Leendert Smit – Tweemaal zeepaardjes
De maandagduikers duiken op dinsdag onder. Dit keer bij de Bergse Diepsluis en Stavenisse. Duikreporter Leendert doet zijn verhaal en illustreert het met foto’s en video.
Datum: 23 augustus 2022
Duiklocatie: Bergse Diepsluis + Stavenisse haven
Na lange tijd kon ik weer eens met Hans afspreken. Hij was druk geweest met het nieuwe restaurant maar eindelijk had hij tijd gevonden om met de maandagduikers mee te gaan. Nou ja, de maandagduiker want Marco en Evert-Jan zijn er niet bij deze dinsdagmorgen (Maandagduikers moet niet TE letterlijk worden genomen). Ik heb aangeboden er een zeepaardjesduik van te maken (kan ik ze ook nogmaals filmen) en zo gezegd zo gedaan. De vakanties zijn voorbij dus het het is iets minder druk om 08:30. Zo zien we het graag. Hans staat al te popelen en ik kleed me snel om. Aan de hand van Lia’s schatkaart leg ik nog een keer uit wat de route is, mochten we elkaar kwijtraken, en daar gaan we.
We zijn nog niet eens onder of er komt een grote Zeepaddestoel (Rhizostoma pulmo) voorbij gedreven. Die moeten we natuurlijk even op film zetten dus wij erachteraan. De duik begint al goed! Dan volgen we de helling oostwaarts richting de markeringspunten en speuren elk tentje af dat we tegenkomen totdat we uit moeten zwemmen. Maar hier gaat het mis want Hans volgt me niet kennelijk en ik kom alleen aan bij de stokjes waar ik tot nu toe het meeste succes had. Het zicht is hier trouwens ook een heel stuk beter. Ik hoop dat Hans de instructies heeft onthouden en me later volgt. Pas na 2 keer rondzwemmen zie ik ineens een klein donkerbruin exemplaar. Een veel groter lichtbruin exemplaar zit er schuin naast maar diep verstopt tussen de kolonies zakpijpen. Het kleintje is nogal mobiel en besluit naar de top van de stellage te verhuizen en dat maakt filmen nog makkelijker. Tevreden speur ik nog even verder maar vind niets meer. En Hans laat zich ook niet meer zien. Ik besluit wat te gaan freewheelen en kom zeker nog 5-6 tentjes tegen (sommige formaat bungalowtent) maar helaas, het blijft vandaag vooralsnog bij 2 exemplaren. Na 96 minuten ben ik terug bij de trap. Hans is al omgekleed. Helaas is hij niets bijzonders tegengekomen, zelfs de Zeedahlia niet.
De kentering is pas rond 14:00 uur en het is nog maar 10:30 dus de tweede duik doen we op een plekje waar je makkelijk buiten de kentering kunt duiken: Stavenisse haven. Tot mijn geruststelling geen krasse knarren vandaag, we zijn de enige duikers. Het zicht ziet er goed uit dus we hebben er zin an. Iets te veel kennelijk want de fles van Hans moet nog wel even open worden gedraaid. Maar dan glibberen we de boothelling af. Ik ga zelfs onderuit. Gelukkig staan we al in een meter diep water. We gaan ieder onze eigen weg maar na een minuut of 10 beland ik in een dikke stofwolk. Dat zal Hans zijn. En jawel hij bestudeert een reeks sepia stokjes. Ik zwem maar snel verder. Ah kijk, een Gewone zeedonderpad (Myoxocephalus scorpius) dat is weer een tijdje geleden.
Platvisjes zitten er ook nog steeds volop maar heremietkreeftjes zijn er nu een stuk minder. het is tijd om om te keren zodat ik wat meer tijd heb om de stokjes af te speuren. Je weet maar nooit. Dobberend op de stroom heb ik ze snel gevonden (Hans is in geen velden of wegen te zien) en verdomd: Een zeepaardje (Hippocampus hippocampus). De rest van de duik wordt besteed aan het beestje goed in beeld krijgen wat niet makkelijk is met mijn snoots. Arme Hans heeft ook dit zeepaardje gemist maar goed, het seizoen is nog niet voorbij. Totale duiktijd 175 minuten, watertemp.: 22 graden.
