Dirk van den Bergh – Zeedahlia bij den Osse en voor het eerst in het Veerse Meer gedoken
Duikreporter Dirk rijdt een flinke ronde in Zeeland. Met zijn buddy spreken ze af bij de Oosterschelde, maar uiteindelijk duiken ze in het Grevelingenmeer en Veerse Meer.
08.30 uur en ik sta al bij de Zeelandbrug. Even later komt mijn buddy, Bart Holvoet, ook aan. Op een Duitse visser na zijn we de enigen. Niet moeilijk: de laag water kentering is pas om 10.10 uur! De visser installeert zich op de duiktrap. Het is duidelijk dat hij hier voor het eerst komt en ik ga hem verwittigen dat het hier straks vol duikers zal liggen. Hij gaat echter maar een uurtje vissen. Hij wou eigenlijk vanaf zijn kano gaan vissen, maar de wind staat slecht en het stroomt redelijk (volle maan vandaag). Ook voor ons staat de wind verkeerd: het is duidelijk dat het geen zin heeft om hier vandaag te duiken, zicht waarschijnlijk nihil.
We passen onze plannen aan en rijden naar Den Osse, Nieuwe Kerkweg. Hier ziet het er heel wat beter uit! Het plan is om naar de ketting van de boei aan de reefballen te duiken, maar we zitten al op 12 meter en geen ketting tegengekomen … We stijgen langzaam terug naar 8 meter, komen de betonnen platen tegen en ja hoor, daar zijn de reefballs. Er zitten enkele mooie Noordzeekrabben en we vinden de zeedahlia. Daarna scharrelen we nog wat rond in het ondiepere en bij de pijlers van de steiger.
We hebben 81 minuten gedoken en zijn maximum 12,3 meter diep geweest.
Het is een tropische dag vandaag! Het is 10.45 uur en al 31°C! Vlug dat duikpak uit! We genieten van het zonnetje terwijl we onze lunch opeten en het logboek aanvullen: duik nr. 167 en al de 25e sinds ik van begin juni terug mag duiken …
Onze tweede duik doen we zoals gepland in het Veerse Meer bij Wolphaartsdijk. Voor mij is het de eerste keer dat ik in het Veerse Meer ga duiken. Reden? Mijn andere buddy’s hebben hier slechte ervaringen: niets te beleven … Bart is hier echter onlangs nog geweest en zegt dat dit helemaal niet waar is. We zullen zien!
In tegenstelling tot anders zijn we nu maar al te blij dat we een nat pak kunnen aantrekken, zodat we wat afkoeling hebben voor we in het water liggen. Het water ziet er heel wat helderder uit dan bij Den Osse. De instap is glad. Gelukkig is er een reling om je aan vast te houden! Op deze duikstek mag je maximum naar 7 meter gaan omdat je anders in de vaargeul zit. Hierdoor is de stek een beetje beperkt, maar wie van fotograferen of filmen houdt en oog heeft voor de details komt hier best aan zijn trekken. Spectaculaire dingen moet je er niet verwachten, maar ik vind het allemaal best wel meevallen. De paal die de ingang van de haven markeert is mooi begroeid met doorschijnende zakpijpen en er zitten veel spookkreeftjes op. Verder zien we heel veel Ruthensparr’s grondels, Amerikaanse ribkwallen, krabben, enkele hooiwagenkrabben, mooie weduwerozen en prachtig begroeide oesters.
We genieten 71 minuten en gaan maximum 6,4 meter diep en wanneer we boven komen is het weer helemaal omgeslagen: geen zon meer en veel wind. Onweer op komst?
Dit was weeral een dag om met stip aan te duiden in ons logboek!