Richard de Kok – Mijn beste zoetwaterduik

Als Duikreporter Richard de Kok het zoute water even inruilt voor het zoete water van de Nionplas, verwacht hij niet dat hij na deze duik de mooiste zoetwaterduik uit zijn carrière in zijn logboek te schrijven.

Datum: Juni 2020
Duiklocatie: Nionplas te Raamsdonkveer

Mijn jaarlijkse zoetwaterduik is weer geweest. Het zout weer voor het zoet geruild. Bij de Nionplaats op zoek naar zoetwaterleven is het plan. Zonnetje straalt en er is heel weinig wind. Snel omkleden, want er is niemand. Ik laat me langzaam onder zakken en ben verrast door het goede zicht. Zeker 6 tot 8 meter, heerlijk om zo rond te zweven. Ik duik op een meter of vier als ik in mijn ooghoek al na twee minuten ineens een paling zie zwemmen.

Rustig zwem ik er achteraan en zie hoe het beest zich in de groene begroeiing probeert te verstoppen. Het is lastig om hem op te sporen, maar ik weet hem te vinden en kan nog een redelijk plaatje maken ook. Na de foto duik in rustig verder in deze heldere groene oase van rust. In de verte zie ik een drietal karpers scharrelen tussen de takken van een omgevallen boom. Ik probeer ze rustig te benaderen, maar ineens zijn ze vertrokken. Spijtig, maar zo gaat het meestal. Ik vervolg mijn weg en zie diverse scholen met jonge visjes. Leuk om te zien tussen al het groen. Als ik naar links kijk zie ik een zeelt op z’n kop staan. Vermoedelijk op zoek naar iets te eten. Ik kan een plaatje maken. Geen goede, maar het is mijn eerste plaatje van een zeelt, dus dan ben je al gauw tevreden.

Bij de volgende boom zitten wederom een aantal karpers. Nog langzamer dan de vorige keer nader ik. Ditmaal lukt het wel om wat plaatjes te maken. Karpers zijn erg schuw en na een paar pogingen zijn ze weer verdwenen. Helemaal tevreden duik ik rustig door.

Jeetje, weer een zeelt in de verte. Ik er weer achteraan, maar de vis blijft mij steeds een paar meter voor. Uiteindelijk wat plaatjes kunnen maken. Alleen niet vanuit de hoek zoals ik in gedachten heb. Ik ben tevreden en zie dat de manometer inmiddels nog maar 20 bar aangeeft.
Beetje balen dat ik met een halfvolle 7 literfles (115 bar) ben gestart.

Ik duik richting de kant en op anderhalve meter diepte zie ik dan ook nog een snoek liggen. Uiteraard moet deze ook nog even worden vastgelegd. Veel tijd is er niet meer, want de ademhaling gaat toch wat stroef. Ik heb mazzel dat ik op anderhalve meter zit, dus kan nog een paar plaatjes proberen te maken. Na drie foto’s is het wel genoeg. Mijn fles is nog nooit zo leeg geweest. Bijna net zo leeg als wanneer ik deze inlever voor de keuring. Dag snoek en ik sta op. Een van mijn beste zoetwater duiken die ik heb gemaakt kan ik nu in mijn logboek schrijven.