Geert Clauws – Malediven, Rani Liveaboard

Duikreporter Geert was op vakantie in de Malediven. Een vakantie vol afwisseling!

Vrijdag 30 januari, eindelijk is het zover. Voor het tweede jaar op rij vertrekken we richting Malediven voor onze jaarlijkse liveaboard. Dit keer verblijven we een week aan boord van de Princess Rani.

17 u, vertrek richting luchthaven, niemand die er iets om geeft om Koning Winter 10 dagen te moeten missen.
20u10, zonder problemen door alle controles op de luchthaven en klaar om in te stappen, met een kwartiertje vertraging stijgen we om 21u25 op richting Abu Dhabi. Na een vlucht van iets meer dan 6u mogen we even de benen streken, we gaan op zoek naar onze aansluitende vlucht naar Malé. Net op tijd, boarding gestart en instappen op de vlucht naar Malé. Iedereen is al snel in dromenland en heeft nauwelijks gemerkt dat we er terug een vlucht van meer dan 4u op hebben zitten.

Ondertussen is het zaterdagmiddag en de warmte overvalt ons als we uitstappen maar veel tijd om eraan te wennen hebben we niet. Onze gids staat ons al op te wachten en wil onmiddellijk naar de dhoni vertrekken maar dat is buiten onze smokkelaar gerekend. Iemand had het dan toch geriskeerd een fles Bacardi mee te smokkelen, helaas werd deze ontdekt na het scannen van de bagage.

De fles wordt in bewaring gehouden en mag bij vertrek terug afgehaald worden. Na het korte oponthoud kan de volledige groep aan boord gaan van de dhoni die ons naar de Princess Rani brengt. We worden ontvangen met een alcoholvrije cocktail en krijgen meteen een briefing over de boot. De kajuiten werden reeds voor vertrek ingedeeld en iedereen krijgt zijn kajuit toegewezen. Vandaag wordt er niet meer gedoken dus nemen we rustig onze tijd om uit te pakken, de boot te inspecteren en ons duikmateriaal aan boord van de dhoni te brengen. De ruime kajuiten met twee bedden, voldoende opbergmogelijkheden en een ruime badkamer vallen in de smaak.

Om 6u zondagmorgen worden we gewekt, tijd voor koffie en de briefing, om 6u30 gaan we aan boord van de dhoni die ons naar de eerste duikstek, Feydhoo Wall brengt. Het wordt een rustige duik, ideaal om in de stemming te komen, schildpadden, murenes, tonijn passeren de revue, niet slecht voor een check duik. Tijd voor ontbijt en om 11u gaat de bel voor de tweede duik, Bandos Rock.

Onmiddellijk worden we geconfronteerd met een sterke stroming en is het alle hens aan dek om de rand van het rif te bereiken. Onmiddellijk krijgen we het gezelschap van een Black Tip Reef Shark en enkele Grey Reef Sharks. De toon is gezet, het worden duiken met vrij veel stroming en haaien die bijna ieder duik op de afspraak zijn. Wat ons opvalt is het verschil met vorig jaar, toen weinig of geen stroming en een zeer goede zichtbaarheid, nu vrij veel stroming en een matig zicht.

De volgende morgen duiken we nog op Kuda Haa waar een Spaanse Danseres de blikvanger is om daarna koers te zetten naar het North Ari Atol. Hier wordt meestal rond een pinnacle gedoken. We duiken op Bathala Hafsa Maya en Maalhos Thila, iedere duik spotten we Black Tips, White Tips en Grey Reef Sharks en enkele schildpadden. De laatste duik op dinsdag wordt Moofushi, een poetsstation voor manta’s. Op 15m nemen we onze plaatsen in rond het poetsstation en kunnen we enkel wachten en hopen. Na amper 5 min verschijnt de eerste manta, langzaam zien we een donkere schim dichterbij komen, de manta blijft even boven het poetsstation hangen om daarna rakelings over onze hoofden te scheren en terug in het donker te verdwijnen, ondertussen is al een volgende manta ten tonele verschenen. Het zijn er 5 en om beurt laten ze zich van hun parasieten ontdoen. Een indrukwekkend schouwspel waar we 50 minuten lang mogen van genieten.

De volgende morgen wordt ik wakker en bij wonder is de verkoudheid verdwenen en kan terug duiken. Wij duiken die dag bij Villamendhoo Thilla en Vashugiri Corner. Die avond staat de befaamde nachtduik bij Alimatha gepland. Die laten ik en mijn buddy aan ons voorbij gaan. Wij hebben geen zin in het circus waar haaien gevoederd worden en waar honderden duikers op enkele vierkante meter samen troepen om dit te aanschouwen. Er liggen 12 boten rond Alimatha die allemaal rond hetzelfde tijdstip te water willen gaan, neem gemiddeld 10 duikers per boot en dan weet je het wel.

Onze laatste duik wordt er eentje om nooit te vergeten, Massimo Thila. We werden al gewaarschuwd dat er een zeer sterke stroming stond maar dat het zo heftig zou zijn had niemand verwacht. Eens vastgehaakt aan het rif was het net een storm onder water. Een paar hadden het rif gemist en moesten hun duik na 10 min beeindigen. Het was zaak om niet van de wand los te raken, maar toch de hoek een 20 meter achter ons te bereiken om daar beschutting te vinden. Hier was de stroming iets minder en konden we ons laten meeglijden, we kregen nog het gezelschap van enkele schildpadden en een grote Napoleon en net voor het opstijgen naar trapdiepte kwamen we in de fameuze wasmachine terecht, ook een ervaring op zich.

De laatste duik was er dan ook eentje die weinigen onder ons zullen vergeten.

Diezelfde avond kregen we een heus buffet geserveerd met de regionale specialiteiten een ware afsluiter van een geslaagd vakantie.

De volgende morgen konden we eens uitslapen tot 8u, ontbijten en onze koffers pakken om rond 10u te vertrekken naar het resort naast de luchthaven om nog een dagje te relaxen rond en in het zwembad. ’s Avonds om 19u stegen we op om rond 7u ’s morgens te landen op Brussel Airport.

We kunnen besluiten dat duiken in de Malediven toch iedere keer anders is, vorig jaar rustige duiken en zeer goed zicht, dit jaar intensievere duiken en matige zichtbaarheid maar telkens met schitterende duiken. Een echte aanrader voor elk wat wils.