Fotojaaroverzicht 2021 – Edwin van der Sande

Zo’n beetje elk stukje water in de wijk is wel bekeken. ’s Zomers hoor je de kikkers in koor zingen, maar nu het voorjaar is blijven alle kikkers verscholen zitten. Elke keer als ik aan de waterkant sta, wandel ik licht teleurgesteld naar huis. Vreemd, want op social media zie ik de eerste parende kikkers en padden alweer voorbij komen. Heel frustrerend! Tot het moment dat mijn buurmeisje Puck enthousiast naar mij toe komt rennen. Er zitten kikkers in het water achter ons huis! Ik twijfel geen seconde en pak mijn duikpak, camera en snorkel. Het zicht valt enorm tegen en ik heb geen kikker gezien. Wat ik wel zag was kikkerdril en een hele groep enthousiaste en nieuwsgierige buurkinderen. Als ik terugkijk is dit zeker een foto waar ik met heel veel plezier aan terugdenk.

Oké, ze zitten geen seconde stil. Toch zijn de brede ringsprietslakken naar mijn idee een van de mooiste fotomodelletjes uit het Nederlandse assortiment naaktslakken. Mijn advies in de workshops die ik geef, is altijd te zoeken naar het perfecte plaatje. Niet te snel tevreden te zijn met een fraai onderwerp, maar zorg ook voor een mooie compositie. Zorg voor een aantrekkelijk plaatje om naar te kijken, een plaatje met een eigen karakter. Dat was ook waar ik tijdens deze duik in Den Osse naar op zoek was. Als ik dan onder water een slakje tegenkom die aan de wandel is en ook nog eens de goede kant op gaat, dan word ik heel blij! Ik zorg er snel voor dat ik -zonder al te veel stof te maken- aan de goede kant van het model ben en begin te fotograferen. Natuurlijk ben ik super blij als de slak dan ook nog eens een fraaie staande positie inneemt. Dit model verdient naar mijn idee met recht een staande ovatie!

Als je de hele duik bereid bent om op één plek te blijven liggen, dan moet er wat leuks te zien zijn. Na alle duiken die ik heb gemaakt, word ik nog steeds zo blij van die eigenwijze steenslijmvisjes. Tijdens onze duikvakantie in Zeeland had ik al eens een poging gewaagd, maar toen stonden de wind en golven pal op de dijk. De tweede poging een paar dagen later ging een stuk beter. De modellen waren als vanouds… nieuwsgierig en schuw tegelijk. Het is wachten op dat moment tot ze zich vertrouwd genoeg voelen om dicht bij je lens te komen. Of is het toch de nieuwsgierigheid die dat doet? Blij dat ik ze deze vakantie weer heb kunnen zien en kunnen vastleggen. Wat mij betreft echt de vrolijkste beestjes uit de Oosterschelde! En die gek die meer dan een uur op één plek heeft gelegen. Ja dat was ik! Je hebt niet voor niets een verlanglijstje toch?