Ester van den Doel – Onderwater in Oman (1)

Locatie    Musandam, Oman

Een wintervakantie in Oman. Ester neemt je mee onder water in deze Arabische staat waar het zicht dan misschien ‘geenne fles Vittèl’ is, maar met 10 meter voor een Hollander prima is…

Dit jaar willen we voor onze winterduikvakantie eens een keer niet naar Egypte en gaan we op zoek naar een alternatief. Ineens schiet ons gesprek met Sandra van Extra Divers op de afgelopen Duikvaker weer in het hoofd dus we besluiten een mailtje te sturen naar Sandra voor wat meer informatie. We krijgen snel een reactie terug en we besluiten er voor te gaan; op naar een nieuw avontuur en een nieuwe bestemming. Helaas was er geen plek meer beschikbaar in de villa van Extra Divers maar we kregen een alternatief aangeboden dus dat geaccepteerd. De vlucht naar Dubai was het volgende wat geregeld moest worden; keus genoeg aan vluchten en maatschappijen, wij kiezen nu voor Emirates, ook omdat we dan 30 kg bagage mee mogen nemen, eindelijk eens een keer niet puzzelen hoe we alles mee moeten krijgen. Aan het eind van de trip plakken we er maar meteen een paar dagen Dubai aan vast besluiten we. De chauffeur van Extra Divers komt ons keurig op de afgesproken tijd ophalen op het vliegveld en dan gaat het op naar Oman, het laatste stuk van deze reis. We komen bij de grensovergang van de Emiraten; een ouderwetse grens, het grenskantoor in, exitvisum halen dus een stempel rijker en wat geld armer. Dan een stukje niemandsland, opnieuw een grenskantoor, dit keer van Oman en hetzelfde ritueel volgt maar daarna kunnen we door naar Khasab, de plaats van Musamdam. Ons hotel is eenvoudig maar voldoet aan de belangrijkste vereisten; een goed bed; een warme douche en een ontbijt.

De volgende ochtend worden we weer op tijd opgehaald en naar de duikschool gebracht waar we verwelkomd worden door Kurt en Sandra. Na het invullen van het papierwerk en klaarzetten van onze meegebrachte spullen kunnen we op pad naar de haven. Daar wordt alles aan boord geladen en vertrekken we naar de eerste duiklocatie. Het is ongeveer 40-45 minuten varen want we duiken op de eilanden die voor de kust liggen en niet in de Omaanse fjorden (vanwege het gebrek aan voeding in het water is daar weinig leven). De eerste duiklocatie heet No Palm Beach en ik snap waarom…er groeit hier weinig tot niets op de rotsen maar onder water is het een ander verhaal. Kurt geeft ons een briefing over de locatie en daarna de vrijheid om te doen wat we willen, of zelf op pad of met hem mee maar wij kiezen voor de eerste optie net zoals een aantal anderen. Heerlijk om zelf op pad te mogen en niet verplicht achter een gids aan te moeten die voor de meeste fotografen toch te hard gaat. Kurt ‘waarschuwt’ ons nog wel dat het zicht niet te vergelijken is met bijvoorbeeld Egypte; door de grote hoeveelheid plankton in het water is het soms wat troebel. Om met zijn woorden te spreken: ‘het is geenne fles Vittèl’. Nu zijn we wel wat gewend in Nederland dus voor ons is het prima zicht met een meter of 10.

Nadat we helemaal klaar zijn laten we ons met een rol achterover het water invallen, op zoek naar het onderwaterleven. Wauw, wat een hoeveelheid harde koralen hier! Niet zo maar een paar blokken maar hele tuinen aaneengesloten koraal. Prachtig! Er zwemmen scholen met juffertjes tussen het koraal en wij driften een beetje met de stroom mee over het koraal. Foto’s maken wordt zo wel een uitdaging maar als ik wat dieper ga zie ik dat ik me tussen de grotere blokken wat kan verschuilen en uit de lichte stroming lig. Even later zien we een grote murene (luipaardmurene? ik ben geen held met de determinatie van deze jongens) met zijn bek openliggen, in afwachting van een poetsvis. Die kans kan ik niet voorbij laten gaan en heel voorzichtig kom ik wat dichter in de buurt om een foto te maken. Als ik mijn camera pak, zie ik net een poetsvis zijn bek uitschieten maar de murene blijft rustig liggen. Ik maak een paar foto’s maar durf niet heel goed nog dichterbij te komen, ik heb het niet zo op ze. Langzaam zwemmen we verder en ik kijk rustig om me heen, genietend van het onderwaterlandschap als mijn buddy ineens begint te gebaren en te wijzen; een schildpad! Altijd leuk om deze dieren te zien, heerlijk relaxed door het water heen peddelend. Ik maak snel een foto voordat hij weer verdwijnt maar deze verdwijnt niet in de diepte; hij draait zich om, komt ons weer tegemoet gezwommen en ploft neer op het koraal om uit te rusten. Langzaam komen we wat dichter bij en ik schiet een paar foto’s. Vanwege het eerder genoemde zweefvuil probeer ik nog iets dichter bij te komen zonder dat de schildpad er vandoor gaat en ook dat lukt; wat een leuk extraatje op deze 400ste duik! Na een uur zit de eerste duik er op en gaan we richting oppervlakte waar we opgepikt worden door de boot. Het kan even duren als er andere duikers aan boord aan het klimmen zijn dus we wachten rustig onze beurt af; de stromingsboei kan nu in de pocket blijven, het water is kalm. Uiteindelijk is het onze beurt en klimmen we aan boord voor een pauze en wat te eten en drinken wat allemaal door de duikschool verzorgd wordt.

Na een pauze van ruim een uur maken we ons klaar voor duik 2 van de dag op de plek die ‘Cat’s eye’ genoemd wordt vanwege een rotsformatie op de kliffen. Ook hier kiezen we voor zelf op pad gaan en genieten van de duik. We laten ons weer achterover vallen en duiken onder in het Omaanse water. Ook hier zien we hele koraaltuinen van hard koraal, wat verder de diepte in wordt het een zandbodem maar ook daar zit leven genoeg. We zien een prachtige slak zitten, groot, wel een centimeter of 5,6 lang. Even later komen we er nog een paar tegen maar zo onhandig dat ik ze niet op de foto kan krijgen. Mijn buddy gebaart naar me; hij heeft een schorpioenvis gevonden; ik moet 2x kijken voor ik hem zie, ondanks dat hij op een open stuk zit, is hij zo opgegaan in zijn omgeving dat ik er moeite voor moet doen om hem te blijven zien. Voorzichtig komen we weer dichterbij en bekijken hem op ons gemak voor we weer verder gaan. De juffertjes en fusiliersvisjes zwemmen om ons heen, ons nieuwsgierig aankijkend. Ook een groep vleermuisvissen komt ons van iets dichterbij bekijken; deze zijn heel nieuwsgierig! Een is er zelfs zo brutaal dat hij tussen ons door komt zwemmen en dat een paar keer herhaalt. Later horen we dat ze hier erg brutaal zijn en zelfs aan je vinnen komen knabbelen als deze felgekleurd zijn. En dat klopt wel, dit exemplaar was heel erg geïnteresseerd in de gele vinnen van mijn buddy. We zwemmen rustig verder en ook dit is een mooie duik waarop genoeg te zien is. Na een uur zit ook deze duik er weer op en we zorgen dat we na een safety stop weer aan de oppervlakte zijn om opgepikt te worden door de boot.

We bouwen onze set af terwijl we napraten met de andere duikers over hoe zij de duik vonden. Als iedereen zijn spullen weer in zijn tas heeft zitten en een plekje gevonden heeft wordt het gas opengedraaid en varen we op volle snelheid weer terug naar de haven. Iedereen steekt een handje uit om de boot te lossen en de pickup te laden zodat we naar het duikcentrum terug kunnen waar we onze spullen kunnen spoelen. Wat ons betreft was het in ieder geval een geslaagde duikdag en gelukkig komen er nog een paar aan!