Carla van Westing – Materiaalpech

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Maar hoe dan ook, de buddy van duikreporter Carla van Westing heeft dit jaar zijn eerste duik weer gemaakt – op een mooie duikplaats.

Datum: 5 mei 2018
Duiklocatie: Blokkendam

Het weer is prima, de watertemperatuur al even in de dubbele cijfers, dusssss….tijd om Harry weer het water in te laten gaan. En hij wil ook zelf wel hoor. Dus zitten we te dubben waar we te water zullen gaan voor zijn eerste duik van 2018.

Gezien de meivakantie, het mooie weer, en het weekend, kiezen we maar niet voor de brug. De Kerkweg ook maar niet. Ik heb de Blokkendam 1 keer gedaan en vond die wel leuk. En die kan op een best een lange tijd van de dag. Dus we kiezen voor deze stek.
Hopend dat de Brouwersdam niet helemaal vol staat met campers en caravans van dagjesmensen gaan we op pad. En het is er helemaal niet druk. Bizar, waar is iedereen? Nou ja, komt ons wel goed uit.

Het water is lekker laag en we beginnen met omkleden. Op het gemakkie, kentering is hier niet zo belangrijk. Als we klaar zijn lopen we de boothelling af en daarna zo ver mogelijk over het zand. Het is nog zo ondiep dat we maar tot onze enkels in het water lopen. Bij de dropoff doen we onze vinnen aan en zakken naar beneden. Zicht valt reuze mee, ondanks alle algenbloei-verhalen. Na een paar meter zie ik Harry ineens naar boven gaan. Huh, waarom? Ik ga hem natuurlijk achterna en vraag aan de oppervlakte wat er aan de hand is. Daar blijkt dat zijn BCD ineens vol lucht blijft lopen. Hij had het geprobeerd met opbouwen en aan de oppervlakte opgepompt en leeg laten lopen om af te dalen.

Vreemd. Nou ja, terug naar ondiepte waar we kunnen staan. Daar ik maak de slang los en plaats hem weer. Fout, blijft weer blazen. Nogmaals en tussendoor wat met de knoppen van de inflator prutsen. Ja, gelukt. Dus we dalen opnieuw af. Ook nu gaat het in eerste instantie weer goed, maar na even begint het weer op te blazen. Nogmaals naar de oppervlakte, naar ondiepte en dan de duik maar afbreken. Hoewel…..we maken de slang nog een keer los, Harry neemt de inflator en spoelt hem even in het water terwijl hij ook de knoppen een flink aantal keren indrukt. We proberen het nog een keer.
En ja hoor, nu lukt het. Ik weet dat het hier niet dieper wordt dan 4 meter, dus wel een stek om toch de duik te maken en goed te kijken of het allemaal goed gaat. We blijven heel dicht bij elkaar. Als er een stuk komt met echte dikke algenbloei houden we elkaar gewoon even vast. Gelukkig is het zicht bij het dammetje prima. Alleen is er niet zoveel te vinden en ben ik toch wel bezig met het opletten dat er niet weer iets fout gaat. Daarnaast is er aardig wat lucht door gegaan bij Harry door het opblazen van zijn BCD.
We gaan dan ook op tijd weer terug naar de kant, weer hand in hand door de algenbloei. Alletwee op ons kompas zwemmend en zeker wetend dat we elkaar niet kwijt zullen raken.

We komen uiteraard weer goed aan de kant. De duik is niet helemaal wat we er van gehoopt hebben, maar de eerste duik van 2018 voor Harry is toch wel een feit. En we hebben er in ieder geval geen spijt van. Toch wel even lekker gedompeld. Samen duiken blijft toch wel erg leuk, ondanks dit verhaal.

Vanaf nu weer lekker vaak onder, en dan zonder materiaalpech en wel met leuke waarnemingen.