Een vuurtoren en de zon die ondergaat op Ibiza

Marloes Otten en René Weterings reisden naar Ibiza. Voor hen geen mindfulness en yoga… Er wordt gedoken en het eiland wacht op ontdekking. Het laatste verhaal uit deze vierluik. 

Een sportieve dag. We hebben twee duiken voor de boeg op de duikplaats Lighthouse en bij Ila Redona om daarna in een kajak de kust te verkennen, te snorkelen en de zonsondergang te bewonderen.

Lighthouse
Deze duikplaats ligt slechts enkele minuten varen van het duikcentrum, recht voor de monding van de baai. Boven water herkennen we de duikplaats aan een grote lichtboei. De oorspronkelijke vuurtoren ligt tegenwoordig onder het wateroppervlak. Hij stond ooit op een betonnen voet, maar viel om en ligt nu tegen het rif aan op een mooie diepte van 6 tot 14 diepte. We hebben allebei een groothoeklens op de camera gezet, want we verwachten op deze diepte mooie plaatjes  met veel licht te kunnen maken.

Foto: René Weterings

Foto: René Weterings

Als we achterover van de boot af rollen, liggen we meteen in een school kleine visjes. Wat een ontvangstcomité! We dalen langs de wand af en krijgen al snel de vuurtoren in zicht. Hij ligt met de bovenkant richting de diepte en trekt duidelijk veel vis aan! We zwemmen naar de onderkant en schieten plaatjes van dit bijzondere object. Braaf hang ik stil boven de vuurtoren, zodat René rustig een foto met een duiker in beeld kan maken.

Terwijl hij met zijn camera bezig is en ik zo hang, zie ik een kleine paarse vlek tussen het groen dat de vuurtoren bedekt. Als ik beter kijk, zie ik dat er meerdere kleurrijke naaktslakken rondkruipen. Paars, oranje, geel en blauw. Schitterende diertjes! Als ik ze aan René aanwijs nadat hij zijn foto’s heeft gemaakt, kijkt hij gefrustreerd naar zijn camera. Schitterende diertjes, ja. Alleen, twee fotografen met groothoeklenzen, dat wordt dus helemaal niets.
We bewonderen de naaktslakken nog even en ontdekken nog veel meer klein leven op deze gezonken boei. Wat een geweldige duikplaats, er is zo ontzettend veel te zien!

Foto: René Weterings

Pijn
We zijn eigenlijk nog lang niet uitgekeken op de vuurtoren, maar toch besluiten we toch ook de rest van deze duikplaats te bekijken. Een beetje met pijn in ons hart, want we hadden ons hier nog uren kunnen vermaken!

Als we de hoek om zwemmen, is die pijn snel verdwenen. In de begroeide rotswand zitten horizontale en verticale scheuren die overhangen en smalle kloven creëren. En dat trekt weer een heel ander soort onderwaterleven aan! We ontdekken een paar grote kreeften die gezellig samen onder een overhang schuilen. Maar ook murenes, schorpioenvissen, kokerwormen en anemonen. Ook hier kunnen we ons eindeloos vermaken, maar de luchtvoorraad is niet oneindig en we moeten naar boven.

Dobberend aan de oppervlakte kijken we elkaar aan: wow. Wat hebben we veel gezien! En wat zouden we graag nog langer rondkijken!

Foto: René Weterings

Foto: Marloes Otten

Ila Redona
De tweede duik maken we bij Redona Island. De briefing klinkt interessant: er ligt een wrak op 27 meter, er zijn smalle kloofjes waar je doorheen kunt zwemmen, en het ondiepe plateau op 6 meter is ideaal voor de veiligheidsstop.

We dalen af boven zeegras dat deint beweegt in de golven. Kleine visjes zwermen boven het gras om allemaal tegelijk het grasveld in te duiken als we te dichtbij komen. We gaan eerst naar het wrak. Dit ligt op de zandbodem op 27 meter, maar eigenlijk is er niet veel meer van over. De boeg staat overeind, maar verder is het schip grotendeels uit elkaar geslagen.

We kijken even rond en vervolgen onze weg naar iets ondieper water. Vanaf 15 meter komen we in een onwerkelijk landschap terecht. Grote rotsblokken vormen steile wanden die worden onderbroken door smalle kloven met zandkanalen. De rotsblokken lijken door een kleuter in het rond gesmeten, zonder enige orde. We zwemmen door de smalle kloofjes en hangen ondersteboven om onder overhangen te kijken. Er zijn ontzettend veel hoekjes en gaatjes. Als we ondieper komen, wordt het effect van de golven en stroming sterker. Soms worden we met wat kracht door een kloof naar de andere kant van het rotsblok geperst.

Foto: René Weterings

Foto: René Weterings

We zien veel kleur en ook hier verschillende Flabelllina-naaktslakken. Er zijn octopussen en René ontdekt een exemplaar met eieren! De witte eitjes hangen in trosjes aan het plafond van het grotje waarin de octopus zich verstopt heeft. Moeder octopus kijkt ons boos aan. We mogen een foto maken, maar moeten haar en haar (toekomstige) kroost maar snel weer met rust laten!

Opvallend is de variatie aan kleuren. Sponzen, anemonen en vissen geven het bijzondere onderwaterlandschap kleur. Dit is weer een totaal andere duikplaats dan we eerder gezien hebben rond Ibiza!

Ahhh… alsjeblieft?
Het macroleven bij Lighthouse krijgen we niet uit ons hoofd. Na een snelle lunch bij een strandtent naast de duikschool is Davy bereid ons nog een keer terug te varen naar Lighthouse. Wel met andere lenzen op onze camera’s!  Nu we weten wat we zoeken. We zwemmen heerlijk achter onze camera aan en schieten het ene plaatje na het andere. Lekker ondiep rondscharrelen en kleine dingen bewonderen. Een uurtje puur genieten! En dat mag ook wel, want eenmaal boven water moet het tempo er weer in!

Tempo
Terug aan land springen we in de auto – de mensen van de duikschool beloven voor onze spullen te zorgen. Wij crossen het eiland over en zijn precies op tijd voor de uitleg van het kajakken. De twee gidsen van Walking Ibiza geven een basisuitleg over het peddelen en dat blijkt genoeg voor de meeste mensen. Met wat oefening vaart iedereen binnen een paar minuten rechtdoor in plaats van rondjes.

We varen langs de hoge rotsen die we vanaf de boot al zagen. Vanuit deze sit-on-top kajaks lijken ze nog hoger. Het is een indrukwekkend gezicht! Al peddelend vertelt de gids over het rijke smokkelaarsverleden van het eiland, waarbij goed gebruik werd gemaakt van de vele grotten in de rotswanden. De eerste grot kunnen we om de beurt in – via een halve meter brede opening duwen ons zelf aan de rotswand naar binnen. We komen uit in een iets grotere ruimte om via een andere smalle opening weer op zee uit te komen.

Brandnetelgelatine
Even later komen we bij een iets groter gangetje, dat uitkomt in een grote open ruimte. Vanuit de zon komen we in een pikzwart gat, dat we gelukkig kunnen verlichten met de meegenomen zaklampen. Ons enthousiasme over het snorkelen in de grot neemt acuut af als we met de lamp op het water schijnen… Dankzij de windrichting zijn honderden kwallen, die we in open zee slechts zelden zagen, de grot in gedreven.  Hier snorkelen is te vergelijken met zwemmen in brandnetelgelatinepudding. Laten we dat maar overslaan.
Het is wel een heel bijzonder gezicht – de sierlijke kwallen in de zwak verlichte grot. We genieten ervan, maar blijven veilig op de kajaks zitten.

Al peddelend komen we bij een strandje. Tijd voor een pauze, een snack en nu wel snorkelen. Terwijl de zon langzaam richting de zee zakt, loopt het strand vol met mensen die de zonsondergang komen bewonderen. Ieder op zijn eigen manier. Terwijl wij met een snorkel ronddobberen, is een groepje op een plateau in de rotswand bezig met een sunset yogasessie. Een ander groepje trommelt op grote trommels die in de hele baai te horen zijn. Maar de meeste mensen zitten op hun gemak met een drankje in het zand en staren naar de zee.

Voor de zon helemaal in zee gezakt is, aanvaarden wij de terugweg. Al peddelend zien we de zon verder zakken en uiteindelijk in zee verdwijnen. Een indrukwekkend gezicht!

Lees en kijk ook:

Ibiza praktisch
Ibiza is een Spaans eiland in de Middellandse Zee. Het behoort tot de Balearen en is 575 km² groot. Binnen 2,5 uur is het eiland bereikbaar vanaf verschillende vliegvelden in Nederland, vaak voor relatief lage ticketprijzen. Van het vliegveld bij Ibiza-Stad is alle accommodatie op het eiland maximaal een half uur rijden.

Er wordt Spaans en Engels gesproken op het eiland, maar je hoeft ook nooit ver te zoeken naar iemand die Nederlands of Duits spreekt. Ibiza heeft een bijzonder internationale gemeenschap.

Ibiza wordt bezocht door een zeer divers publiek. Het heeft een grote aantrekkingskracht op spiritueel ingestelde mensen, kunstenaars en bekende Nederlanders. De laatste jaren is het vooral bekend geworden als feesteiland. Het feesten en bezoeken van clubs gebeurt echter vooral in Ibiza-stad en enkele andere grote plaatsen, terwijl er op andere delen van het eiland een ontspannen en rustige sfeer heerst.

Duiken
De duikperiode is van mei tot eind oktober. Hoewel er het hele jaar gedoken zou kunnen worden, sluiten veel hotels en ook duikscholen op het eiland buiten het zomerseizoen. Vrijwel alle duiken worden vanaf de boot (Zodiac) gemaakt.
In mei is de watertemperatuur 18 graden, om in augustus op te lopen tot 26 graden. Van juni t/m september is de luchttemperatuur tussen de 25 en 32 graden. Tot half juli wordt het duiken met een 7 mm pak aangeraden, omdat op diepte de watertemperatuur lager kan zijn. Vanaf half juli is een dunner pak tot zelfs een shorty ook goed mogelijk.

Er zijn verschillende duikscholen op het eiland. René en Marloes doken met Divestar Ibiza, een Nederlandse PADI duikschool met een internationaal team van ervaren instructeurs. De duikschool is werkzaam vanaf vier locaties op het eiland met als basis het duikcentrum aan het strand bij Santa Eulalia. De boten vertrekken hier vanaf het strand en duikers die dagelijks duiken, kunnen hier een hun duikmaterialen spoelen en veilig opbergen. Divestar biedt twee bootduiken in de ochtend en twee bootduiken in de middag aan onder begeleiding. Introductieduiken en begeleide duiken worden dagelijks aangeboden. Duikcursussen van PADI Open Water Diver tot instructeur behoren ook tot het aanbod.

Met dank aan:
Divestar Ibiza
Walking Ibiza

Tekst: Marloes Otten
Foto’s: René Weterings en Marloes Otten