Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Brenda de Vries – De weg naar onderwaterfotograaf

Je kent het wel, altijd denk je “nu is mijn duikuitrusting compleet”, maar telkens vind je toch weer iets wat absoluut noodzakelijk is. Zo ook bij Duikreporter Brenda de Vries. De weg  van duiker naar onderwaterfotograaf gaat niet altijd over rozen.

Ik had gezworen nooit een ‘echte’ camera te kopen. A) te duur en B) stel je voor dat de boel zou vollopen.

Mijn eerste camera was een fotocamera van 130 euro. Helaas, ondanks dat de camera tot 40m waterdicht moest zijn had ik elke keer dieper dan 20m last van waterdruppels in het huis. Deze kwamen binnen via de knoppen bij bediening. Nooit ben ik er dieper dan 30m mee geweest, maar de lekkage bleef, ook na teruggaan naar de winkel en nieuwe krijgen, dus uiteindelijk teruggebracht en na veel gezeur het geld teruggehad. Maar ik had zeker 3 huisjes gehad en allemaal hadden ze hetzelfde euvel. Er werd nog gezegd dat ik er dan niet zo diep mee moest gaan, maar he, op de doos stond 40m en dat zou ik dan toch echt er mee willen doen. Maar wegens de lekkages was ik na een paar maanden weer cameraloos De kwaliteit van de foto’s was gewoon slecht, maar ja, ik had tenminste een camera. Helaas dus niet meer.

Toen kwam een actioncam van 60 euro voorbij. Wat heb ik een plezier hier van gehad. De camera kon maar tot 55m, maar deed het gewoon. Ik dacht dat ik video het mooiste zou vinden, maar ik haalde altijd stills uit deze camera omdat ik foto’s toch mooier vond. Alles was altijd wat groen, en niets was geheel scherp, maar ach, ik had herinneringen van mijn duiken. Deze camera heeft het gedaan totdat ik vond dat de kwaliteit te slecht geworden was. De nieuwere modellen hadden toch echt beter beeld. Maar deze camera heeft mij nooit in de steek gelaten en onlangs heb ik hem weggegeven aan mijn neefjes om mee te spelen in het zwembad.

41056491_1996710250349309_4471332328349630464_o-76776

De daaropvolgende camera moest eentje worden die ook absoluut weer foto’s kon maken. Het werd een actioncam met fotofunctie. Een hele verbetering.  Net iets over de 100 euro. Alleen, deze camera had een wat kleine beeldhoek. Maar ik was er redelijk tevreden mee.  Ik werd handig in de zwakke punten van de camera te omzeilen. Helaas ben ik deze verloren op de Noordzee. Ik begrijp het nogniet, want ik had zelfs 2 lussen aan het huis vastgemaakt en de lussen had ik nog om de pols, maar de camera was weg. Zie je wel,een dure camera is dus niks waard, want ze lopen vol of je verliest ze.

Hetzelfde model was nog op de markt, dus deze weer gekocht. Helaas was de firmware anders en had ik geregeld onder water last van vastlopers wat alleen op te lossen was door de accu er uit te halen. Op een gegeven moment wist ik welke functionaliteit het vastlopen veroorzaakte en toen werd het een stuk minder en kon ik meer fotograferen. Maar helaas, deze liep vol. Dus moest de volgende gekocht worden. Ik stelde mijn budget wat bij en ja, er was geld voor een Activeon CX.

De foto’s waren gewoon goed, de camera kon seriefoto’s maken en zodoende kon je het onbreken van beeldstabilisatie omzeilen en had je op 5 foto’s tenminsten altijd eentje scherp. WOW. Dat de foto’s maar 4 megapixel waren en dus op een groot scherm alsnog niet scherp nam ik maar voor lief. Ik kon in grotten fotograferen met een zelfgemaakte videolamp (uit een backuplamp de reflector halen). Maar ook hier was het huisje niet waterdicht. Je moest heel snel onder gaan naar een metertje of 2, dan was het goed. Aan de oppervlakte zwemmen betekende water er in. Dus ook weer omgeruild, en nogmaals omgeruild, maar helaas, niet goed. Toen was net de CX Gold op de markt met dezelfde specs, maar dan 12 megapixel. Dus 50 euro bijbetaald en ja, voor 200 euro had ik een actioncam waar ik mee kon fotograferen en niet onbelangrijk: de foto’s waren beter dan van de Gopro3 in die tijd. Video deed ik wel, maar het was nog steeds niet mijn ding.

41810153_2008582662495401_6484518392022695936_o-76776

En dan loop je tegen de limieten van je camera aan. Ik wilde nog steeds niet te veel geld uitgeven. Ik dook tenslotte in grotten en een 60m limiet was nooit genoeg. Bij 200 euro durfde ik het risico wel te nemen om er dieper mee te gaan, maar dat zou ik niet zo snel doen bij een dure camera.  Maar aan de andere kant, een camera die tot 55m zou kunnen liep niet vol op 122m, dus een beetje overdruk kunnen ze wel hebben. Maar al die duurdere camera’s hadden een huis wat maar tot 40 of 45m ging, of ze waren meteen onbetaalbaar.

En toen zaten we onder het ijs en had ik een foto gemaakt van een schaatser. Deze foto viel kennelijk zo in de smaak dat deze nu in een museum hangt. Dit was toch de aanleiding om eens verder te kijken.

Groothoek zou toch mijn voorkeur houden en macro was niet zo interessant. Maar er was een camera op de markt met een 80m huis en nog redelijk betaalbaar: De Weefine Divergo.  Je kon hier ook een macro lens bij kopen, dus het hele setje maar gekocht. WOW, wat een verbetering. Macro bleef maar matige kwaliteit houden, alleen in het midden was het echt scherp, maar in grotten kon ik echt hele aardige foto’s maken.

Ondertussen waren de videolampen ook beter geworden. En ja, dan blijkt dat je de foto’s niet beter meer krijgt. Help, ik was dus al weer mijn camera ontgroeid.  In 1500 duiken had ik mijn uitgaven op het gebied van fotografie nog onder de 1000 euro kunnen houden met alles wat ik ooit gehad heb bij elkaar, maar ik was niet meer tevreden met mijn foto’s.

42656876_2024041700949497_7428754913254965248_o-76776

En dan ga je nadenken. Ja, ik wil echt mooie foto’s maken.  Maar ik wil eigenlijk geen geld uitgeven, want het begint bij 5000 en eindigt bij 10000 euro werd er al gekscherend gezegd. Het is net als je duikuitrusting, er is altijd meer nodig.

De Olympus TG5 leek mij een mooie camera, ik had er erg mooie foto’s van gezien. Maar voor supergroothoek is de camera ongeschikt werd mij verteld. Helaas, want dat heb ik nodig. Dus diverse winkels en fotografen gevraagd: Je moet dan denken aan de Pen7 of de OMD. Maar de Pen7 wordt niet meer gemaakt dus je koopt dan oude technologie. Ja, maar dat valt nog enigzins binnen mijn budget als ik ga sparen.

Tweedehands kwam helaas niets voorbij, of het kwam voorbij als ik net een financiele tegenvaller had. Dan toch maar eerst niet. En ineens vond ik dat ik boven water ook betere foto’s moest maken, dus werd de OMD aangeschaft. Kon ik boven water fotograferen.

Enige tijd later was het geld er voor een onderwaterhuis en dome. Oh ja, er moet dan ook nog een fisheyelens bij, want anders heb je er nog niets aan voor grotduikfotografie. Slik, maar de uitgave gedaan.

Mijn eerste duik met de camera onder water was in Hemmoor, een mooie plas om mee te beginnen. En de 49m diepte heeft de camera vlekkeloos overleefd, dat geeft vertrouwen. De fotoresultaten waren overigens zeer terleurstellend. Alles was aan de donkere kant, maar de auto-stand had ik niet gebruikt. Dus op zich hield ik vast aan mijn principes. Maar ik baalde wel, zeker omdat de foto’s van de nachtduik gewoon minder waren dan mijn foto’s van de Weefine camera. Heb ik dan toch al het geld voor niets uitgegeven?

De volgende duiken waren naar de bodem, 55m.  We waren in Hemmoor tenslotte 3 dagen om trimixduiken te maken. En de foto’s werden beter. Niet perfect, maar beter. Ik begon vertrouwen te krijgen in mijn uitgave dat het niet weggegooid geld zou zijn.

47154814_2116389691714697_7188983622311870464_o-76776

Toen begonnen mensen over nabewerken. Eh, dat doe je toch niet? Een foto moet gewoon goed zijn. Ja, maar nabewerken is een must werd er gezegd. Ik had dat nog nooit gedaan. Ik had mijn eerste onderwaterfoto’s netjes in jpg gemaakt en achteraf heb ik daar best wel spijt van.

Toen ging de camera mee de grotten in. Met 1 videolamp eerst. De resultaten waren zeker niet gek.

Een maand later wederom grotduiken, nu met 2 lampen en ik had ook drijvers op mijn armen gezet, want alles was toch wel erg negatief.  Maar fotograferen is leuk en bleek leuker te zijn dan verwacht. Dus de camera zou hoe dan ook mee naar Mexico. En ja, in Mexico ook weer vele foto’s gemaakt.

Er wordt beweerd dat groothoekfotografie moeilijker is dan macrofotografie. Nou, daaar kan ik me nog niets van voorstellen. Maar ondertussen was ook de poort voor de standaard kitlens geleverd en dus zou ik ook macrofoto’s kunnen gaan maken. De eerste resultaten waren niet best. De lens wilde niet focussen en ik had een te grote sluitertijd om een bewegende kreeft scherp te kunnen houden. Gelukkig werd ook dit een duik later al een stuk beter. En de eerste duik met een geleende echte macrolens gaf zeker leuke resultaten.

En ondertussen kan ik ook een beetje nabewerken. Ik vind nog steeds dat een foto in de basis mooi moet zijn, maar het maakt foto’s toch echt mooier.  Een ster ben ik er zeker nog niet in.

De foto’s hier zijn gemaakt met de nieuwe camera. De foto bij de vrachtwagen in het eerste weekend, zonder enige belichting in de vorm van lampen. De snoek is ook gefotografeerd met alleen daglicht. Daarna ben ik gaan werken met lampen. De kreeft is een foto van afgelopen weekend met de macrolens. De eerste stap op weg naar ‘fotograaf’ is gezet. Flitsers zijn nog niet aanwezig en ik hik zeker nog tegen de prijs aan.

Waar zal dit traject eindigen? Ik weet het niet. Ik weet niet of ik echt goed in fotograferen kan en ga worden. Maar voor nu vind ik het gewoon leuk.  Dus we gaan gewoon door.

Getekend: de fotograferende duiker (i.p.v. duikende fotograaf)

49656367_2173993945954271_9156993124021567488_o-76776

https://www.mares.com/nl_NL/regulator-atlas-62x

8 reacties

  1. Leuk geschreven Brenda, hoe je jouw keuzes hebt gemaakt en op basis waarvan. Leerzaam voor anderen denk ik.

    REAGEREN
    • Bedankt, en ondertussen heb ik net na het schrijven uitgevonden hoe je de witbalans in het nabewerken kunt gebruiken om foto’s mooier te laten worden. Dus de foto’s worden al weer mooier, en dat zonder onder water geweest te zijn 😀 Voor onder water heb ik ook al wat ideetjes voor mooiere foto’s, dat wordt weer uitproberen binnenkort.

      REAGEREN
      • Heyyyyyy, Brenda 🙂 Ik zeg maar zo……aldoende leert men. Leuk verhaal neergezet en ja….onderwaterfotografie is oneindig en ja….een mens wil meer, dus……krantenwijkie erbij nemen 😛

        REAGEREN
  2. Leuk verhaal Brenda, en zo herkenbaar. Zo is het bij mij ook ongeveer gegaan. Alleen heb ik uiteindelijk voor filmen gekozen.

    REAGEREN
    • Bas, ik heb ook nog steeds een actioncam, maar sinds Moviemaker niet meer te verkrijgen is heb ik nog geen vervanger gevonden, dus ik heb wat losse filmpjes waar ik simpelweg niet meer naar kijk. De videokwaliteit is op zich wel goed, maar ergens pak ik dus mijn fotocamera en laat de Gopro thuis. Maar wie weet verandert dit ooit nog eens. 😀

      REAGEREN
  3. Heel herkenbaar Brenda, ik ben een pretentieloze fotograaf , het gaat mij vooral om de herinneringen, maar als je die met anderen wilt delen, moet je toch een soort van kwaliteit leveren.
    Overigens in de foto op mij facebook pagina door jou gemaakt ook in Hemmoor dus dat ging best.
    Succes

    REAGEREN
  4. Zo dan… Niet de bonnetjes bewaard hopelijk zodat je alles ook niet meer bij elkaar op kunt tellen 😀
    Leuk verslag en ja, herkenbaar. Ik ben het gevecht aangegaan met de TG5 en heb nu 1 flitser en focuslamp. Deze aanschaf was na een absolute miskoop, 2e hands van een kennis overgenomen maar die heeft het onder water nooit gedaan. Waar het zal eindigen…?

    REAGEREN
    • Jawel hoor, dus ik weet precies wat die laatste camera tot nu toe gekost heeft. En daar zullen we het maar niet over hebben. 😉

      REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief