Expeditie zeepaard/frogfish

Voor vertrek noemden we deze vakantie ook wel ‘expeditie zeepaard/frogfish’.
We hebben al honderden duiken op Bonaire gemaakt, maar deze waren meestal in het kader van het verzamelen van informatie voor de Duikgids Bonaire. Dus ondanks dat we hier al veel doken, hebben we nooit echt de tijd gehad om echt naar kleine, goed gecamoufleerde diertjes te zoeken en deze uitgebreid te fotograferen.
Deze keer hadden we daar echter alle tijd voor en dus was het doel duidelijk: zoveel mogelijk zeepaardjes en hengelaarsvissen (frogfish) zien te vinden en op de foto zetten. Uiteraard zijn we niet snel tevreden, we willen ook zoveel mogelijk verschillende kleuren zien te vinden.
De lat ligt hoog, we moeten ze niet alleen zien te vinden, maar vervolgens ook op de foto zien te zetten. Fase 1 is al lastig, omdat zowel de zeepaardjes (afgekort: paard) als de hengelaarsvissen (afgekort: froggie) ontzettend goed gecamoufleerd zijn. Fase 2 is misschien nog wel lastiger, omdat beide soorten graag in onmogelijke hoekjes met een lelijke achtergrond kruipen. Maar een beetje uitdaging is niet verkeerd, dus springen we met goede moed het water in.
De eerste dagen verlopen prima, tot onze grote verbazing vinden we al snel twee froggies en op één duikplaats zelfs 3 paarden! Dat gaat makkelijk!
Nu nog de verschillende kleuren….
We hebben gelukkig goede hulplijnen, verschillende actieve duikers op het eiland geven aan op welke duikplaatsen onze onderwerpen zich bevinden. Soms met een uitstekende routebeschrijving naar de plaats waar het beestje zat, soms met een vaag verhaal “tussen de 15 en 19 meter op een spons”.
Al snel reageren we wat gedesinteresseerd en verwaand als iemand vertelt een paard gezien te hebben: “oh, leuk, een bruine…”. Want bruine zijn niet zo interessant, want minder mooi op de foto. Op de een of andere manier lijken de bruine en rode paarden de overhand te hebben dit seizoen, maar voor een mooie fotoselectie, willen we eigenlijk nog een gele! We zoeken flink, maar vinden op de meest onverwachte plaatsen rode, zwarte en bruine paardjes.

Als we onderwater zijn met een lionfish hunter, zoeken we mee naar lionfish. We kijken onder alle overhangen en in alle gaatjes. Plotseling zie ik in een klein grotje iets roods. Maar het is geen lionfish… Toch een beetje enthousiast over dit mooie paardje probeer ik het aan te wijzen aan de jager. Hij komt hard aangezwommen, maar reageert teleurgesteld als hij ziet dat het geen lionfish is. Wat moet hij nou met een zeepaard? Pffff, en ik dacht dat wij verwaand begonnen te worden…

De froggies doen het goed. Het lijkt wel dat als je ze eenmaal ziet, je ze vanaf dat moment steeds makkelijker gaat vinden. Waar je ze aan herkent, vraagt een duiker aan de waterkant me.Tja, als een spons naar je knipoogt, is het waarschijnlijk een froggie. En een spons met vinnen is ook verdacht…. Betere tips heb ik eigenlijk niet.
Het is me ook meteen duidelijk waarom ik mens ben en geen frogfish. Regelmatig denk ik  “als ik een froggie zou zijn, zou ik dit een mooi plekje vinden”. Daar zit er echter nooit een…. Waarschijnlijk met een goede reden.
Als froggie zou ik het waarschijnlijk niet lang overleven.

Na de rode en gele froggie, willen we natuurlijk nog een ‘gapende’ froggie (hengelaarsvissen kunnen hun mond enorm ver open doen om iets te vangen en naar binnen te
slurpen) en een foto van een froggie waarop zijn hengel goed zichtbaar is (met een uitsteeksel op het hoofd dat lijkt op een klein wormpje, lokt de hengelaarsvis kleine visjes en garnalen). Ook deze doelen weten we te behalen.
Het gele zeepaard hebben we echter niet af kunnen strepen op ons lijstje.
Jammer. Moeten we toch nog een keer terug!!!!