Dirk Van den Bergh – Een mistige, maar onverwacht mooie duikdag
Flits, flits…Duikreporter Dirk Van den Bergh lijkt zich door de mist te laten leiden. Maar de lichtsignalen zijn toch voor iets anders bedoeld!
Datum: 22-02-2019
Duiklocatie: Zeelandbrug
Wanneer ik ’s morgens in de dichte mist langs de A58 naar de Zeelandbrug rij spoken de vreselijke kettingbotsingen die op deze weg al plaatsvonden door mijn hoofd … Ik rij extra alert en hou voldoende afstand. Blij dat ik er ben.
Mijn buddy, Petra Smit, is ook juist aangekomen en even later komt Bas van der Sanden ook toe. Die heeft ons enkel nodig om zijn droogpak dicht te ritsen, want hij gaat een biologisch soloduikje (van 90 minuten) maken.
Door de mist zien we enkel de eerste pijler van de brug! Er is geen wind en het wateroppervlak is zo glad als een spiegel, maar het zicht ziet er niet geweldig uit en dat wordt even later bevestigd door een buddypaar dat buiten de kentering gedoken heeft.
Duikplan: links van de pijler naar 12 meter, daar wat rondsnuffelen en na 20 minuten terug richting kant (vorige duik hield ik het immers door de kou al na 39 minuten voor bekeken). We gebruiken de buddylijn: zo kan Petra rondsnuffelen terwijl ik film zonder dat we mekaar voortdurend in het oog moeten houden. En dat levert resultaat op! Petra ontdekt het ene na het andere.
Bij het vertrek neem ik al een zwemkrab en een harlekijnslakje in beeld: dan heb ik toch al iets! Dat is dan zowat het enige dat ik zelf heb kunnen ontdekken: voor het overige hoef ik alleen de lichtsignalen van Petra op te volgen.
Flits, flits: een gladde sponspootkrab. Die zekerheid krijgen we eerst na het bekijken van de beelden, de uiterlijke kenmerken op te zoeken en bevestiging te vragen aan Bas.
Flits, flits: een millenniumslak.
Flits, flits: twee veranderlijke steurgarnaaltjes, haast onzichtbaar op een geweispons. Flits, flits: een heremietkreeft. Flits, flits: twee Galathea kreeftjes. Flits, flits: een mooie hooiwagenkrab … Pffff … even rust.
Ik zie zelf wat zeeanjelieren, een mooie viltkokerworm en paarse kokerwormen, maar veel tijd krijg ik niet van Petra!
Flits, flits: een harig porceleinkrabje. Flits, flits: een dodemansduim en dan een hele reeks flitsen … Ze heeft een brede ringsprietslak ontdekt !!! Ik ga er iets te enthousiast naartoe en raak met mijn camera de bodem, waardoor ik een hele tijd moet wachten tot het stof opgetrokken is. Maar ze staat er op!
We houden onze veiligheidsstop en daar ontdekt Petra twee bolletjes: een wit en een oranje. Ik weet niet wat het is en leg die met de mooiste kleur vast op beeld. Het blijken twee Grote glasmuiltjes te zijn. Maar … eigenlijk interesseert het me niet meer: ik heb het koud en wil er uit! Mijn vingers zijn gevoelloos van de kou en ik kan mijn camera haast niet meer bedienen … We gaan aan de oppervlakte kijken waar we ons bevinden. Vlak bij de pijler. Laat ons langs daar naar de trap gaan zegt Petra. OK dan maar, maar vóór we de pijler bereiken doe ik teken: ik moet er écht uit!
Na 47 minuten zijn we bij de trap. Wat een verrassend mooie duik was dit! Bedankt buddy! Maar euh … had ik daarstraks geen tien tenen? Ik voel er nog maar acht!
We zijn al omgekleed en hebben alles al gespoeld wanneer Bas uit het water komt. Die heeft met zijn droogpak blijkbaar geen last van de kou! Hij trakteert ons nog op een warme kop soep met worstjes en die tenen … die zijn nog steeds gevoelloos wanneer ik al lang terug thuis ben …
Onderstaande video bekijken in HD1080p voor de beste kwaliteit.
