Dirk Van den Bergh – Héél slecht zicht, maar toch veel gezien!
Ondanks het slechte zicht vermaakt Duikreporter Dirk Van den Bergh zich wel en maakt een lange duik in de Oosterschelde.
Datum: 18-05-2022
Duiklocatie: Bergse Diepsluis – Oesterdam
Op weg naar de duikstek kom ik buddy Frank Van Reeth tegen. We rijden samen de parking van de Bergse Diepsluis op zodat we bij mekaar staan. Het is aardig druk: de sepia’s en pijlinktvissen zijn gesignaleerd en het is een prachtige lenteavond: 20° en geen wind.
Om 20.05 uur liggen we in het water. Het is om 18.30 uur hoog water geweest en dus is de instap ideaal dank zij de verlengde duiktrap.
Oeps … wat een slecht zicht! We vinden het ponton niet: dat is lang geleden. Op zoek gaan naar de sepia’s of pijlinktvissen heeft niet veel zin zo. We gaan iets ondieper richting Oosten. We maken er een rustige duik van, met onze neus bijna tegen de bodem en zo komen we toch nog héél veel leuke dingen tegen! Even opsommen: uiteraard strandkrabben, maar ook blaasjeskrabben, weduwrozen, zeeanjelieren, mooie doorschijnende zakpijpen, heremietkreeften met en zonder ruwe zeerasp, prachtig gecamoufleerde hooiwagenkrabben, steurgarnalen, veranderlijke steurgarnaal, zeedruifje, oorkwal, paardenanemonen, grondels, botervis, platvisje, zeenaald en een steenslijmvis.
Het is lastig filmen met al dat stof, zeker als de dieren niet stil blijven zitten en zelf nog wat stof bijmaken, zoals deze botervis:
Van deze strandkrab kan ik een mooie close-up maken (zie video). Het is ongelooflijk hoeveel bewegende delen er rond zijn mond zitten!
Op 100 bar keren we om. We zijn terug bij de trap en vermits Frank nog slechts 30 bar over heeft gaat hij er uit. Ik heb nog 50 bar over en besluit in de buurt van de trap ondiep nog wat rond te snuffelen en op zoek te gaan naar de steenslijmvissen die er gesignaleerd zijn. Na lange tijd zoeken zie ik er ééntje wegflitsen tussen de rotsen en nieuwsgierig als deze vissen zijn, steekt hij na een tijd zijn kop buiten. Een mooi plaatje samen met een krab en een paardenanemoon!
Nu wordt het voor mijn ook wel écht tijd dat ik uit het water ga zo te zien aan de resterende druk in mijn fles… Ik heb er 102 minuten in gelegen en het is al donker aan het worden! Sylvia heeft me ondertussen aan de kant in het oog gehouden en Frank is al omgekleed. Er staan heel wat minder auto’s op de parking nu! Een Nederlandse duiker geraakt met zijn mechanisch sleuteltje dat hij mee onder water nam in een kokertje niet meer in zijn auto. Dat heb ik ook al meegemaakt! Die kokertjes zijn meestal niet waterdicht en het zout doet dan zijn werk … We proberen te helpen, helaas … Maar … de aanhouder wint en uiteindelijk lukt het toch! Het is nu ondertussen 23.00 uur en echt donker.
Vermits Frank in het naar huis rijden zo goed als langs mijn woonst passeert stel ik voor om bij mij in de tuin nog iets te komen drinken. Het wordt nog gezellig en … laat!
