Brenda de Vries- Grotduik El Brinco, Cuba

Het is al een uitdaging op zich om informatie te verzamelen over grotduiken in Cuba. Maar Duikreporter Brenda de Vries weet deze te bemachtigen en zelfs een gids te regelen voor een duik in El Brinco.

Datum: 4 oktober 2023
Duiklocatie: El Brinco, Varkensbaai

Omdat Cuba uit karst bestaat zou je verwachten dat er ook vele grotten te vinden zijn. In een oud boek van mij wordt ‘El Brinco’ genoemd in de Varkensbaai, maar meer echte info dan genoemd worden vind ik ook niet.

Echter, als ik dus wat duikscholen en duikgidsen in de Varkensbaai aanschrijf, dan is er dus 1 duikgids die zegt dat hij ‘grotduiken’ kan organiseren.  En dat hij inderdaad naar ‘El Brinco’ gaat.  Of het om een echte grot gaat of slechts een cavern, dat krijg ik niet uit de informatie. Maar het maakt niet uit, ook een cavern klinkt interessant. Bovendien duik ik met iemand die nog nooit in een grot gedoken heeft en het ook wel spannend vindt.

Dat er weinig tot geen informatie te vinden is, is misschien ook wel logisch. Cuba is een land waar alles moeilijk verkrijgbaar is, dus ook duikspullen zijn lastig te vinden en technisch duiken staat er nog in de kinderschoenen. En sinds 2020 is het toerisme er nog steeds niet weer echt op gang gekomen.

Maar goed, onze gids kan dus ‘grotduiken’ regelen en met de bespreking van de 3 duiken die we op 4 oktober zullen maken komt dus de grot El Brinco aan bod. We krijgen een kaart te zien met weinig details. Er is een soort ingang waar we het water in moeten springen, en dan wordt het onder water een soort bol naar beneden, dat moet een zaal voorstellen, met aan 1 kant een tunnel, en de andere kant op zit er volgens de gids ook een tunnel met een luchtbel. De tunnel die op de kaart staat zou niet zo lang zijn, met een diepte van 25m. De bodem van de grot bevindt zich ergens op 60-70m.

Maar we hoeven ons geen zorgen te maken zegt hij, de grot is niet zo groot, kan makkelijk op de enkele fles waar je hier mee duikt, en in de tunnel zou een lijn liggen.

We gaan het zien. Op de avond voor onze duik geef ik Marloes nog even een spoedcursus lijnen in grotten en leg wat dingen uit. En onze gids zit er geinteresseerd bij. Hij vindt het ook wel leuk. Mijn pigtail met cookies geef ik maar weg, hij is er erg blij mee. Tja, zoiets is daar ook niet te koop.

We rijden na onze eerste duik die we in zee gemaakt hebben naar de grot. Het is eigenlijk heel simpel, rechts de zee, aan de andere kant van de weg de grotten. Maar net als bij de duikstek aan zee zou ik het paadje niet gevonden hebben waar de auto de jungle in rijdt. Het doet hier gewoon aan Mexico denken. De grot is een niet al te groot gat in de grond, maar er is wel een ladder gemaakt om het water weer uit te komen.

Er zou een halocline in zitten, en ook een paar formaties, maar niet zoals in Mexico. We gaan het zien.

Oh ja, het water is slechts 24 graden aan de oppervlakte en net als in Mexico een paar graden warmer in het zout water gedeelte. Dat is best even fris als je het water in springt nadat je net in zee gedoken hebt waar het water 31 graden was. En dat dus met een 3mm pak. Maar het is ook verfrissend, want water van 31 graden is wel heel erg warm.

De bekende stank van vleermuizenstront hangt hier ook. Dat wordt dus na de duik de oren uitspoelen.

We dalen rustig af en de gids heeft gelukkig geen haast. Als je nog nooit zoiets gedaan hebt is het best spannend en mijn buddy had absoluut twijfels.  Het is een grote zaal en je ziet op een afstandje nog wat licht komen van de ingang. De bodem van de grot zien we niet, dit lijkt echt letterlijk een bodemloze put.

In de hele zaal zie je als je naar boven kijkt een klein minipuntje daglicht.

We dalen af naar het zoute water, en ja, het is hier ook echt een stukje warmer.

Ergens aan de zijkant van de zaal gaan we het tunneltje in. Ik zie hier ook een lijn liggen en check nog even of ik vanaf het beginpunt van de lijn het daglicht in de verte nog kan zien, en ja, dat is het geval. Ok, dan ga ik ook maar achter de gids aan samen met mijn buddy.

Mijn buddy vindt het gelukkig ook leuk. Het zicht is net als in Mexico uitmuntend en beter dan in zee. Bang om een siltout te maken hoef je hier gelukkig niet te zijn.  En het tunneltje is eigenlijk ook maar heel erg kort.

We keren weer om en komen weer in de zaal. Het licht valt inderdaad heel mooi in deze ‘casimba’, zo noemen ze hier cenotes.

En dan zien we daar wat formaties. Niet zo uitbundig als in Mexico, maar ze zitten er wel. Leuk.

We maken wat foto’s en spelen wat met de halocline. Het blijft gewoon leuk om er doorheen te zwemmen, het water wordt dan heel troebel.

Daarna neemt de gids ons mee naar de andere kant van de grot. Hier zit een luchtbel en daar zwemmen we naartoe.

Nadat we even boven water geweest zijn dalen we weer af en gaan nog even naar de formaties.

En dan zit de duik er op. We hebben allemaal nog 90 bar over. Hoewel ik op pad was met 2 niet grotduikers moet ik toegeven dat onze gids het netjes doet, die vraagt geregeld aan mijn buddy of alles goed is.

En dan moeten we het water weer uit. De treden van de ladder zijn zo hoog dat we alleen niet de kracht hebben om omhoog te komen. Gelukkig is de chauffeur van de auto boven gebleven zodat we geen set uit hoeven trekken om uit het water te komen. Hij helpt ons en neemt ook de camera’s aan.

De camera’s zijn heilig, het is onvoorstelbaar hoe voorzichtig ze er mee om gaan.

Hierna neemt onze gids ons mee op wandeling door de jungle. En laat ons nog wat andere casimba’s zien. We zien ook schildpadden zwemmen. Leuk. Het is echt net Mexico hier zo boven water, inclusief de vele vliegen.

Als we terugzijn van onze wandeling zijn de duiksetjes afgebouwd (dat hoeven we hier dus niet te doen), is de auto ingepakt en gaan we op pad voor duik nr 3, weer een duik in zee. Maar de eerste duik in een casimba of cenote zit er op.