Dirk Van den Bergh – Snotolfje in de kijker!

Zeeland heeft de meeste zonuren van Nederland en dat blijkt maar weer als duikreporter Dirk Van den Bergh na een regenachtige rit in Zeeland aankomt. Bij de duikplaats schijnt de zon!

Datum: 26-10-2017

Duiklocatie: Den Osse Nieuwe Kerkweg

Afgesproken met buddy Pierre Spirlet bij Den Osse Nieuwe Kerkweg om 15.15 uur. Onderweg geen gezellig weer: heel de tijd motregen, maar bij Den Osse aangekomen schijnt de zon volop! Joke Den Ouden en Ed Hoefnagels zijn er ook.

Wanneer we aan de waterkant zijn volgt een stevige vloek van Pierre … kompas vergeten … Och dat is niet zo erg, want we kennen de duikstek heel goed. En dan een nog zwaardere vloek … Hij heeft ook zijn kap vergeten! Zullen we volgende keer toch maar weer een degelijke buddycheck doen? Terug dan maar. Pierre doet wel zijn set af: wie de duikstek kent weet dat twee keer die trap over de dijk doen geen lachertje is!

Met wat vertraging het water in dus. Het zicht is goed. Plan: naar de reefballs en dan de kleine rode dahlia gaan zoeken die we vorige keer niet vonden. We blijven eerst wat ondiep rondscharrelen. Na 18 minuten dalen we af naar de reefballs.

Pierre ziet een grote Noordzeekrab zitten. We zijn al 45 minuten aan het duiken wanneer we bij de laatste reefball zijn en ik doe teken dat ik het wat frisjes krijg. De watertemperatuur is slechts 13°. We keren dus maar terug en gaan niet op zoek naar die dahlia. We volgen de wand: daar weet ik de twee andere dahlia’s zitten. Onderweg zie ik een botervisje dat wordt aangevallen door een bende krabben.

Na een uur doe ik teken om naar de kant te gaan. We komen in een wierzone terecht. Toch maar even aan de oppervlakte gaan zien waar we zitten. We zijn al voorbij de steiger! Terug onder dus. En dan ziet Pierre een geel visje. Hij doet teken, maar hij weet niet wat het is. Ik wel: een snotolfje! Prachtig! Zo’n schattig visje. Hij is nog klein, maar ziet er al volledig uit zoals zijn ouders. Ik blijf er een hele tijd bij om zeker te zijn dat ik hem goed in beeld heb. Pierre is ondertussen al verdwenen richting steiger: zijn lucht is op. We hebben 74 minuten gedoken en zijn max 9,1 meter diep geweest.

We eten iets bij “Even Pauze”: het zal de laatste keer zijn dit seizoen, want vanaf volgende week is het gesloten. Daarna is het nog even wachten tot het donker is: we gaan nog een nachtduik maken.

In het ondiepe gedeelte zitten veel puitalen. Ook nu scharrelen we daar lang rond. Er zitten Bruine plooislakken en Groene wierslakken. Na 22 minuten dalen we de wand af tot aan de zandvlakte op 10 meter diepte. Daar valt niets te beleven, dus dan maar terug wat ondieper. Ik film een kreeft en die is het op de duur beu dat ik haar achtervolg: ze draait zich om en valt mijn camera aan! Weer een kras bij op mijn fisheye lens. Ik was toch al zinnens om een nieuwe te gaan kopen en die kreeft heeft de knoop nu wel doorgehakt!

Bovenstaande knotszakpijp doet me een beetje aan een alien denken …

Na 66 minuten zijn we terug bij de steiger. Dit waren weeral twee geweldige duiken, zeker die eerste met het snotolfje. Thanks Pierre!