John Landa – We zijn te verwend met de Oosterschelde

We gaan een keer niet naar de Oosterschelde of Grevelingen maar een duik maken in het Veerse meer. Ik wist dat je er kon duiken maar ik had het nog nooit gedaan. De kentering was te vroeg of te laat, dus was het een mooi moment om een keer naar het Veerse meer te rijden.

Ik haal Lia op en rijden samen naar Wolphaartsdijk we gaan naar duikstek Inlaag bij Wolphaartsdijk. Ik ben benieuwd en ik weet eigenlijk niet wat ik moet verwachten – het is voor mij al heel lang geleden dat ik bij het Veerse meer ben geweest. Ooit ben ik er eens geweest tijdens een surfwedstrijd en dat is al weer meer dan vijfentwintig jaar geleden.

Als we aankomen in Wolphaartsdijk, moet Lia eerst nog vullen bij de plaatselijke camping die nog geen honderd meter van de duikstek ligt en ik moet zeggen dat het vulhok er heel netjes uitzag en dat er nog redelijk goed gevuld wordt ook en zelfs driehonderd bar.

Hierna gaan we naar de duikstek er is niet veel plaats om auto’s weg te zetten. We zetten de auto zo dicht mogelijk bij de trap die er nog vrij nieuw uitziet, daarna gaan we nog even aan het water kijken hoe de situatie ter plaatse is.
Als we de trap over de dijk gaan, is volgens Lia een deel van het Mural muurtje eruit gehaald zodat je er niet meer overheen hoeft te stappen en onderaan de dijk is een fietspad aangelegd zodat je mooi langs het water kan fietsen en als kers op de taart –  er is een pad met een railing richting het water gelegd, wat een verwennerij voor de duiker. Als ik in het water kijk, is het zicht een beetje minder. Het ziet er mistig uit, we zullen wel zien wat het onderwater wordt.

We gaan terug en we tuigen de spullen op en trekken onze droogpakken aan en met het zonnetje erop is dat na een tijdje geen fijn gevoel. Ik ben dan ook blij dat ik zo in het water lig.

We lopen met zijn tweeën naar het water en ik ga als eerste erin. Het eerste stukje onder water lijkt beton maar als ik er in stap blijkt het modder te zijn en ik verdwijn erin tot mijn enkels. Ik glibber en glij tot ik een paar meter verder ben, het gaat gelukkig allemaal goed.

Ik ben echt benieuwd wat er onderwater te zien is, ik heb wel eens gelezen dat er hier kruiskwalletjes te vinden zijn en dat hoop ik eigenlijk een beetje. Ik heb in Noorwegen tijdens een duik al eens kruiskwalletjes gezien en die zaten in het wier en ondiep maar we zullen wel zien wat we tegenkomen.

We staan allebei tot borsthoogte in het water en we geven het OK teken en gaan onder en het zicht valt een beetje tegen – het is een beetje mistig maar als we wat dieper gaan, wordt het wat beter.
We gaan naar links en ik heb een beetje het gevoel in de Grevelingen te liggen – je ziet flink wat Japanse oesters flink wat wier maar ik mis alleen de kreeften nog. Ik zoek eigenlijk iets leuks om op de foto te zetten en omdat het zicht wat minder was heb ik de macrolens er op gezet en daar had ik een beetje spijt van. De groothoek was misschien beter geweest want als we wat dieper gaan hebben we toch redelijk zicht.

Ik zie onderweg wat weduwerozen en af en toe zie ik een dikkopje in een holletje zitten en ik zie zelfs een zwarte grondel maar ze zijn allemaal heel schuw zodra ik maar iets te dicht in de buurt kom schieten ze weg onder een oester of het wier.In het wier zitten ook nog steurgarnalen en ook deze zijn schuw. Elke keer als ik te dichtbij kom springen ze een paar centimeter verder.

Heel de duik wordt het niet echt spannend – een dikkopje, een krabbetje, af en toe een weduweroos, een japanse zakpijp, her en der een kolonie vormende zakpijp, buisjesspons enz. enz.

Op de terugweg naar de trap steekt er een kop van een botervis uit een lege oester – een geweldig mooi moment en dit moet natuurlijk op de foto en net als ik heel die handel voor die kop van die botervis heb, trekt hij zijn kop terug in de lege oester en hij was niet meer te zien. Ik heb nog even gewacht maar helaas liet hij zich echt niet meer zien.

We zijn nu ondiep en Lia kijkt even aan de oppervlakte om te zien waar we zijn. We blijken iets voorbij de trap te zitten. Lia gebaart om te draaien en weer richting de trap te zwemmen.
In het ondiepe zitten best wel wat alikruiken wat mij betreft zijn dit ondergewaardeerde foto onderwerpen. Na wat pogingen lukt me het niet om er een fatsoenlijk op de foto te zetten en ik houd het voor gezien. We zijn nu toch al dicht bij de trap en het wordt tijd om er uit te gaan.

Als we eruit gaan, glibber ik weer door dat stukje modder en als ik mijn ene voet voor de ander zet, glij ik bijna uit maar ik kan me gelukkig staande houden. Mijn laarzen van mijn droogpak zitten onder de vette bagger, gelukkig kan ik mijn laarzen schoonspoelen onder aan het pad.

Naar de auto en vlug omkleden en de spullen opruimen en omkleden. Twee klapstoeltjes gepakt en terug naar het water gelopen om daar nog even te gaan zitten om te genieten van het mooie weer en het uitzicht over het Veerse meer.
Lia had een zelfgemaakte Amaretto cake bij en onder het genot van een bakje koffie nog even nagepraat over de duik die misschien niet heel spannend was maar dat komt waarschijnlijk dat wij ontzettend verwend zijn om zo dicht bij de Oosterschelde te wonen. Lia, bedankt voor de duik en een hele gezellige ochtend.
Ik ben 70 minuten onder water geweest, ik ben rond 10:00 uur te water gegaan, de watertemperatuur was 12 graden, het zicht was matig tot slecht, ik ben maximaal 7,5 meterdiep geweest.