Jenny Smit – Pinksteren op de RijnlandIII: dag 2

Pinksteren 2016 is de koudste Pinksteren ooit. En wat doe duikreporter Jenny Smit? Zij gaat natuurlijk duiken!

Datum: 15 mei 2016
Duiklocatie: Oosterschelde

Wanneer ik wakker word van het geluid van de ankerketting schijnt de zon. Helaas is dat van korte duur: al snel regent het en ook de wind trekt aan. Helaas betekent dit een wijziging van de duikplanning, we kunnen niet te water bij Gorishoek blokken maar wijken uit naar Dicky’s Place.

Duik 627 – Dicky’s Place

De dijk biedt bescherming tegen de krachtige zuidwestenwind en met een dubbel anker ligt de boot aardig stil. Dicky’s Place is voor mij een nieuwe stek, dat is altijd leuk! Ook na vele duiken in Zeeland ontdek ik nog regelmatig nieuwe dingen.

Ik hijs me in mijn natpak en spring overboord. De boot ligt een eindje van de duikstek af, maar het is maar een metertje of 6 diep en onderwater komen we vast een hoop leuke dingen tegen.

De bodem is zanderig met grote plukken wier. In het wier zitten slakken en garnaaltjes verstopt. Mijn oog valt op een heremietkreeft die een gevecht aangaat met een grote kwal. Eten en gegeten worden.

Dan duik ik oog in oog met een grote platvis.

Opeens voel ik wat aan mijn been. In eerste instantie denk ik dat het mijn buddy is, maar als ik beter kijk dan zwemt die aan mijn andere kant. Ik kijk om en zie een stuk touw. Ik begin het touw op te rollen, ik neem het liever mee aan boord dan dat er duikers of vissers in verstrikt raken. Wanneer ik het touw volg blijkt aan de ene kant een spoeltje te zitten en meters verderop aan de andere kant mijn buddy. Zucht. Het touw zit aardig in de knoop, dus we nemen de kluwen maar gewoon mee naar boven en zoeken het daar wel verder uit.

Wanneer we uiteindelijk onze hoofden bovenwater steken blijken we de strekdam die de duikstek voorstel niet gehaald te hebben. Formeel gezien heb ik nog altijd niet op Dicky’s Place gedoken, maar dat komt vast een andere keer.

Duik 628 – Boomkil

De wind trekt aan en de golven worden hoger en hoger. Duiken bij de Fritsberg is geen optie en ook Gorishoek is met deze wind een no-go. Wanneer we ons klaarmaken om naar Boomkil te varen worden we tegengehouden door het touw van een boei in de schroef. Een van de duikers gaat te water om de boot te bevrijden. Met een kleine vertraging varen we alsnog naar Boomkil.

Het waait en het regent. De stuurhut biedt weinig beschutting wanneer de boot vaart, ik kleed me dan ook om in de volle wind. Brrrr.

Wonder boven wonder is het zicht bij Boomkil stukken beter dan een dag eerder. We zien noordelijke knuppelslakken, harlekijnslakken en zilverblauwe knotslakken. We zien de nodige heremietkreeften en een paar wulken.

Al snel merk ik dat ik mijn lichaamstemperatuur daalt. Omkleden in de wind gaat me niet in de koude kleren zitten.

Eerder dan nodig keren we om richting boot. En dan stuiten we op een sepia! Mijn eerste sepia van het seizoen. Het vrouwtje laat zich even bekijken en zwemt dan snel weg. Dag sepia.

Aan het eind van de duik zwaai ik snel naar de zeehonden op de zandbank en dan trek ik snel mijn warme kleren aan. Het is mooi geweest.