Dirk den Hooglander – Zeepaard in maart

In de winter duiken we niet, maar tegen Pasen begint het weer te kriebelen. Na een paar zonnige dagen en verhalen over veel slakjes in de Oosterschelde kan ik mijn buddy overhalen om weer eens een duikje te gaan maken. De eerste duik van het jaar maken we bij de Zeelandbrug.

Zoals we al gehoord hadden zitten er inderdaad erg veel slakjes. De harlekijnslakjes zijn niet te tellen, van hele kleintjes tot grote exemplaren waar ook zwarte strepen in zitten. We begrepen al dat we te laat waren voor de snotolf, dus daar hoeven we niet meer naar te zoeken.

Op de pijlers van de brug groeien heel veel tubularia en anemonen, echt een mooi gezicht. Als we een stukje verder gezwommen zijn zie ik ineens iets bekends. Ik moet echt een paar keer met mijn ogen knipperen, want dit had ik nu nog echt niet verwacht, ik dacht dat ze altijd pas einde voorjaar kwamen. Maar er zit echt een zeepaardje! Hij of zij is niet zo groot en wat schuw en draait het hoofd weg als ik met mijn lamp in de buurt kom. Ik geef een signaal aan mijn buddy die even moet zoeken waar ik naar kijk. En dan kijkt hij me net zo verbaasd aan als ik me voel. Het is toch nog helemaal geen tijd voor zeepaardjes? Wat een geweldige waarneming. Mijn buddy maakt onder water al gebaren voor foto en camera, want die hebben we niet. En dit hadden we toch wel graag op de foto willen zetten!

Na een half uur wordt het frisser en gaan we eruit. Dat was een serieus goede eerste duik van het jaar! En we gaan snel terug met een buddy die wel een camera heeft, dus foto volgt!