikreporter Dirk Van den Bergh weet de burenruzie te filmen.
Datum: 12-09-2018
Duiklocatie: Zeelandbrug en Dreischor Frans Kok Rif
Mijn top-buddy Pierre Spirlet heeft het zeepaardje nog niet gezien, ik weet het zitten, dus …
Afspraak om 10.45 uur aan de Zeelandbrug. Het is lang geleden, maar het is slecht weer: slechts 14°, wind en motregen … Die regen houdt gelukkig op. Bert Peeters is er ook. Ik heb hem al verschillende keren ontmoet en één keer met hem gedoken, maar ken hem vooral van zijn prachtige filmopnames die hij net zoals ik maakt met zijn GoPro. Natuurlijk komt hij ook voor het zeepaardje!
De kentering is om 12.21 uur, maar we gaan al om 11.40 uur in het water want natuurlijk zijn we hier niet alleen … Bert ligt er al vóór ons in. We zwemmen rechtstreeks naar het zeepaardje. Bert heeft zijn beelden al gemaakt en doet teken dat we kunnen komen. Er liggen echter nog twee andere duikers bij en er is behoorlijk wat stof. Gelukkig blijven die niet lang en ik kan een leuk fragment filmen zodra het stof gezakt is: op de stok naast het zeepaardje zit een hooiwagenkrab. Wanneer het zeepaardje te dicht komt duwt de hooiwagenkrab hem weg, net alsof hij wil zeggen “dat is hier mijn plaatsje hé!”. Burenruzie!
We blijven niet te lang bij het paardje en zakken dan af tot max. 11,6 meter. Het wordt weer een mooie duik. De Paarse kokerwormen zitten er nog steeds massaal, maar het is opletten met de lamp, anders sluiten ze en zie je ze niet.
Pierre wijst een zeedonderpad aan. Het is de gewone zeedonderpad, want ze heeft geen witte draadjes aan de mondhoeken zoals de Groene zeedonderpad.
Deze zeeanjelier valt op door haar mooie kleuren:
Op het einde van de duik begint het flink te stromen. Goed dat we ruim voor de kentering te water zijn gegaan! Na 70 minuten komen we mooi bij de trap boven. Dat was weer genieten!
Onze tweede duik doen we in de Grevelingen bij Dreischor Frans Kok Rif. Hier neem ik Pierre mee naar het heuveltje dat ik dank zij Bas van der Sanden ontdekte tijdens het krabben, kreeften en garnalen biologieweekend. Toen telde ik daar 20 kreeften. Nu kom ik “slechts” aan zes. Tijdens dat weekend leerden we dat de Europese zeekreeft tot de decapoda (tienpotigen) behoort en dat is op onderstaande foto duidelijk te zien:
Voor het overige komen we vooral krabben, oesterbanken begroeid met doorschijnende zakpijpen en zeeanjelieren tegen. Mooi, maar op de duur eentonig. Over de zandvlakte gaan we terug tot aan de wand, waar we onze veiligheidsstop houden. We zijn maximum 14,5 meter diep geweest en hebben 68 minuten gedoken.
Het zal nu een tijdje duren eer ik nog eens met Pierre kan duiken: hij moet geopereerd worden aan zijn hand en zal twee maanden buiten strijd zijn … Alvast een spoedig herstel toegewenst Pierre en verzorg je goed, want in december wacht Dahab weer op ons hé!
P.S. Blijkbaar is de burenruzie uit de hand gelopen, want Pierre ging daags nadien opnieuw kijken, maar het zeepaardje was verdwenen …
Zoals steeds onderstaande video bekijken in HD1080p voor de beste kwaliteit.
