Jeanette Kamphuis – Sepiola’s bij Zoetersbout

Het is de tweede helft van mei op een zaterdagochtend, er zijn redelijk wat duikers. Er staat een frisse bries en de zon heeft al kracht. Onderwater besluit ik weg van de drukte te zwemmen en op het zand op circa 14 meter diepte op zoek te gaan naar sepiola’s. Daarvan zijn er nu genoeg! Wat een feest om deze dwerginktvissen te ontdekken. Soms zie ik oogjes uit het zand piepen, dan weer schiet er eentje voorbij in mijn lamplicht.

Het is een kunst om ze te blijven zien door mijn camera, terwijl ze door het water zweven. Een kunst die ik nog niet helemaal machtig ben.

Ik besluit er eentje te volgen. Ze zijn maar 1 à 2 cm groot waardoor ik balans moet vinden qua afstand houden. Ik wil dichtbij genoeg blijven om het diertje niet uit het oog te verliezen, maar ik wil ook niet te dichtbij komen waardoor het er meteen vandoor gaat.

Ik vraag me af of de leesglazen in mijn duikbril wel sterk genoeg zijn of aan vervanging toe…. Voor ik het weet ben ik er weer eentje kwijt. Uiteindelijk lukt het. We zwemmen samen een tijdje rond, de sepiola en ik, tot hij er genoeg van heeft en zich ingraaft in het zand. Zijn oogjes – nog net boven het zand – kijken me aan, zo van: ‘nu is het wel genoeg’. Ik bedank hem en zwem weer omhoog.