René Weterings – Halloween in het Grevelingemeer

Het is Halloween en Duikreporter René Weterings duikt het koude, donkere water in van het Grevelingenmeer.

Datum: 31-10-2019
Duiklocatie: Dreischor gemaal

Het is Halloween en tevens 47 jaar geleden dat mijn ouders trouwden, dus het is feest! Het weer is vandaag ook prachtig, dus dat maakt een hoop goed na mijn chagrijnige bui van vorige week.

In de auto bespreken Goof en ik de duiklocatie, want de kentering staat volledig verkeerd voor een duik in de Oosterschelde op een van de stekken die wij graag bezoeken. We besluiten maar eens in het Grevelingenmeer te gaan kijken, want de berichten over het goede zicht geven ons daar een goed voorgevoel bij. De keuze valt op het gemaal van Dreischor, dat is weer even geleden en vaak toch net wat leuker dan bij de reefballs vinden wij. De klok is afgelopen weekend verzet, dus vanaf nu duiken we weer in het pikkedonker voor de komende maanden.

Onder een prachtige sterrenhemel parkeer ik de auto op de onverharde parkeerplaats, in de verte zien we een sikkelvormige, oranje maan richting de horizon zakken. Wat is het toch een prachtige avond, ondanks het straffe oostenwindje. Ik werp even een blik op het Grevelingenmeer, wat ondanks het ontbreken van maanlicht toch goed te zien is door de lichtvervuiling in de verte. Het oostenwindje zorgt voor wat golfjes, maar niets om ons zorgen over te maken. Het is en blijft een beetje een geklungel bij de instap, maar het aanwezige touw biedt net dat beetje houvast. Het water voelt koud aan, de buitentemperatuur is natuurlijk ook flink aan het zakken. Het is momenteel maar net zes graden boven nul.

Eenmaal onder water voel ik het koude water goed aan de blote delen van mijn gezicht. Het blijkt later nog maar elf graden Celsius te zijn. Het zicht is erg goed in het ondiepe deel en ik ben nu al blij met deze condities. Er zwemt en kruipt hier veel gespuis rond op het zand, ik moet meteen weer aan Halloween denken. Krabbetjes heffen hun schaartjes omhoog en grondeltjes schieten als kogeltjes weg over het zand. In het wier zitten schrikbarend veel groene wierslakken bij elkaar en dat alles onder een licht wiegende waterkolom van gitzwart water. Spooky!

Het deinende water is even leuk, maar ik besluit snel naar de diepere kant te gaan. Daar staat ons een prettige verrassing te wachten, het water is werkelijk waar kraakhelder! Mijn lamplicht komt zo ontzettend ver dat ik het zicht inschat op zes tot acht meter. In de waterkolom drijven talloze Amerikaanse ribkwallen rond, alsof ze de pompoenen van Halloween imiteren. Koornaarvissen kijken me met een emotieloos gezicht aan, het lijken wel de zombies van het Grevelingenmeer. Lekker dan, het wordt met de minuut enger hier. Maar ik geniet, heerlijk om zo op een afstandje van het oesterrif te kunnen zweven en in alle richtingen van het landschap kan genieten. Op mijn gemak zet ik koers richting het gemaal en ergens achter mij zie ik in de verte nog een klein beetje licht van Goof, zo helder is het.

Op de oesters spot ik een zeepaddenstoel die ten prooi is gevallen aan de krabbetjes. De een zijn dood is de ander zijn brood, erg toepasselijk! Ik probeer wat foto’s te maken van de krabbetjes, want de zeepaddenstoel geeft een mooie blauwe achtergrond. Geduldig wacht ik af tot ze goed zitten voor een aardig plaatje. Goof is inmiddels weer bij me in de buurt gekomen, maar we negeren elkaar verder. We duiken immers solo en we hebben elkaar nu even niets te melden, dat doen we straks wel weer. Aan de ondergrond zie ik dat ik bijna bij het gemaal ben en spot een vreemd voorwerp, het blijkt een ui te zijn! Wat apart, ik vermoed dat die hier met het spuiwater uit het gemaal terecht is gekomen, een waar feestmaal voor de krabben.

Het gemaal zelf is volledig te overzien. Ook hier weer zwemmen de koornaarvissen, nu als torenwachters rond de pijlers. Af en toe komt er ook een vrij zwemmende zeenaald voorbij. Maar het meest opvallende hier zijn de driedoornige stekelbaarsjes die op een vreemde manier zwemmen. Met korte ‘schokken’ zwemmen ze steeds een paar centimeter verder en houden daarbij hun staartjes in een soort gebogen hoek. Een erg grappig gezicht en ik begin het patroon door te krijgen en gebruik dat om een verwoede poging te doen om zo’n visje volledig in beeld vast te leggen. Het valt niet mee, de kopjes zijn vaak van mij af gericht, maar het lukt uiteindelijk best aardig!

De tijd is weer voorbij gevlogen in deze nachtelijke duik onder Halloween omstandigheden. Prachtig, hopelijk kunnen we dit najaar en winter nog wat meer van dit soort mooie duiken maken!

Max. diepte 7,6 m, temp. 11 gr. C., zicht ca. 6-8 m, duiktijd 75 min
Duik 942 (Dreischor Gemaal, donderdag 31-10-2019, 20.00u)