Blog: Popeye en Olijfje op Malta

Een bekende attractie op Malta is Popeye Village, een dorpje dat speciaal voor de filmopnames van Popeye werd gebouwd. Dennis en Patricia treden in de voetsporen van Popeye en Olijfje en gaan er duiken.

Wie kent ze niet? Popeye en Olijfje, de hoofdpersonen in de tekenfilms over de spinazievreter. Maar weet je dat er in de jaren tachtig ook een echte Popeye-film is opgenomen op Malta? Het schilderachtige Popeye Village, de speciaal hiervoor gebouwde filmset, is nu een themapark.

We rijden richting Popeye Village. Om te duiken ja, want de filmset ligt aan een baai, de Anchor Bay, die gemakshalve ook Popeye Village wordt genoemd. Een klein, smal weggetje brengt ons naar de duikplaats. Ook hier gaan we via een ladder het water in. Dat is hier op Malta goed geregeld! Als we ons aan de oppervlakte klaarmaken, hebben we een mooi uitzicht op het Popeye-dorpje met zijn kleurrijke huisjes.

Ondiep

Het is geen diepe duikstek – op 12 meter tik je de bodem aan. Er wordt dan ook veel door duikers in opleiding en minder ervaren duikers gedoken. Via het anker – de baai heet niet voor niets Anchor Bay –zwemmen we in de richting van de grot. De Scorpion Cave heeft een brede ingang, eigenlijk is het meer een ‘cavern’, want je kunt voortdurend de uitgang met het diepe blauw van de zee zien.

Het zicht op deze duikplaats laat wel te wensen over… als wij even bij een octopus stoppen en een paar seconden later weer opkijken, zijn we de gids al kwijt. Hij is niet ver en zoekt in het zand naar granaten en andere oorlogsresten die hier na een periode van flinke wind weer uit het zand tevoorschijn komen. Altijd verrassend wat je hier aantreft.

Begraafplaats

Als we na de duik terugrijden, heeft onze gids een verrassing – we gaan naar een begraafplaats! Tot voor kort was cremeren niet toegestaan op Malta. Op de begraafplaats zien we een hoge muur vol gedenkplaatjes. Veel meer dan er graven zijn. Wat blijkt? Op Malta kies je voor een graf op zee of op land. In het laatste geval word je vanwege de schaarse ruimte na twee jaar opgegraven – je gedenkplaat verhuist dan naar de gedenkmuur. Bijzonder!

We stoppen nog even bij het Popeye-uitzichtpunt. We gaan er niet in, maar willen wel een foto. Jeugdsentiment?!

Tekst: Patricia van Mourik