Carla van Westing – Tweede kans

Soms is een duikplaats ook voor ervaren Zeeland-duikers even buiten de comfortzone. De meeste mensen gaan graag naar de bekende plaatsen. Maar duikreporter Carla van Westing probeert eens wat anders.

Datum: 5 juni 2016
Duiklocatie: Plompetoren en Kabbelaarsrif

Het plan is om bij Plompe Toren te duiken. Ik heb daar de laatste tijd best leuke verhalen over gehoord. Ik ken de stek niet goed, maar het is langs de dijk, dus hoe moeilijk kan het zijn. Ik heb een kleine hoop dat Paul en Maria er zijn, die hadden het er gisteren over, en dan kan ik hun nog tips vragen.
Als we aan komen rijden zie ik inderdaad hun camper staan. Nadat we geparkeerd hebben gaan we even bij ze buurten en ik krijg zo de gevraagde tips. Het is inderdaad zo simpel als ik had verwacht.
Als we omgekleed zijn moeten we nog even geduld hebben, maar kunnen toch al redelijk snel te water. Ik bereid mezelf, en Harry natuurlijk ook, voor op slecht zicht de eerste meters, omdat er net wat mensen voor ons te water gaan.
We gaan door de stofwolk heen en ik wacht op beter zicht. Maar dat komt nog niet. Ik moet echt mijn kompas voor mijn neus houden om te zien waar ik naar toe ga. Hmmmm, niet echt tof, maar we proberen nog even. Als ik op dik 9 meter nog geen hand voor ogen zie roep ik dat ik dit niet leuk vind en probeer een gebaar te maken dat we terug gaan. Valt niet mee om elkaars signalen te zien met dit zicht. Als we boven komen zijn we best al een eindje afgedreven zonder dat we er erg in hebben gehad in die soep. Maar geen drama, even een stukje terug peddelen. Ook zie ik meteen dat Paul en Maria al bijna omgekleed zijn. Zij vonden het dus ook geen succes.

Wij gaan terug naar de caravan en nemen lekker een uitgebreide brunch.
Maar Harry wil toch wel graag duiken dus denken we over een andere stek. De mogelijkheden om de drukte een beetje te mijden zijn niet zo heel erg groot. We gaan gewoon even bij de Kabbelaar kijken en dan om het piertje met de toren duiken als dat er goed uit ziet.
Helaas moeten we wel een eind weg parkeren, maar ja, tis zondag hè, dus overal druk. Maar bijna niemand gaat daar het water in, iedereen pakt de stijger. Da’s mooi, dan is het zicht daar misschien wel wat minder slecht. Alleen staat de wind wel op de rechterkant van de pier en golft het daar best behoorlijk. We zien zo wel.
Als we omgekleed zijn ploeteren we ons een weg naar de trap over de dijk. Aan de andere kant van de dijk besluiten we er aan de linkerkant van de pier in te gaan en om de pier heen te zwemmen. Zo gezegd zo gedaan. Het zicht is best redelijk, tot we een beetje om de kop van de pier zijn. Hier merk je duidelijk dat de wind hier op staat, echt wel meer stof. Maar nog altijd zicht van een paar meter hoor. Dus ik klaag niet. Het blijft natuurlijk wel een Grevelingen duik, niet spectaculair, maar dat zijn Oosterschelde duiken ook niet altijd. We komen wat Elysia viridis tegen en heel veel Noordzeekrabben en –kreeften. Ook wel mooie kolonievormende zakpijpen.
Ik heb in ieder geval uitstekend de kans om met mijn camera te klooien. Maar ik gun me alweer niet echt de tijd om dat te doen. Stom, had echt goed gekund! Volgende keer zal ik van tevoren tegen Harry zeggen dat ik dat ga doen, dan zwemt hij niet door en kan hij ook wat uitproberen. De scherpte van de foto’s is niks mis mee, alleen het omzetten naar een andere instelling moet ik beter onder de knie krijgen. Komt vast goed. Ik vind het ook gewoon leuk om zo te klungelen en als er iets uitkomt is het meegenomen. De 2 bijgaande foto’s vind ik best leuk. Vooral de Noordzeekrab is wel mooi.