Het nest van de zeedonderpad | Van begin tot eind

Hoe mooi is het om de zeedonderpad in de wintermaanden te volgen en te zien hoe de kroost zich ontwikkelt? Fred Meulstee en Janneke Troost deden het. Het levert een geweldige fotostory op!

Eind december kom ik aan het einde van de duik een mooie zeedonderpad tegen. Meteen ga ik op zoek… want zou er al een nest zijn? Nee dus, maar als ik twee weken later terugga om te kijken of de vis er nog zit, vind ik hem, dit keer met een mooi schoon roze nest. Wat een prachtig gezicht. Terug op de kant vertel ik het hele verhaal aan Janneke.  Aangezien we altijd solo duiken, heeft zij het nest niet gezien.
Een paar dagen later gaat Janneke terug en ook zij vindt het nest. Of toch niet? Want het blijkt een ander nest te zijn, op maar een meter of twintig afstand van ‘mijn’ nest. Twee nesten, geweldig! Voor ons eenmooie aanleiding om in de wintermaanden gericht te gaan duiken.

Zo staan wij met regelmaat op de duikstek om de twee nesten te ‘volgen’.  Na twee weken zagen we in het ene nest de eerste oogjes komen, terwijl in het andere nest de eitjes leeg blijven. Na de vierde week zijn de oogjes al een stuk groter geworden en worden in het andere nest de eerste oogjes zichtbaar. Dit tweede nest wordt ook steeds bruiner en we kunnen het steeds lastiger vinden.

Begin februari is de donderpad druk bezig om zijn nest schoon te maken en kunnen we er niet bij om foto’s te maken. Maar het is een mooi schouwspel. Wat een werk zeg!

Half februari slecht nieuws, althans voor ons, niet voor de zeedonderpadden. De eitjes van één nest zijn uitgekomen en wij hebben het gemist. We gaan op zoek naar het andere nest. Dat is inmiddels zo bruin geworden dat het zeer lastig te vinden is, ook al weten we waar het moet liggen. Gelukkig vinden we het!

We denken dat het laatste nest dateert van week 1 of 2. Het is dus bijna tijd.

Zondag 25 februari is het zover..

Ik kom als eerste bij het nest. Balen, denk ik, weer te laat! Weer een leeg nest! Maar wat blijkt, de eitjes zijn aan het uitkomen. Hoe gaaf is dat? Papa ligt er op zijn gemak bij en samen kijken we naar het nest. Intussen is ook Janneke gearriveerd en kan ook zij meegenieten van de bevalling.  Missie volbracht!

Na de duik gaat het genieten door. Ook bij thuiskomst, wanneer blijkt dat de foto’s gelukt zijn, kan de grijns niet meer van mijn gezicht af. Wat een winter….