Carla van Westing – Opnieuw op naaktslakkensafari in Ierland

Carla en Lilian gaan op naaktslakkensafari bij specialist Bernard Picton. En in één week tijd vinden de  deelnemers aardig wat verschillende soorten in het Ierse water.

Datum: 19-26 mei 2018
Duiklocatie: Connemara, Ierland

Ook dit jaar zijn Lilian en ik uitgenodigd door Bernard Picton om deel te nemen aan de Irish Nudibranch safari. En die uitnodiging hebben we aangenomen. We vliegen de 19^de mei heen en Bernard heeft aangeboden ons op te halen van het vliegveld in Dublin. Dat aanbod hebben we aangenomen. Ik heb vorig jaar wel zelf gereden naar Connemara, maar meerijden aan de linkerkant van de weg is toch wel veel fijner.

We komen tegelijk aan op het vliegveld, wij met onze bagage in de vertrekhal en Bernard buiten met zijn auto. Perfect begin van onze week. Wij hebben aangeboden om meteen de eerste dag te koken voor de hele groep, dus we moeten onderweg wel even boodschappen doen. Dat doen we in Galway, dat is eigenlijk de overgang van snelweg naar binnenwegen verder naar Connemara.
Als we alles hebben ingeslagen en in de auto erbij gepropt gaan we door. Wat is het toch prachtig, zeker het stuk na Galway naar de westkust. Zo ruig, overal schapen op de weg en rotsen afgewisseld met gras. Ik geniet volop nu ik zelf niet achter het stuur zit.

Aangekomen zijn we niet de eersten. Mats en Michael, die we vorig jaar ook hebben ontmoet zijn er al. Een warm weerzien. En er zijn al 2 Amerikanen, die kennen we nog niet. Maar dat duurt niet lang, voorstellen en beginnen met kletsen. Wat later arriveren Jim en George, die we ook al kennen. Dan moeten er nog 3 komen.
Nadat we ons hebben geïnstalleerd in dezelfde kamer als vorig jaar, storten we ons op het prepareren van de maaltijd. We eten gezellig met 9 man. We weten dat Chris pas in de ochtend zal arriveren, maar inmiddels zijn Lydia en Becky wel gearriveerd. We hebben een erg gezellige avond, wat een leuke mensen allemaal!

Als we ’s morgens opstaan is Chris net binnen, had wat tegen gezeten, maar hij is nog jong en kan wel wat hebben. We maken ons klaar voor de eerste duik. Spullen mee naar het duikcentrum, op loopafstand, dus even slepen, maar dat kunnen wij wel. Ook daar is het een leuk weerzien met Breffni en Cillian. Spulletjes worden gepakt en in orde gemaakt en naar de boot gebracht. Lilian en ik hebben besloten om de eerste duik even op het huisrif te doen. Uitloden en weer even het Ierse water proeven. Het wordt een erg leuke duik. De eerste slak die ik zie is er eentje die niet eerder daar is waargenomen, een Trapania maculata. Onder water had ik het niet gezien hoor, maar ik krijg achteraf een kus van Bernard dat ik hem gevonden heb. We vinden meer slakjes en hebben een makkelijke eerste duik om te acclimatiseren. Heerlijk, we zijn helemaal op vakantie. Maar wel met een missie, slakjes vinden!!!

’s Middags gaan we met de rib mee en maken weer een leuke duik. Wel wat ‘swell’ in het kelp, maar het valt mee. Maandag en dinsdag maken we ook 2 duiken per dag met de rib. Deze vallen ons een beetje tegen, met veel heen en weer geslinger in het kelp met opstijgen. Maar er worden wel erg leuke dingen gevonden. Dan gaan we woensdagmorgen naar het wrak Julia T. Daar hebben we eigenlijk niet zo’n zin in. Maar we nemen nitrox mee en laten het gebeuren. Nou, dat is toch een top van een duik. Het wrak is prachtig begroeid en we vinden zat slakjes. Jammer dat het zo diep is dat we er redelijk snel uit moeten, ondanks onze nitrox. Haha, deze nemen ze ons niet meer af. De middagduik is wat minder, maar ja, we hebben de ochtend nog.
Voor donderdag en vrijdag heeft het duikcentrum een andere boot geregeld om naar de ‘outer-islands’ te kunnen. Na een fikse vaart van dik een uur komen we bij Inishbofin. Na de breefing storten we ons in het water. Wat een prachtige wand. Ik heb nog nooit zoveel juweelanemoontjes zij aan zij gezien. Hele plakkaten lila, paars, roze, groen, geel, oranje en weet ik wat voor kleuren. Het is ongelooflijk mooi. En slakjes natuurlijk. Alleen vinden wij niet zoveel speciale dieren. En de golfslag onder water, de swell, is enorm. We klappen meters heen en weer als we in het kelp komen om op te stijgen. Maar het lukt allemaal weer en we klimmen aan boord. Anderen hebben wel hele speciale vondsten! Echt super.

Helaas wordt tussen de duiken door mijn maatje wat zeeziek. Maar we gaan toch onder, maar na korte tijd geeft ze aan dat het niet gaat, dus gaan we het water uit.
De vrijdag skippen we dan ook om met de boot mee te gaan. Meerdere redenen, het verre varen, maar niet minder het feit dat we zaterdag rond de middag vliegen. En we willen graag onze spullen goed spoelen en droog meenemen en toch de 24 uur in acht nemen.
We kiezen voor een kantduik vrijdagmorgen, met Becky naar het wrakje voor de deur van het duikcentrum. Boven water gaan we naar de boei, vechtend door het kelp eerst. Maar we komen er en dalen af. Een leuk wrakje en prachtig begroeid. En ook hier vinden we leuke dingen. Slakjes en schattige blennies. Er staan enorm grote anjelieren op het wrakje, het is gewoon genieten. Na een tijdje gaan we terug richting de kant. We worden vergezeld door 2 hondshaaitjes die een stuk met ons meezwemmen. In het kelp vinden we nog een stel slakjes. Hebben we de andere duiken eigenlijk niet zo goed op gelet, op die bladeren.

Maar ja, het is onze laatste duik en we moeten het hiermee doen. We hebben heerlijk genoten. Van de duiken, van het fotograferen en helpen in het lab. Van het eten dat de anderen hebben gekookt voor de groep en niet het minst van de gezellige mensen die er waren.

De eindstand van het aantal gevonden slakjes tijdens deze safari, met 12 personen, is 72 verschillende. Wat een mooie score. Vorig jaar hadden we er 69.

De overall score is in 2 jaar in Connemara 85 stuks. Daar is onze organisator wel mee in zijn sas.