John Landa – Wat was het koud boven water.

De avond van tevoren had ik mijn twijfels of het door zou gaan. De weersverwachtingen zagen er niet zo goed uit, sneeuw, wind en kou. Ik houd van sneeuw en kou. Alleen die wind mag achterwege blijven.

’s Morgens kreeg ik een sms van Lia of we de duik nog door zouden laten gaan. We hebben besloten om toch een duik te maken aan de Bergse diepsluis omdat we daar aflandige wind zouden hebben.

Ik heb Lia opgehaald en we zijn met zijn tweeën richting de Bergse diepsluis gereden. Eerst nog even vullen in de buurt van de Bergse diepsluis. Ik had nog maar honderdveertig Bar in mijn fles en ik ga toch liever met minstens 200 Bar onderwater.

Als ik het hulpstuk aansluit op mijn 300 Bar fles en de handel overhaal van het vulstation begint alles te sissen. Hulpstuk eraf geschroefd en de o-ring bleek eruit te zijn. Gelukkig had Lia een eigen hulp stuk van Internationaal naar 300 Bar bij zodat ik hem toch nog tot 200 bar kon bijvullen.

Na het vullen zijn we verder gereden naar de Bergse diepsluis. Als we op de parkeerplaats aankomen is het erg rustig. Er staan een paar vogelspotters en dat is het.
Als we geparkeerd staan en uitstappen word je bijna uit je onderbroek geblazen. Man man wat een wind. Vlug achter de auto staan om om te kleden.

Als ik ga duiken en het is zo koud dan vul ik mijn handschoenen met warm water. Ik heb een klein vaatje met warm water bij me. Daar vul ik ze dan mee en als we klaar zijn spoel ik daar ook even mijn bril in. Die heb ik behandeld  met een spray omdat een beetje tuf niet helpt op het leesgedeelte die in mijn duikbril zit.

Als we alles omgehangen hebben lopen we richting de trap. Als we boven aan de dijk aankomen word je bijna de Oosterschelde in geblazen. Als we daarna onder aan de trap bij het water staan lijkt het zicht in eerste instantie redelijk te zijn. Maar als we eenmaal onderwater zijn valt het een beetje tegen. Het is stoffig en er staat een beetje stroming onderwater.

We hadden bovenwater al besloten dat we eerst een rondje rond het platform doen. Daarna gaan we ondieper om te zoeken naar een snotolf. Als we bij het platform aankomen blijkt alles bedekt zijn met een dikke laag stof. Er is weinig leven te bekennen. De bovenste buis van het platform is wel mooi begroeid met anjelieren. Het worden er elke keer meer. Ik zie ook nog de eitjes van de grote vlokslak aan de zijkant van het platform. Ik heb nog de hele zijkant afgezocht of ik deze slak kon vinden, helaas hij was hij nergens te bekennen.

Achter het platform kom ik de dahlia tegen. Ik weet niet hoelang deze dahlia hier al zit, maar ik heb hem volgens mij al een keer in 2008 gefotografeerd. Hij zat toen op het platform nu zit hij er een meter achter. Na wat foto’s rondom het platform te hebben gemaakt besluiten we het ondieper op te zoeken om eventueel een snotolf te vinden.

Overal waar we zoeken ligt een flinke stof laag. Leven is ook ver te zoeken. Een enkele krab en heremietkreeft kom ik tegen. En er komt nog een hele kleine blauwe haarkwal voorbij drijven. Na iets meer dan een half uur keren we om en gaan nog ondieper om tussen de stenen te zoeken naar een snotolf. Helaas we vinden geen snotolf en ook geen eitjes van de snotolf.

Na een tijdje vind ik wel eitjes maar ik denk dat dit eitjes zijn van een zeedonderpad. Ze zien er stoffig uit dus ik denk dat het verlaten eitjes zijn.
We gaan weer gewoon verder en we zwemmen nu net onder het water oppervlak. We zwemmen de trap voorbij dan besluit ik maar even te gaan kijken bij de dahlia die links van de trap ligt. Ik heb hem gelijk gevonden ondanks dat hij helemaal in elkaar geschrompeld is en verstopt onder het wakame wier.

Ondanks dat het een dahlia is, is dit geen bijzonder fraai exemplaar. Hij is een beetje grauw van kleur en hij zit helemaal in een hoekje weggestopt. Ondanks dat maak ik er toch een paar foto’s van. Aankomende zomer ga ik hier een paar super foto’s van maken. Hij ligt namelijk heel ondiep en perfect om in zonlicht te fotograferen.
Na nog wat gescharreld te hebben in het ondiepe was het tijd om eruit te gaan.

Als we na iets meer dan een uur boven komen, is mijn onderlip helemaal verdooft van de kou. De wind snijdt genadeloos in mijn gezicht als we weer over de dijk terug lopen naar de auto.
Als ik bij de auto aankom maak ik vlug de achterklep open zodat we zo snel mogelijk uit de wind staan. Als ik dan wat warm water wil pakken uit mijn vaatje valt hij om in de auto en al het warme water ligt nu in de achterbak. Ik had het deksel vergeten dicht te draaien toen ik mijn bril heb gespoeld voor de duik. Gelukkig heb ik een stuk zeil achter in de auto liggen zodat de schade meevalt.

Na vlug alles te hebben opgeruimd hebben we eerst een warm bakkie koffie gedronken in de auto omdat het buiten veel te koud was.

Het was weer een heerlijke relaxte duik jammer van het matige zicht en het weinige leven en het was toch zeker jammer dat we geen snotolf hadden gevonden.
Lia alweer bedankt voor de duik en de gezellige middag en we zijn al aardig op weg naar de honderdste duik samen.

Ik ben 63 minuten onderwater geweest. Ik ben rond 12:30 uur te water gegaan. De watertemperatuur was 4 graden. Het zicht was matig. Ik ben maximaal 9,9 meter diep geweest.