René Weterings – Haat-liefdeverhouding?

Herken jij ook dat gevoel van haat-liefde met een bepaalde duikstek? Duikreporter René Weterings heeft dat met duikstek Zoetersbout. Maar was deze duik nou haat of liefde?

Datum: 24-10-2018
Duiklocatie: Zoetersbout

Vorige week was het herfstvakantie en is het niet gelukt om te gaan duiken en deze week gaan we de woensdagavond. Regelmaat hebben we nog niet, maar we gaan weer op pad. De kentering valt niet goed, dus we gaan eens kijken bij Zoetersbout.

Zoetersbout is zo’n duikstek die niet meteen bij me opkomt om te bezoeken. Ik heb er inmiddels al vierentachtig keer eerder gedoken en is de nummer drie van meest bezochte duikstekken volgens mijn digitale logboek. Ik loop er nog steeds niet echt warm voor, een beetje een haat-liefde verhouding heb ik er mee denk ik. Toch vond ik het een goed idee van Goof, die met het idee kwam. De laatste keer was in december 2017, een eeuwigheid geleden voor mijn gevoel.

Het is de hele dag al matig weer, in ieder geval op mijn werk in de Europoort. De hele heb ik buiten gelopen met afwisselend weer. Ook onderweg naar de duikstek miezert het een beetje. Toch heb ik vanavond veel zin in de duik, even het hoofd leegmaken. Zoals verwacht zijn we de enige duikers op dit donkere plekje in Zeeland. Je staat op een steenworp afstand van een dorp, maar het voelt altijd alsof ik op een van de meest afgelegen plekken in Nederland sta. De parkeerplaats is niet veel meer dan een paar betonplaten of los zand en er zijn geen voorzieningen. Het is er ook aardedonker, gelukkig werpt mijn LED-strip op de achterklep van de auto wat licht in de duisternis. We kleden ons maar snel om, nadat ik even snel een inspectie aan de waterkant heb gedaan. Het ziet er goed uit!

De trap ligt in de luwte van de wind vandaag, het water is rustig en af en toe rolt er een klein golfje over de trap. Het water loopt de Oosterschelde uit, over een paar uur is het laagwater. We kunnen nu nog prima te water. We spreken af maximaal vijf kwartier te duiken als we onder gaan. Goof gaat rechtsaf en ik ga linksaf. Het is donker en wat stoffig. Al na een paar meter stuit ik op een leuke ontmoeting, een pitvisje. Het is zeker een jaar geleden dat ik zo’n vis gezien heb. Het diertje is ook nog eens heel rustig en ik kan op mijn gemak wat foto’s maken, echt groot is hij (of zij) in ieder geval niet. Leuk, mooi begin van de duik. Op het gemakje laat ik me door de stroming meevoeren naar de kop van de dijk. Dat is hier altijd wel aan de hand, vreemde stromingen in tegengestelde richting van de hoofdstroom. Eenmaal rond de kop van de dijk trekt de stroming wat aan en krijg ik hem tegen, zoals verwacht, het is immers afgaand water.

Het zicht wordt beter en beter, wat gaaf zeg, mijn duiklamp schijnt erg ver weg voor mijn gevoel. Helaas heb ik het fantastisch goede zicht van vorige week in de Oosterschelde moeten missen, maar zo gaat dat als je niet zomaar even elk moment kunt gaan duiken. Ik geniet er van en duik op mijn gemak richting het oosten en zie op de oesterbegroeiing opvallend veel golfbrekeranemoontjes. Erg mooie diertjes met een zacht oranje/roze kleur, dus ik maak wat foto’s. In mijn ooghoek zie ik ineens een klein figuurtje mijn kant op komen. Het blijkt een kleine sepiola te zijn, ook weer een leuke ontmoeting. Die heb ik deze zomer te weinig gezien helaas. Voor komend jaar moet ik af en toe toch eens andere doelen stellen denk ik. Ik kan wat foto’s maken, maar zo’n sepiola zit nu eenmaal niet stil en moet het doen met wat matige plaatjes. Al vrij snel verdwijnt de sepiola in het zwarte water richting ondieper water.

Eigenlijk hoop ik weer eens een naaktslak te vinden, maar ik zie niks, nog geen spoor. Anemoontjes zijn er dan weer wel veel, naast de golfbrekeranemoontjes zie ik ook wat clusters zeeanjeliertjes. Ook mooi natuurlijk en verder kom ik af en toe een kleine zeedonderpad tegen en jagende kreeften. Het water zelf is vergeven van de ribkwallen die rond mijn oren voorbij zoeven op de plekken waar de stroming wat sterker is. Koud heb ik het niet, mijn duikcomputer geeft nog steeds vijftien graden aan, lekker hoor!

Ineens zie ik een enkele steenbolk tussen de oesters verschijnen, leuk! Ik moet meteen denken aan de grote scholen steenbolken die vorige week werden gezien werden. Een enkele steenbolk is in dat opzicht maar een magere score, maar de vis blijft wel bij me in de buurt. Ik moet even wat instellingen en flitsposities wijzigen om deze vis op de foto te krijgen. En dat lukt op zich wel, maar niet echt zoals ik het zou willen. Op de terugweg heb ik stroming mee en ik zie dat de steenbolk met me meezwemt, wat grappig. Het duurt even, maar daarna verdwijnt hij uit mijn zicht en ben ik weer teruggekomen in de buurt van de trap. Mijn laatste foto’s maak ik van een mooie gewone zeedonderpad die zich van zijn goede kant laat zien. Mooi einde van een leuke duik, dit keer dus meer liefde dan haat…!

Max. diepte 11,2 m, temp. 15 gr.C., zicht ca. 4 m, duiktijd 70 min.
Duik 861 (Zoetersbout, woensdag 24-10-2018, 19.45u)