René Weterings – Een rondje deinen bij La Bombilla

Het duurde een paar dagen voor er weer gedoken kon worden bij La Bombilla op La Palma, maar Duikreporter René Weterings maakt er toch weer een lekker duikje.

Datum: 3-8-2019
Duiklocatie: La Bombilla, La Palma

De afgelopen dagen was de Atlantische oceaan ons wat minder gunstig gezind. Stevige golven beukten op de rotsachtige westkust bij La Bombilla, duiken ging twee keer niet door. Maar vandaag gaan we voor de herkansing!

Het golft nog steeds wel een beetje, maar het is beduidend minder sterk dan de afgelopen dagen. Joost neemt vandaag zelfs weer een groepje ‘intro’s’ mee, dus dat gaat wel goedkomen. Ik haak bij dit groepje aan vandaag, Cindy maakt de middagduik en zo is er altijd iemand aan de kant bij onze kinderen. We zijn zoals altijd lekker op tijd op de duikstek. We halen onze spullen uit de huurauto en droppen ze op het kleine stukje verharding bij de betonnen steiger. Inmiddels een vast ritueel. De crew van Casa de Buceo – Duikhuis La Palma arriveert niet veel later, zo ook de andere Nederlandse duikers. Het is vandaag een echt Nederlands feestje wat duikers betreft. Lekker duiken in kleine groepjes, heerlijk!

De kinderen struinen wat rond met een schepnetje en een emmertje, die proberen vol overgave de krabben te vangen die over de grote rotsblokken kruipen. Ik heb niet echt het idee dat het gaat lukken, maar zij zijn er heilig van overtuigd dat het hen gaat lukken. Ondertussen luister ik nog een keer naar de briefing die aan de intro’s gegeven wordt. Ik ken deze duikstek nu inmiddels best redelijk, dus echt veel nieuws hoor ik niet. Toch blijft het nuttig om even mee te luisteren. De zon laat zich inmiddels goed voelen, aan het begin van de ochtend houdt die zich vaak nog even schuil achter de bewolking. Maar die natuurlijke paraplu’s zijn nu verdwenen. Het is zaak om alles aan te trekken en verkoeling te zoeken in het water van de Atlantische Oceaan. Op het gemakje vindt het terugkerende ritueel van klaarmaken voor de duik weer plaats, ieder op zijn of haar eigen manier. En uiteindelijk is iedereen klaar om via de grote stalen ladder te water te gaan.

Dat is nog een uitdaging wat timing betreft, want de golven klotsen nog steeds redelijk hard rond de ladder. Maar iedereen komt veilig te water en kan na wat flinke vinslagen en stukje verderop in het water wachten, buiten de zone waar de golven breken. Ik help nog even een jonge gast met zijn spullen, zodat Joost zich op iemand anders kan concentreren. Daarna dalen we gezamenlijk af naar ongeveer zes meter diepte. Het zicht valt nog erg tegen vandaag, er zweven veel stofdeeltjes en losse plukjes wier en alg in het water. Het zicht is in het begin niet veel meer dan zes meter schat ik, wat voor hier niet best is. Thuis zou ik er voor tekenen, maar hier is het voor de andere 99% van de tijd nu eenmaal meer. We duiken richting het rotsachtige doolhofje met de boogjes, ik volg de groep en maak onderweg wat foto’s van de duikers. Helaas met een hoop stof erop, dus die zijn niet bepaald toonbaar te noemen. Het water deint nog flink, maar aan dat ritme ben ik nu wel gewend, ik stoor me er totaal niet aan.

Joost bepaalt vandaag weer de koers, de groep volgt braafjes. Het zicht wordt steeds beter naarmate we wat dieper gaan en verder van de kust komen. Onder de overhangen zie ik de trompetvissen weer schuchter schuilen. Het alg op de rotsen danst hevig heen en weer, een schooltje zeebrasems passeert ons en ik doe een verwoede poging om een foto te maken. Maar deze vissen hebben de vervelende eigenschap altijd van je af te zwemmen. Ik geef het maar snel op. Boven me zie ik de ankerlijnen van de vissersbootjes, de bootjes zelfs dobberen in de golven. Ik maak wat foto’s van het landschap, zonder flitser, of met snoot. Ik probeer een klein beetje te experimenteren, nog altijd met het komende WK onderwaterfotografie in mijn hoofd. Het aanwezige stof maakt het vandaag geen echt goede oefendag, maar toch geniet ik van de duik.

Op een rots zie ik een flinke vuurworm kruipen en besluit om die met de fisheye vast te leggen. Geen gemakkelijke opgave natuurlijk, want ik moet de domepoort bijna tegen het diertje aan drukken om het nog een beetje herkenbaar in beeld te krijgen. Maar met de belichting via de snoot lukt het me toch, helaas kreeg ik de zon er net niet bij in beeld. Tevreden duik ik verder, de groep is maar een paar meter van mij vandaan, ik haak snel weer aan. Een plukje alg is mijn volgende onderwerp en op de achtergrond verschijnt net een klein schooltje vissen. Top, een leuke toevoeging in de foto.

Na iets minder dan een uur zijn we weer bij de steiger. Als ik mijn hoofd weer boven water steek hoor ik de stemmen van Isis en Rowan al. Isis wil nog even met mij snorkelen, roept ze vanaf de steiger. Nou daar zeg ik geen nee tegen hoor! Maar eerst even snel mijn duikspullen uittrekken en wat drinken. Rowan toont vol trots zijn gevangen krabben, die hij bewaart in het met water gevulde bakje van mama’s masker. Hij wijst me nog even tussen neus en lippen door op het feit dat je gewoon moet volhouden, want dan lukt het wel. Een waarheid als een koe, hoe komt hij er toch op?

Max. diepte 13,1 m, temp. 23 gr.C., zicht ca. 6-15 m, duiktijd 55 min.
Duik 914 (La Palma, La Bombilla, zaterdag 3-8-2019, 12.00u)