Hans van de Hee – Verloren en gevonden
Het begon voor Hans met een echte rampenduik. Na verschillende pogingen was het geluk toch aan zijn zijde. Hij blijft wel met de vraag zitten hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Datum: 20 november 2019
Duiklocatie: Sloterplas
Het was op 20 november dit jaar dat ik met mijn buddys Jos en Heidi, een duik maakte in de Sloterplas, locatie bij de flats. Het zou een beetje een rampenduik worden. Na nog geen 3 meter gaf Heidi aan dat haar droogpak heel snel vol met water liep. Terug naar de kant, rits van het Heidi geopend en Jos en ik besloten om toch de duik door te zetten.
Zo gezegd en gedaan, een goed zicht van ongeveer 5 meter en mooie onderwaterlandschappen. Toch wel een prachtige plas om te duiken. We hadden al eerder op een andere locatie in de Sloterplas gedoken maar ivm de lagere temperatuur was het zicht nu veel beter. Na dat we de 100 bar hadden bereikt besloten we om terug te keren. Op gegeven ogenblik schrok ik met een ongeluk. WAAR IS MIJN CAMERA ?????? Ik nog kijken bij mijn zekering en om me heen, vergeet het maar, hij is weg. Ik gebaarde snel naar Jos en we zijn nog een heel eind weer terug gegaan om te zoeken, helaaaas. Echt balen dus.
Op zondag werd met 5 duikers, leden van de club van Jos, gezocht. Ook weer helaaaaas. Op woensdag 27 nov. maakten Jos en ik weer een duik waarbij we het hele, door ons herkende gebied doorzochten. Helaaas. Werd er een beetje moedeloos van.
Toch besloten we om op 4 december weer te gaan zoeken. Het droogpak van Heidi was nog niet gerepareerd dus die kwam heel moedig in haar nat pak. Weer in het ons bekende gebied, op verschillende dieptes gezocht. Met zijn drieen naast elkaar, dan pak je toch telkens een meter of negen breedte. Het mocht niet baten.
Tegen het einde van de duik waren we Jos kwijt. Dus geheel volgens de regels eerst even wachten onder water en seinen met de lamp. Toen naar boven en op zeker moment zagen we Jos weer. We spraken toen af ivm de hoeveelhheid lucht om langzaam richting wal te gaan. Ik had nog geen 4 meter onder water afgelegd en toen zag ik iets glimmen en ik zag ook iets rood. YES YES ik zag toen ook gelijk de zwarte lampen die met een beugel aan de camera zaten. Ik pakte de lamp op een seinde naar mijn buddys. Allemaal blije gezichten, glimlachen van de Sloterplas tot aan Tokio en high fives. Echt zo uitbundig en zo blij waren we. Echt ongelooflijk dat we het toch nog gevonden hadden. Op naar de wal voor koffie en een heerlijk soepie, doen we altijd na de duik.
Gezien de zekering (zie foto) die ik gebruikte had ik het idee dat het metaal van de lampbeugel was afgebroken. Dit was echter niet het geval. Ik begrijp nog steeds niet hoe het geheel is losgeraakt. Er staat behoorlijk druk op de clip in de zekering dus ik zit nog steeds met vraagtekens. Indien er nog duikers zijn die tips hebben, ook voor extra zekering, dan hoor ik dat graag. Ik wil in ieder geval iedereen bedanken voor de hulp en zeker mijn buddys Jos en Heidi. Volgende week gebak. En ik vind Heidi waar ik al bijna 10 jaar mee duik een bikkel. Doe het maar in nat pak op 15 meter diep en een temperatuur van 5/6 graden, en dan toch nog 52 minuten duiken. Geweldig. Een mooier cadeau van de Sint (of Kerstman) had ik niet kunnen wensen. En Jos en Heidi krijgen alsnog het bijgevoegde filmpie van de Sloterplas
