Mieke Noordanus – In de ban van de brede ringsprietslak

Een heerlijk ontspannen duik in een waar slakkenparadijs. Mieke is helemaal in de ban van de brede ringsprietslak. 

Datum: 14 maart 2020
Duiklocatie: Dreischor Frans Kok Rif

De tweede zaterdag van de maand, de dag waarop de fotogroep Zeeland (Aquashot) bij elkaar komt. Door te weinig aanmeldingen gaat de bijeenkomst deze keer niet door. Maar toch besluiten Sandra en ik richting Zeeland te gaan “op zoek” naar de brede ringspriet slak. Dreischor scheen daar de aangewezen plek voor te zijn. Al heel veel plaatjes op Facebook en Instagram hiervan voorbij zien komen.

Rond een uur of één arriveerden we op de parkeerplaats en echt druk was het er niet De meeste duikers hadden hun duik al achter de rug, slechts één buddypaar was zich gereed aan het maken voor de duik. In het tempo a la Sandra en Mieke zou het nog wel even duren voor we in het water zouden liggen. Inmiddels kwam Lia samen met Bas enthousiast de parkeerplaats op gewandeld met een brede lach op hun gezichten van al het moois dat ze hadden gezien.

Het was even lastig het water in komen, eigenwijs als we zijn uiteraard niet via de trap. Maar eenmaal in het water waren aan de oppervlakje al snel alleen nog maar onze bellen waar te nemen. Via de reefballs bereikten we al snel het kasje, voor wat daar nog van over is, waarop veel slakken zouden zitten. Dit viel enigszins tegen, hoewel één exemplaar bereid was het “perfecte” model uit te hangen.

Die perfectie bleek later tegen de te vallen. Over de foto zelf was ik best tevreden, maar terugkijkend op een groot scherm had de arme ziel maar één complete voelspriet. Voor een mooier exemplaar moest ik dus nog een keer terug. Heel snel daarna dus een dagje vrij genomen. Had ik overigens wel verdiend, al zeg ik het zelf, na weken heel veel overuren te hebben gemaakt en in de wetenschap dat mijn werk behorend tot de vitale processen gewoon door zou gaan in deze hectische tijd (waar ik overigens blij mee ben, maar dit terzijde). Deze keer met een andere vriendin/buddy op pad. Hoewel Sandra ook graag nog een keer terug was gegaan, haar camera stond nl. nog in de vakantie modus en haar foto’s waren niet naar haar tevredenheid.

Ook nu was het parkeerterrein nagenoeg leeg. Al snel waren we opgetuigd en lagen we in het water. Weer bij het kasje gekeken, maar dit keer geen fotogeniek exemplaar, dus onze duik verderop voortgezet. Waar je ook keek brede ringspriet slakken, eigenlijk niet te missen. Mensen die moeite hebben met tot 10 tellen of meer, hebben hier een probleem. Mijn buddy en ik namen ieder een positie in om ons te focussen op een mooie foto. De ene slak nog mooier dan de ander.

Het was een waar slakken paradijs onderwater. Op een gegeven moment kreeg ik twee slakken voor mijn lens. Ik was verbaasd over de snelheid waarop ze richting elkaar bewogen. En voor ik het goed en wel in de gaten had, was ik getuige van een ware “seks scène”. Maar dit moment was ook weer voorbij voor ik er erg in had. Zonder toestemming van het paartje, dit ritueel op de digitale plaat vastgelegd.

Een paar meter verderop zat echt een beauty op een ondergrond die eigenlijk precies bij de kleurstelling van de slak past. Wat werd ik hier blij van. De tijd genomen om wat mooie plaatjes te schieten. Nog even extra genieten van de onderwaterwereld met de wetenschap dat het misschien wel even zou kunnen duren voor ik weer onder zou kunnen. Maar dit moment wilde ik goed vast leggen. Ik had al gezien dat het een perfect exemplaar was met hele voelsprieten. Ik ging voor mezelf voor het perfecte plaatje! En thuis, op het grote scherm, bleek dat mijn missie zeker was geslaagd. Wat mij betreft kan deze aan de muur.

Mijn meters gaven een tijd aan van 70 minuten, ik werd meer bewust van de temperatuur van het water en mijn vriendin/buddy gaf ook aan dat ze nog 50 bar flesinhoud had, dus sowieso tijd om terug te gaan. Wat een heerlijke ontspannen duik.