Dirk Van den Bergh – Laat de sepia’s nu maar komen

Dirk Van den Bergh sluit zijn Duikreport af met de tekst: “Laat de sepia’s nu maar komen, ik weet alvast waar ik kan gaan zoeken!” Dat maakt ons toch knap nieuwsgierig. 

Datum: 17-04-2019
Duiklocatie: Anna Jacobapolder

De zomeravondduik van Lia van der Laan heeft deze week plaats bij Anna Jacobapolder. Ik heb voorbij zien komen dat de brede ringsprietslak daar gesignaleerd is. Dus …

Ik ben er als eerste en even later komen Ronald Faber, Lia van der Laan en René van der Laan toe. That’s it! Twee buddyparen dus. Ik ben nu wel in gerenommeerd gezelschap: Ronald is immers Nederlands kampioen onderwatervideografie en samen met assistent René zal hij in september Nederland vertegenwoordigen op het wereldkampioenschap dat plaats heeft op Tenerife en Lia is de ambassadeur van Tholen!

Lia is mijn buddy en ze heeft vanavond een missie: sepiastokken plaatsen. Ze verwittigt mij dat het wel een eindje zwemmen is naar de plaats waar ze de stokken wil neerzetten, dus ik beloof haar onderweg niet te filmen, tenzij we mijn duikdoel tegenkomen: de brede ringsprietslak.

Om 19.30 uur liggen we in het water. De laagwater kentering is pas om 20.49 uur, maar op deze duikstek speelt dat niet zoveel rol: hier kan men zelfs buiten de kentering duiken.

Na zeven minuten zwemmen stopt Lia en doet teken. Het duurt even voor ik zie wat ze aanwijst. Jawel! Een brede ringsprietslak!
Even verder ziet ze een harlekijnslak en dan nog een brede ringsprietslak. Ze zitten allemaal niet te best om mooi in beeld te nemen, maar ik ben tevreden: mijn duikdoel is al bereikt!

We zwemmen verder en dan gaat Lia aan het werk. Weer een uitdaging voor mij om dat mooi in beeld te nemen, maar mijn camera met de fisheye lens weigert dienst. Batterij leeg. Hoe kan dat nu … ik heb ze er pas op de duikstek ingestoken! Dan maar de macro van de andere wegklappen en daarmee filmen.

Na 25 minuten is de klus geklaard en stijgen we om onze veiligheidsstop te houden: we zijn immers 13,7 meter diep geweest.
Ik begin het wel frisjes te krijgen. De watertemperatuur is nog steeds maar 10°C.

We gaan op een meter of 5 terug. Veel tijd om nog wat te filmen is er niet meer. Na 50 minuten zijn we terug op het droge.
Een geslaagde missie! We blijven nog wat napraten en René offreert een biertje. Even twijfel ik, maar dan toch maar de regels van mijn dieet doorbroken …

Laat de sepia’s nu maar komen … ik weet alvast waar ik kan gaan zoeken!