René Weterings – Genieten van de zon en het koude water

Ondanks dat Duikreporter René Weterings even twijfelt, trekt hij er toch op uit om winterse duik in het koude water te maken.

Datum: 13-2-2021
Duiklocatie: Dreischor reefballs

Het afgelopen weekend heb ik overgeslagen wat duiken betreft, dit had te maken met het ‘bemannen’ van de virtuele stand van DuikeninBeeld op de Duikvaker VirtualXpo.

Afgelopen zaterdag en zondag stonden in het teken van het helpen bij de thematafels en natuurlijk ook zelf een presentatie geven aan een leuke grote groep. Maar na een week met sneeuw en winterweer tijd om het water op te zoeken. Ik spreek met Raymond Wennekes af, hij heeft ook wel zin om het water op te zoeken, ondanks het erg koude weer. De wegen zijn na bijna een week goed begaanbaar, we spreken af om elkaar te treffen bij het gemaal van Dreischor.

Op de een of andere manier ben ik weer eens vroeg wakker, op mijn gemak laad ik de auto in bij een buitentemperatuur van -8 graden Celsius. Even denk ik nog “wat ga ik in hemelsnaam doen?” Maar de passie voor het duiken en de onderwaterfotografie zorgen voor een onweerstaanbare drang. Gelukkig heb ik alles op vrijdagavond al voorbereid, na het inladen hoef ik alleen nog even de thermoskan met koffie te vullen en worstenbroodjes te halen. Ik vertrek ruim op tijd en rijd op mijn gemak naar Zeeland, met de zon in de rug. Dit wordt een mooie dag met een strakblauwe hemel en de zon in de lucht. Mijn camera is vanzelfsprekend voorzien van de fisheyelens, want macrofoto’s maken met dit soort weer is wat mij betreft ‘not done’…haha.

Dik twintig minuten voor de afgesproken tijd ben ik bij het gemaal van Dreischor en maak wat foto’s van de omgeving. De ijzige wind snijdt langs mijn gezicht en beukt op de kant. Op de eerste meter drijft een soort ‘slush puppie’ op het water. Het dringt pas na enkele minuten tot mij door dat te water gaan (en er later ook weer uit komen) een hele uitdaging zal worden, zo niet gevaarlijk. De basaltblokken zijn erg glad door sneeuw- en ijsresten. Ik besluit dat dit geen goed idee is en bel Raymond om de plannen te wijzigen naar de andere duikstek van Dreischor, hij is het er gelukkig meteen mee eens. De parkeerplaats heeft een helling, die net een ijsbaan lijkt. Ik parkeer voor de zekerheid de auto in de hoek naast de duiktrap, Raymond doet hetzelfde en we praten eerst wat. Pas anderhalf uur later wandelen we naar de steiger.

De steiger heeft prachtige ijspegels aan de randen, ook de trap heeft ijzige traptreden, oppassen dus. We wensen elkaar een mooie duik en ik ben de eerste die zich laat zakken in het ijskoude water. Ik besluit voor de vorm even naar het stukje rif te gaan waar het ondiepe nestje van de zeedonderpad zat, waar zoals verwacht geen spoor meer van te vinden is. Het mooiste tafereel wat het Grevelingenmeer in de winter heeft te bieden is helaas weer voorbij. Hierna bezoek ik het prieeltje, de eitjes van de pijlinktvissen hangen er nog steeds. Daar gaan geen jonkies uit komen gok ik. Verder is er weinig te beleven. Het water voelt koud, vooral langs mijn hoofd als er toch af en toe wat water via de cap naar binnen komt. Mijn duikcomputer geeft de hele duik al strak 1 graad Celsius aan, serieus koud. Gek genoeg houden mijn handen het prima uit en op mijn lichaam heb ik het nog niet koud. Ik maak wat foto’s van de reefballs, maar zonder de nestjes zijn ze toch minder mooi vind ik.

Daarna duik ik nog even naar de plek van het witte nestje, maar ook hier is niets meer terug te vinden van het prachtige nestje. Ik speur de dijkhelling af naar iets interessants of iets met kleur. Dat lukt maar met moeite, maar uiteindelijk vind ik wel een paar plukjes oesterbegroeiing met gele sponsjes en soms met een plukje groen wier. Met de zon als achtergrond probeer ik wat aantrekkelijke foto’s te maken. Ik houd van dit soort foto’s, de zon voegt voor mij absoluut iets toe aan de foto’s. Er is maar weinig fotogenieks te vinden, ik besluit terug naar de steiger te gaan. Inmiddels lig ik er ook al weer dik 50 minuten in. De laatste 5 minuten besteed ik aan de steigerpaal met de zon op de achtergrond en ik maak nog even wat foto’s boven water van de ijspegels aan de steiger. Na 55 minuten vind ik het mooi geweest.

Bij de auto zie ik dat Raymond er al lang uit is. Hij had materiaalpech, dus maakte hij maar een korte duik. Achter de dijk is de wind minder sterk aanwezig. Op de stoeltjes in de sneeuw praten we nog lang na onder het genot van de zon, koffie, worstenbroodjes en warme soep. Een topdag!

Max. diepte 8,9 m, temp. 1 gr. C., zicht ca. 3-4 m, duiktijd 55 min
Duik 1018 (Dreischor reefballs, zaterdag 13-2-2021, 12.00u)