Mieke Noordanus – De naweeën van de Duikvaker
Duikreporter Mieke blikt terug en geniet na van de laatste Duikvaker.
Datum: 2 februari 2020
Duiklocatie: Duikvaker Utrecht
1 & 2 Februari de Duikvaker te Houten in gedoken samen met het waanzinnige team van Duikeninbeeld. De groep is hecht en aan elkaar gewaagd. Het begon uiteraard met een groepsfoto, allemaal de sokken aan die we van Marloes hadden gekregen, die er dit jaar helaas niet bij kon zijn. Zij en Frank genoten van een heerlijke vakantie. Samen met Angelique kreeg ik de taak toebedeeld om de deelname foto’s in ontvangst te nemen voor de “Gallery of Fame”. Wat een beauties zaten er weer tussen. Het niveau lijkt ieder jaar beter te worden. Zo gaaf om al die mooie platen aan de wand te zien hangen.
Ook ik had dit jaar besloten om mee te doen in de “Gallery of Fame” en wel met een foto van het kleurrijke onderwaterleven in Nederland in de winter. Op zich al heel bijzonder, want nog nooit eerder heb ik deze winter (voor zover je van een winter kan spreken) al zo veel gedoken. Met als resultaat dat ik voor het eerst in 20 jaar een nestje eierenvan een zeeponderpad heb mogen zien. Maar ook de kleurrijke dahlia was super mooi om te zien, zeker als er op het fotomoment net een waterig zonnetje tevoorschijn komt die de foto dat beetje extra geeft.
Besloten om met de dahlia mee te doen aan de wedstrijd. Sowieso omdat ik deze plaat zelf wel aan de muur zou willen hebben en dat moet de eerste motivatie zijn om mee te doen.
Genoeg foto’s in mijn digitale dossier van tropische oorden, dus even heb ik getwijfeld of ik ook niet één van mijn vele schildpadden uit zou kiezen. Maar ik heb een bepaalde foto in mijn gedachte van een schildpad en die zit er nog niet bij. Daarvoor moet ik nog een keer terug naar Bunaken, een gebied waar in één duik tientallen schildpadden je spreekwoordelijk “voor de voeten” zwemmen. Maar waar ook de mooie koraalwanden een paradijs zijn voor groothoek fotografie, iets wat ik sinds 2 jaar heb ontdekt. Macro vind ik ook nog steeds geweldig en daarvoor wil ik heel graag nog een keer terug naar Lembeh. Dus die trip ging ik gewoon even winnen.
Tussen de bedrijven door dus even naar de stand van Dive & Travel en de drie vragen beantwoord met betrekking tot Passport to Paradise. Nooit geschoten is altijd mis. Op BOOT in Düsseldorf had ik ook een poging gedaan, maar zonder succes. Een illusie om te denken dat ik deze prijs nog een keer zou winnen. Hij is me nl. cadeau gedaan in 2015 toen ik het model van Jos Broere was bij het ONK/NK en hij vele prijzen in de wacht sleepte en ook met de modelfoto.
Maar mijn verbazing was des te groter om een paar dagen na de beurs een mail te krijgen van Pim met de melding: GEFLICITEERD! Je hebt gewonnen!!!! Geen grapje toch? Pim en ik maken nogal eens grapjes. Nog een keertje goed kijken…. Ik krijg dus de kans om die schildpad te fotograferen zoals ik dat graag zou willen. En al het macro spul op Lembeh nog een keer te bewonderen en vast te leggen op de digitale plaat. Mijn wensenlijstje van het onderwaterleven is nog heel lang. Maar het is de natuur, dus altijd een verrassing wat er voor je lens komt.
Passport to Paradise, Murex Manada – Murex Bangka Island – Lembeh Resort, staat op de planning voor het voorjaar 2021. De voucher moet worden “verzilverd” voor 31 december 2021. Dus gelukkig nog even de tijd, want eind oktober staat een mooie vakantie naar de Cocos Eilanden gepland. Maar dat gaat zeker goedkomen. Ondertussen gewoon lekker duiken in het Nederlandse water. Ook dat blijf ik ontzettend waarderen. En verder dromen dat ik een schildpad zoals ik in mijn hoofd heb een keer vast kan leggen. Nu even terug in mijn herinneringen met één van mijn vele schildpad foto’s.
