Leendert Smit – Nieuwe poging
Wat doe je als je nog niet helemaal tevreden bent de foto’s? Duikreporter Leendert Smit gaat nog een keer langs de zeedonderpadden.
Datum: 13 januari 2022
Duiklocatie: Dreischor – Frans Kok rif
Vorige week waren de foto’s van de zeedonderpadden vaders wel redelijk maar het kan natuurlijk beter. Hans heeft wel zin om mee te gaan en we spreken af op donderdag want de weersvoorspellingen zijn gunstig. Helaas gooit de mist roet in het eten. Het is vochtig en kil als ik aankom op de parkeerplaats. Er staan 2 auto’s. Eentje duidelijk van een collega duiker, hij staat zich om te kleden. Van de andere auto zijn de bedoelingen onduidelijk. Als Hans er ook bij komt zijn we met zijn drieën. We staan wat te kletsen en worden plotseling omringd door een meute blaffende honden. Aha, die andere auto is van de lokale hondenuitlaatservice. De collega duiker stelt zich voor als Martin. Hij heeft een dubbel 7 set en is van plan minstens 2 uur weg te blijven. Dat gaan wij niet redden. Hij heeft wel een verwarmd onderpak, dat scheelt. Martin is al even weg als ik ook vertrek. Hans is nog bezig met zijn droogpakhandschoenen. Hij hoopt deze keer geen last van squeeze te krijgen. Het zicht is iets beter dan vorige week, ik schat een meter of 3-4, dus wat dat betreft prima omstandigheden. Alleen het zonnetje ontbreekt helaas. Martin is duidelijk bezig bij het grote roze nest dus ik ga richting het verste nestje van de groene zeedonderpad (Taurulus bubalis). Hopelijk vind ik het deze keer. Zowaar het lukt best snel maar waar is papa.
Ik speur de reefball af en vind hem zeker een meter verderop. Dat wordt zo natuurlijk niks met dat nestje. Ik maak wat foto’s maar het wordt niet echt wat.
Verder dus naar het “frame”. Daar zit ook een groene. Misschien heeft hij inmiddels ook een nestje gemaakt? Maar nee, hij zit eenzaam te mokken en in de verte te staren. Hij wil eigenlijk ook niet op de foto maar ik hou vol en weet er toch een paar te maken.
Via, opnieuw, de groene op de reefball beland ik bij het rode nest. Martin is weg dus ik kan mijn gang gaan. Waar blijft Hans trouwens? Tja, papa zit er weer niet gunstig bij dus ik maak opnieuw de ronde langs de twee groene en als ik terug ben is Martin er ook weer. Ik wacht tot hij klaar is en nu zit papa er beter bij. Hij gaat zelfs aan het werk om de eitjes te voorzien van vers water maar zo’n actie duurt altijd maar heel kort. Één foto is hopelijk gelukt.
Ik zit al aan ruim een uur duiktijd dus het wordt tijd om weer terug te gaan. Hans heb ik helemaal niet meer gezien. Waarom blijkt al snel. Hij is van de steiger gesprongen en daarbij is zijn octopus in het ongerede geraakt. Het apparaat begon vreselijk te blazen en niets hielp. Voor de duik begon zat hij al met een bijna lege fles. Dan verschijnt Ron Offermans. Hij constateert dat hij straks de enige duiker is maar Martin is nog niet terug dus wie weet. Ron is al bijna opgetuigd als hij dan toch boven de dijk opdoemt. We houden het vandaag maar weer bij één duik. Het weer is te depri al waait het niet. Totale duiktijd dus 65 minuten. Watertemp. 6 graden.
